Θρήνος στον ισπανικό Κινηματογράφο, καθώς η Ισπανίδα ηθοποιός Μαρίσα Παρέδες, η καριέρα της οποίας χαρακτηρίστηκε ιδιαίτερα από τις έξι ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε με σκηνοθέτη τον Πέδρο Αλμοδόβαρ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών.
Τη δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή η Ισπανική Ακαδημία Κινηματογράφου, ενώ ο Ισπανός σκηνοθέτης απέτισε φόρο τιμής στη μούσα του, δημοσιεύοντας τρεις φωτογραφίες της ηθοποιού, που πρωταγωνίστησε στις ταινίες του “Ψηλά Τακούνια”, “Το Μυστικό μου Λουλούδι”, “Όλα για τη Μητέρα Μου”, “Μίλα Της”, “Το Δέρμα που Κατοικώ” και “Αμαρτωλές Καλόγριες”.
Το αντίο του Πέδρο Αλμοδόβαρ
Με μια παραγωγική καριέρα που χτίστηκε από το ντεμπούτο της σε ηλικία 14 ετών, η Παρέδες ήταν μια από τις σπουδαίες κυρίες της υποκριτικής στην Ισπανία, όπου μάλιστα προήδρευσε της Ακαδημίας Κινηματογράφου της μεταξύ 2000 και 2003.
“Ο ισπανικός κινηματογράφος μένει χωρίς μια από τις πιο εμβληματικές ηθοποιούς, τη Μαρίσα Παρέδες, η οποία αφήνει πίσω της μια μακρά καριέρα στην οποία το κοινό μπόρεσε να τη δει σε περισσότερες από 75 περιπτώσεις στη μεγάλη οθόνη”, δήλωσε η Ισπανική Ακαδημία Κινηματογράφου τον λογαριασμό σας στο κοινωνικό δίκτυο X.
Βραβευμένη μεταξύ άλλων με το Goya of Honor το 2018, η Παρέδες συμμετείχε επίσης σε διεθνείς παραγωγές όπως το “Η ζωή είναι ωραία”, του Ιταλού Ρομπέρτο Μπενίνι ή το “Στη ράχη του διαβόλου”, του Μεξικανού Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο.
Ποια ήταν η Μαρίσα Παρέδες
Γεννημένη στις 3 Απριλίου 1946 στη Μαδρίτη, η Παρέδες ξεκίνησε την καριέρα της ως έφηβη σταρ τη δεκαετία του 1960, όμως έγινε ευρέως γνωστή όταν άρχισε να συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Πέδρο Αλμοδόβαρ, στις οποίες ενσάρκωσε συχνά δυναμικές, πολύπλοκες και συναισθηματικά φορτισμένες γυναικείες φιγούρες.
Λίγες από τις πρώτες της ταινίες είδαμε πέρα από την πατρίδα της, την Ισπανία (εξαίρεση αποτελεί η ταινία τρόμου του Jess Franco, “The Awful Dr. Orlof”, το 1962), αλλά το 1983 εμφανίστηκε ως μία από τις εθισμένες στα ναρκωτικά καλόγριες στην πρώιμη μαύρη κωμωδία του Almodovar, “Αμαρτωλές Καλόγριες”.
Καθώς η καριέρα του Αλμοδόβαρ συνεχιζόταν, συνεργάστηκε με την Παρέδες σε πολλές ταινίες του, όπως τις “”Ψηλά Τακούνια” του 1991, “Το Μυστικό μου Λουλούδι” του 1995 και “Όλα για τη Μητέρα Μου” του 1999 -πάντα ως μεσήλικη γυναίκα με περίπλοκα, άλυτα προβλήματα.
Εκτός από τη συνεργασία της με τον Αλμοδόβαρ, η Παρέδες υποδύθηκε τη δυστυχισμένη πεθερά του χαρακτήρα του Ρομπέρτο Μπενινί στο δράμα του Ολοκαυτώματος “Η ζωή είναι ωραία” και την επικεφαλής του στοιχειωμένου ορφανοτροφείου στην ιστορία φαντασμάτων του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο “Η ραχοκοκαλιά του διαβόλου” του 2001.
Από το 2000 έως το 2003, διετέλεσε πρόεδρος της Ακαδημίας Κινηματογράφου της Ισπανίας, συμβάλλοντας σημαντικά στην προώθηση του ισπανικού κινηματογράφου.
Είχε προταθεί δύο φορές για το βραβείο Γκόγια Α’ Γυναικείου ρόλου για τις ταινίες “Cara de acelga” και “Το μυστικό μου λουλούδι” και μία φορά για το βραβείο Σωματείου Ηθοποιών καλύτερου καστ για την ταινία “Η ζωή είναι ωραία”.