Πέρα από τη λογική είναι η τακτική που ακολουθούν εσχάτως οι απαγωγείς του Μιχάλη Λεμπιδάκη, η ομηρεία του οποίου είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια στη χώρα, καθώς συμπληρώνει τους πέντε μήνες από την ημέρα που απήχθη έξω από το σπίτι του στα Καλέσσα. Εκατόν πενήντα μαρτυρικές ημέρες όχι μόνο για τους οικείους του, αλλά και για τον ίδιο τον Μιχάλη Λεμπιδάκη, ο οποίος έχει μεταφέρει μέσα από μήνυμά του τις δύσκολες συνθήκες που βιώνει μέρα νύχτα στα χέρια αδίστακτων κακοποιών.
Η βίαιη αρπαγή του αποτελεί ένα διαρκές και ψυχοφθόρο θρίλερ για όλους. Καταρχάς για τον ίδιο τον απαχθέντα, για την οικογένειά του, για την αστυνομία αλλά και την κοινωνία της Κρήτης που δεν έχει πάψει στιγμή να αγωνιά και να εύχεται να πάνε όλα καλά για τον Ηρακλειώτη επιχειρηματία.
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι η φυσική και κυρίως η ψυχολογική του κατάσταση είναι καλή. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, όταν τελειώσει αυτή η περιπέτεια (αισίως) ποια θα είναι τα τραύματα που θα έχει αφήσει πίσω της σε όλους τους εμπλεκόμενους.
Σε επίπεδο ερευνών η Αστυνομία εξακολουθεί να κινείται με αργούς ρυθμούς, δίνοντας την εντύπωση ότι κάτι ψάχνει, κάπου κινείται, κάτι υποψιάζεται, αλλά ούτε και οι ίδιοι οι επικεφαλής της έρευνας δεν μπορούν να πουν ότι βρίσκονται στον σωστό δρόμο.
Υπάρχουν ύποπτοι, όπως υπάρχουν σε κάθε περίπτωση με αστυνομικό ενδιαφέρον, όμως παραμένουν ακόμα ύποπτοι, χωρίς αποδείξεις, παρά μόνο αποχρώσες ενδείξεις που μπορεί να μην οδηγήσουν πουθενά.
Υπάρχουν και πιθανά σημεία στα οποία μπορεί να κρατείται το θύμα, αλλά και πάλι ο νόμος των πιθανοτήτων δεν φαίνεται να είναι με το μέρος των ερευνητών.
Η δικογραφία που σχηματίζεται από την πρώτη στιγμή είναι όπως λένε άτομα που γνωρίζουν, η μεγαλύτερη που έχει σχηματιστεί στην Κρήτη και από τις μεγαλύτερες της χώρας. Μια δικογραφία που δε θα μπορούσε να είναι άλλη από τη μεγαλύτερη σε διάρκεια απαγωγή πανελληνίως.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μέχρι και πριν λίγες ημέρες ξεπερνούσε τις 30 χιλιάδες σελίδες, αφού σε αυτή υπάρχουν χιλιάδες αναλύσεις με τεχνικά χαρακτηριστικά από κεραίες κινητής τηλεφωνίας, επισυνδέσεις, απεικόνιση πιθανών δρομολογίων, υλικό από κάμερες, ύποπτα οχήματα κοκ.
Το μεγάλο ζητούμενο σε κάθε περίπτωση είναι να είναι καλά στην υγεία του ο Μιχάλης Λεμπιδάκης και δευτερευόντως το πού βρίσκεται και από ποιους έχει απαχθεί. Μάλιστα, αστυνομική πηγή δήλωσε στην «Π» ότι «ακόμα και να ήξεραν πού είναι, δε θα γινόταν καμία ενέργεια που θα εξέθετε σε κίνδυνο τη ζωή του». Έτσι λοιπόν, είναι λογικό και αναμενόμενο να έχουν ερευνηθεί περιοχές και σημεία, η όποια όμως έρευνα έχει γίνει -κυρίως στη δυτική και νότια Κρήτη- δεν έχει αποφέρει κανένα ασφαλές συμπέρασμα.
Από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια απαγωγές
Η μεγαλύτερη απαγωγή των τελευταίων ετών, για την οποία καταβλήθηκαν 30 εκατομμύρια πέσος, είχε σημειωθεί τον Νοέμβριο του 2015 στη Μαλαισία με θύμα έναν μάνατζερ ενός εστιατορίου. Ο άνθρωπος αυτός, ηλικίας 50 ετών, κρατήθηκε για έξι μήνες μέχρι να καταβληθούν τα χρήματα και να αφεθεί ελεύθερος.
Σε διάρκεια δηλαδή ξεπερνάει κατά έναν μήνα περίπου αυτή του Μ. Λεμπιδάκη. Οι απαγωγείς του ήταν άτομα που είχαν μεταμφιεστεί, κρατούσαν όπλα και αφού τον προσέγγισαν στη συνέχεια τον επιβίβασαν σε ένα σκάφος και εξαφανίστηκαν.
Στις υπόλοιπες πολύμηνες ή πολυετείς απαγωγές που αφορούσαν κυρίως παιδιά, το κίνητρο ήταν διαφορετικό, ενώ γίνεται αναφορά σε ξένα μέσα ενημέρωσης για το «σύνδρομο της Στοκχόλμης», τη σχέση δηλαδή εξάρτησης που μοιραία αναπτύσσεται ανάμεσα στον απαγωγέα και τον απαχθέντα.
Η περίπτωση της Jaycee lee Dugard αποτελεί σταθμό στα παγκόσμια χρονικά, αφού διήρκεσε 18 χρόνια! Ήταν Ιούνιος του 1991 όταν η 11χρονη τότε Jaycee Lee πηγαίνοντας στο σχολείο της απήχθη από έναν άνδρα με το όνομα Phillip Garrido. Για περίπου δύο δεκαετίες παρά τη μεγάλη κινητοποίηση το θύμα δεν είχε εντοπιστεί.
Το 2009 πιάστηκε όταν μαζί με τον απαγωγέα της πήγαν τα παιδιά που είχαν κάνει μαζί στο Πανεπιστήμιο.
Εννέα μήνες αιχμάλωτη ήταν η Elizabeth Smart, η οποία ήταν 14 ετών όταν απήχθη από την κρεβατοκάμαρα του σπιτιού της στη Γιούτα της Αμερικής. Ο απαγωγέας της ήταν γνωστός στην οικογένεια, καθώς δούλευε στο σπίτι της. Εξανάγκαζε την ανήλικη να πίνει αλκοόλ, να καπνίζει μαριχουάνα και να βλέπουν μαζί ταινίες πορνό.
Είκοσι έναν μήνες κακοποιούνταν από τον απαγωγέα της η Florence Sally Horner, η οποία απήχθη τον Ιούνιο του 1947, όταν ήταν 11 ετών. Η ανήλικη Αμερικανή ακολουθούσε τον απαγωγέα της σε ταξίδια σε όλη την Αμερική. Ο ίδιος συστηνόταν ως πατέρας του κοριτσιού, ενώ το κακοποιούσε σεξουαλικά.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η απαγωγή μιας 8χρονης Γιαπωνέζας, η οποία κρατήθηκε από τον απαγωγέα συμπατριώτη της για 9 χρόνια. Ο Ασιάτης ήταν ψυχοπαθής, κακοποιούσε την ανήλικη, την είχε κουρέψει, της ασκούσε ψυχολογική βία και το θύμα φοβόταν να φύγει από το σπίτι όπου κρατούνταν, ακόμα και όταν είχε την ευκαιρία, όταν η πόρτα του σπιτιού ήταν ανοικτή. Τελικώς, η μητέρα του δράστη ήταν εκείνη που τον κατέδωσε.