Η σημερινή ημέρα προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για αναστοχασμό σχετικά με το έργο «Άξιον Εστί», το οποίο έχει δημιουργήσει ο σπουδαίος ποιητής Οδυσσέας Ελύτης. Μέσα από τους εντυπωσιακούς στίχους του, οι αναγνώστες μπορούν να συνειδητοποιήσουν την ευγνωμοσύνη που οφείλουν στους προγόνους τους, καθώς και την ευθύνη που φέρουν για τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας. Αυτή η γλώσσα αποτελεί έναν ανεκτίμητο θησαυρό, τον οποίο οι πρόγονοι παρέδωσαν και που πρέπει να διαφυλαχθεί και να παραδοθεί στις επόμενες γενιές.
Η ελληνική γλώσσα είναι πράγματι ένας πολύτιμος θησαυρός, ο οποίος έχει φωτίσει τις σκέψεις των φιλοσόφων και έχει εμπνεύσει τους επιστήμονες μέσα στους αιώνες. Έχει επίσης προσφέρει έμπνευση στους ποιητές και έχει δώσει φωνή στις προσευχές του ελληνικού λαού. Η κληρονομιά αυτή ξεκινά από τις «αμμουδιές του Ομήρου» και έχει διαδοθεί σε όλο τον κόσμο, πλουτίζοντας τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτισμό.
Οι σύγχρονοι Έλληνες έχουν την υποχρέωση να διαφυλάξουν αυτή τη γλώσσα ως πολύτιμο θησαυρό. Είναι καθήκον τους να διατηρήσουν ζωντανές τις παραδόσεις και τα ήθη που σχετίζονται με την ελληνική γλώσσα, ώστε να μπορέσουν οι επόμενες γενιές να βιώσουν την ίδια σύνδεση με την πολιτιστική τους κληρονομιά. Η ευγνωμοσύνη προς τους προγόνους δεν αρκεί· απαιτείται επίσης δράση για τη διατήρηση αυτής της κληρονομιάς.
Αυτός ο θησαυρός, που αποτελεί «μονάχη έγνοια» του Οδυσσέα Ελύτη, μας θυμίζει το εξίσου συγκλονιστικό «Μήγαρις έχω άλλο στο νού μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, τη μνήμη του οποίου τιμούμε σήμερα, μαζί με την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. Από κοινού, Ελύτης και Σολωμός, μας καλούν να σταθούμε στο ύψος μας ως Έλληνες, με αισθήματα ευγνωμοσύνης προς τις γενιές που προηγήθηκαν, αλλά και ευθύνης προς εκείνες που ακολουθούν.
Και εδώ, στην πέμπτη ήπειρο, μολονότι αδιαμφισβήτητες οι αντιξοότητες τις οποίες έχουμε να ξεπεράσουμε, εντούτοις παραμένει ακέραια η ευθύνη μας να δώσουμε στα παιδιά της Ομογένειάς μας τον πολύτιμο θησαυρό που έχουμε κληρονομήσει, τη γλώσσα μας την ελληνική. Η Ιερά Αρχιεπισκοπή μας, δια των ενοριών και των σχολείων της και δι’ όλων των εκφάνσεων της εκκλησιαστικής ζωής, πασχίζει με αμείωτη ένταση να διαφυλάξει, να καλλιεργήσει και να αναδείξει τη γλώσσα των προγόνων μας. Είμαι βέβαιος ότι, εκτός από τους κληρικούς και τους εκπαιδευτικούς μας οι οποίοι εργάζονται συστηματικά και αφοσιωμένα για τον ανωτέρω σκοπό, έχουμε για συνοδοιπόρους μας και κάθε γονιό, κάθε γιαγιά και κάθε παππού που είναι υπερήφανοι για την ελληνορθόδοξη ταυτότητά τους και για την ασίγαστη φωνή της ιστορίας του γένους μας. Ο Θεός να φωτίζει και να ενισχύει όλους σε αυτόν τον δύσκολο, ακατάπαυστο αλλά και όμορφο αγώνα!