Σε κλίμα πένθους και οδύνης τελέστηκε στη Γερμανία χθες, μνημόσυνο στη μνήμη της 60χρονης βιολόγου Σούζαν Ίτον, η οποία δολοφονήθηκε στην Κρήτη.
Στο μνημόσυνο, που πραγματοποιήθηκε στη χώρα όπου εργάζονταν η άτυχη βιολόγος, παραβρέθηκαν συνάδελφοι της από το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ, εκφράζοντας τη θλίψη τους για το θάνατο της εξηντάχρονης επιστήμονα.
«Είμαστε βαθιά σοκαρισμένοι από το τραγικό γεγονός» αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του Ινστιτούτου, όπου και προστίθεται:
«Η Σούζαν ήταν μια εξαίρετη επιστήμονας, αξιαγάπητη σύζυγος και μητέρα, όπως και αθλήτρια. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος».
Το Ινστιτούτο παράλληλα δημιούργησε σελίδα για να τιμήσει τη μνήμη της Σούζαν Ίτον. Από τη σελίδα ξεχωρίζει ο αποχαιρετισμός της μητέρας της, Γκλίντα που περιγράφει πως η Σούζαν ήρθε στον κόσμο παραμονές Χριστουγέννων του 1959.
Ήταν το δικό της χριστουγεννιάτικο δώρο, γεννημένη στις 23 Δεκεμβρίου. Η Σούζαν, γράφει η μητέρα της, είχε ασίγαστο ενδιαφέρον για τα πάντα γύρω της, αγαπούσε τα βιβλία και τη μουσική, συνδύαζε τη ζωηρή φαντασία με μια ήρεμη, στοχαστική, σταθερή προσωπικότητα.
Η Σούζαν κατάφερε πολλά, συνεχίζει η μητέρα της: Ήταν ακούραστη κηπουρός, πιανίστα, είχε μαύρη ζώνη στο τάε κβο ντο, ήταν αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα και ταυτόχρονα προσέφερε πολλά στην επιστήμη της, τη βιολογία.
Στην ίδια σελίδα, ξεχωρίζει και το σημείωμα του γιου της Σούζαν, Μαξ. Γράφει μεταξύ άλλων: «Η μητέρα μου ήταν μια αξιοθαύμαστη γυναίκα. Κατάφερε να ζήσει μια ζωή με λίγες απογοητεύσεις, εξισορροπώντας την προσωπική της ζωή με την καριέρα της.
Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο καλά είχε επιτύχει αυτή την ισορροπία, όταν άλλες μητέρες γύρω μου ασχολούνταν αποκλειστικά με τη φροντίδα των παιδιών τους, αλλά καμιά δεν μπορούσε να ξεπεράσει τη δική μου μητέρα.
Υποστηρικτική και ενθαρρυντική, υποστήριξε οτιδήποτε έβλεπε το παιδικό μου μυαλό και αυτή η περιέργειά μου έχει κολλήσει μέχρι σήμερα. Καθώς μεγάλωνα, η λαμπρότητά της ως επιστήμονα άρχισε να με γεμίζει.
Είχα πάντα απορίες και ερωτήσεις και εκείνη ανταποκρινόταν με ενδιαφέρον σε όποιο ζήτημα της έθετα. Πολλές φορές έτυχε να συζητήσω μαζί της κάποιο θέμα που με απασχολούσε στη διάρκεια των σπουδών μου και εκείνη μέσα σε λίγες ημέρες μάθαινε εξίσου καλά το αντικείμενο με τους καθηγητές μου».