Μάντσεστερ: Η Αριστέα Κουκιαδάκη μάς μιλάει για τη ζωή εν μέσω πανδημίας
Ήταν στα μέσα Μαρτίου όταν εν μέσω πανδημίας και θανατικού το Manchester Arena είχε κατακλυστεί από χιλιάδες Βρετανούς που χόρευαν ξέφρενα ο ένας πάνω στον άλλον στους ρυθμούς των Stereophonics. Μία συναυλία “αυτοκτονίας” που προκάλεσε σοκ σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σοκ ένιωσε και η Ηρακλειώτισσα Αριστέα Κουκιαδάκη, η οποία ζει με την οικογένεια της στο Μάντσεστερ καθώς εργάζεται ως επίκουρη καθηγήτρια εργατικού δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της πόλης.
«Όταν είδα τις φωτογραφίες από την συναυλία των Stereophonics προσωπικά σοκαρίστηκα και θεώρησα εγκληματικό ότι δεν υπήρξε ανάκληση της άδειας από τις αρμόδιες Αρχές. Είχαν υπάρξει, βέβαια, προηγούμενα π.χ. οι ιπποδρομίες στο Cheltenham.
Η αλήθεια είναι ότι εδώ δεν θεωρήθηκε σημαντικό νέο, δεν το είδα στις ειδήσεις, και νομίζω ότι το έμαθα μόνο από εφημερίδες στην Ελλάδα. Όταν το συζήτησα με γνωστούς από το σχολείο του γιου μου και τη δουλειά, δεν υπήρχε ανησυχία παρά το γεγονός ότι είχε υπάρξει, ήδη, επιδείνωση της κατάστασης σε άλλες χώρες.
Και αυτό με εξέπληξε γιατί γνώριζα ότι στην Ελλάδα, από ό,τι θυμάμαι τότε αλλά και αλλού, είχαν ήδη παρθεί αυστηρά μέτρα για τέτοιου είδους συγκεντρώσεις. Αυτό, βέβαια, εξηγείται από την πολιτική της κυβέρνησης καθώς μέχρι τότε βασιζόταν στην θεωρία της ανοσίας της αγέλης.
Και μπορεί να υπήρχαν επιστήμονες που υποστήριζαν μία τέτοια στρατηγική αλλά νομίζω ότι ιδεολογικά, ειδικά με την τωρινή κυβέρνηση, ήταν μια επιβεβαίωση και περαιτέρω προώθηση του λεγόμενου “British exceptionalism”, δηλαδή της ιδέας ότι το Ηνωμένο Βασίλειο ακολουθεί το δικό του δρόμο».
Από εκείνες τις ημέρες τα δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην… και πλέον και στη Βρετανία έχουν επιβληθεί αυστηροί περιορισμοί. Γνωστοί της οικογένειας προσβλήθηκαν από τον ιό, ευτυχώς, ωστόσο, δεν χρειάστηκαν να νοσηλευτούν. «Η ανησυχία που έχουμε είναι ακριβώς αυτή, δηλαδή τι γίνεται στις περιπτώσεις εισαγωγής στα νοσοκομεία.
Παρά το γεγονός ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν αντιμετώπισε την οικονομική κρίση της Ελλάδας τα προηγούμενα χρόνια, και εδώ είχαν υιοθετηθεί εκτενή μέτρα λιτότητας με συνέπεια την συρρίκνωση του National Health Service, του εθνικού συστήματος υγείας. Έτσι, πολύς κόσμος ανησυχεί για αυτό, και το μότο της κυβέρνησης σε διαφημίσεις κλπ. είναι Stay at Home, Protect the NHS, Save Lives.
Σε γενικότερο πλαίσιο, το σύστημα υγείας εδώ αποτελεί ίσως ένα από τα πιο σημαντικά, ίσως το πιο σημαντικό, σε συμβολικό επίπεδο, χαρακτηριστικό του κράτους και νομίζω ότι μια τέτοια προσέγγιση από την κυβέρνηση βοηθά στο να κατανοήσει ο κόσμος καλύτερα τι διακυβεύεται. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι κόσμος δεν βγαίνει έξω αλλά σε γενικές γραμμές δεν υπάρχουν πολλά προβλήματα».
Νιώθει χαρά που η κατάσταση στην Ελλάδα είναι ελεγχόμενη. «Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν λάβει κάποιος υπόψη την κρίση τα τελευταία χρόνια και τις επιπτώσεις στο σύστημα υγείας. Σε πιο προσωπικό επίπεδο αυτό είναι, επίσης, καθησυχαστικό γιατί η οικογένεια και αρκετοί φίλοι μας είναι στην Ελλάδα.
Λαμβάνω κλήσεις και μηνύματα από συγγενείς και φίλους και είναι όμορφο να υπάρχει αυτή η επικοινωνία. Ελπίζω να μπορέσουμε όλοι να βγούμε υγιείς, σωματικά και ψυχολογικά και να ανταμώσουμε γρήγορα».
“Έχουμε ηθική υποχρέωση να σταθούμε δίπλα στους φοιτητές που έχουν εγκλωβιστεί”
Η πανδημία έφερε τα πάνω-κάτω και στον εργασιακό χώρο. Καλούνται να λειτουργήσουν σε πρωτόγνωρες συνθήκες, όπου σε πολλές περιπτώσεις οι ισορροπίες είναι εύθραυστες.
«Στη δουλειά μας, σε διάστημα τριών ημερών (από Παρασκευή μέχρι Δευτέρα) έπρεπε να μεταφέρουμε όλα τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο online. Αυτό, όπως φαντάζεται κανείς, δεν είναι καθόλου απλό ακόμα και αν η τεχνολογία βοηθά κάπως σήμερα. Το ίδιο, επίσης, ισχύει σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητες στο πανεπιστήμιο π.χ. εξετάσεις, αξιολογήσεις, υποβολές αιτήσεων για χρηματοδότηση, για έρευνα κλπ».
Όπως εξηγεί η κατάσταση είναι κάπως περίπλοκη, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν και παιδιά στο σπίτι, ενώ θα πρέπει να υπάρχει μία ιδιαίτερα προσεκτική προσέγγιση στους φοιτητές, κυρίως αυτούς που προέρχονται από άλλες χώρες και έχουν εγκλωβιστεί στην Βρετανία. «Πολλοί είναι αναγκασμένοι να μείνουν εδώ, συνήθως σε περιορισμένο χώρο χωρίς στήριξη από το ευρύτερο περιβάλλον. Έτσι ο ρόλος του Πανεπιστημίου είναι πολύ σημαντικός. Αυτό ισχύει από το επίπεδο των προπτυχιακών σπουδών μέχρι το διδακτορικό βέβαια. Ειδικά, στην περίπτωση του διδακτορικού οι συνθήκες είναι ακόμα πιο δύσκολες. Αυτό επιτείνει τα ψυχολογικά προβλήματα τα οποία μπορεί να έχουν. Έχουμε λοιπόν ηθική υποχρέωση να σταθούμε δίπλα τους όπως μπορούμε».
Η Αριστέα Κουκιαδάκη είναι μητέρα του 8χρονου Αλέξανδρου, ο οποίος προς το παρόν φέρεται να διαχειρίζεται την καραντίνα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
«Δεν του λείπει προς το παρόν το σχολείο. Μιλάει βέβαια με τους φίλους του και προσπαθούμε και εμείς να τον βοηθήσουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι αναπληρώνουμε το σχολείο αλλά προσπαθούμε να βρούμε ασχολίες που συνδυάζουν όσο είναι αυτό δυνατό διασκέδαση και εκμάθηση. Αυτό μπορεί να είναι από μαθηματικά μέχρι μαγείρεμα και βάψιμο αυγών το Πάσχα».