Κάτι που δεν βλέπω να συζητιέται στις ειδήσεις είναι ο αντίκτυπος που ο πόλεμος στην Ουκρανία πρόκειται να έχει στην εξάπλωση της πανδημίας. Οι Ουκρανοί, κάτω από την πίεση του πολέμου, αναγκάζονται να στριμώχνονται σε υπόγεια καταφύγια, σε ουρές για τρόφιμα ή φάρμακα, αγνοώντας τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνουν εξαιτίας του κορονοϊού. Είναι αδύνατο να έχουν τον νου τους σε μάσκες και σε τήρηση αποστάσεων.
Κατά την φυγή τους επίσης στριμώχνονται σε τρένα, σε λεωφορεία, σε αυτοκίνητα, για να σωθούν στα ξένα. Και εκεί, στην ξενιτιά, όπου δεν σταματά να χιονίζει – κακός καιρός, χειμώνας – πάλι συγκεντρώνονται απροστάτευτοι, στους δρόμους (χιόνι, παγωνιά και στην ψυχή τους) ή στριμωγμένοι σε δημόσιους χώρους υποδοχής. Οι προφυλάξεις, μέσα στην φρίκη του πολέμου που ζουν, έχουν από όλους εντελώς ξεχαστεί.
Εξάλλου πληροφορίες λένε ότι μόνο το ένα τρίτο των Ουκρανών ήταν ως τώρα πλήρως εμβολιασμένοι. Τα κρούσματα στην Ουκρανία τελευταία ήταν πάρα πολλά. Τα αποτελέσματα από μία ανεξέλεγκτη εξάπλωση της πανδημίας εξαιτίας του πολέμου θα φανούν βέβαια αργότερα. Και οι ίδιοι οι πρόσφυγες Ουκρανοί θα υποφέρουν (κι αν αρρωστήσουν ποιος θα τους περιθάλψει;) αλλά και θα μεταδώσουν την αρρώστια στους άλλους που τους υποδέχονται. Και αυτό θα είναι μία δεύτερη μεγάλη επίσης δυστυχία.
Ένα ολόκληρο έθνος σε αγωνία θανάτου. Σαν να μην έφτανε η ταλαιπωρία της πανδημίας. Και ποιος είναι αυτός ο κ. Πούτιν που αποφάσισε εκατομμύρια άνθρωποι να πεθάνουν; Ασφαλώς Θεός δεν είναι. Όμως, με τον πόλεμο που κήρυξε, παίρνει χιλιάδες ψυχές στον λαιμό του. Το σκέφτηκε άραγε αυτό; Εμείς οι Έλληνες τον έχομε δει στο Άγιον Όρος ως ορθόδοξο χριστιανό να κάνει ευλαβικά τον σταυρό του.
Και τότε τον θαυμάσαμε. Και μας συγκίνησε. Πώς τόσο ξαφνικά αποφάσισε να κηρύξει πόλεμο; Και να αρχίσουν, κατά την διαταγή του, να σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι. Οι στρατιώτες υπακούοντας στο καθήκον. Ο αμέριμνος κόσμος – παιδιά, γυναίκες, βιοπαλαιστές, γέροι συνταξιούχοι – ξαφνικά κι απρόσμενα. Τι του φταίξανε; Περιουσίες καίγονται. Έργα πολιτισμού καταστρέφονται. Κόλαση η Ουκρανία.
Με τα έξοδα για την κατασκευή των τρομερά δολοφονικών βομβών του, που σήμερα τις αμολάει αράδα γκρεμίζοντας κτίρια και σκοτώνοντας ανθρώπους, θα μπορούσε να χτίσει στην χώρα του πολυκατοικίες, για να στεγαστούν φτωχοί πολίτες του και να ζουν ευτυχισμένοι. Αυτός όμως προτιμά τις βόμβες. Και αδιαφορεί για τον λαό του, που, εδώ που τα λέμε, δεν κάνει και τόσο άνετη ζωή.
Με τα καμώματά του ξεσήκωσε την οικουμένη ολόκληρη εναντίον του. Έριξε και την δική του χώρα στην δυστυχία. Τον μίσησαν όλοι. Κι έμεινε μόνος. Κρίμα. Κι εμείς τον θεωρούσαμε ευσεβή άνθρωπο του Θεού. Τι υποκρισία!