Η Διεθνής Αμνηστία απαιτεί την άμεση απελευθέρωση της φοιτήτριας πανεπιστημίου στο Ιράν, η οποία γδύθηκε σε δημόσια θέα έξω από το πανεπιστήμιο που φοιτά στην Τεχεράνη το Σάββατο (2/11) ως ένδειξη διαμαρτυρίας στους αυστηρούς κανόνες που έχει επιβάλει η αστυνομία ηθών, καταπατώντας τα δικαιώματα των γυναικών στη χώρα.
Η οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων υποστηρίζει ότι η νεαρή γυναίκα, γνωστή ως Άχου Νταριαέι, διαμαρτυρόταν κατά της «καταπιεστικής επιβολής της υποχρεωτικής μαντίλας από τις δυνάμεις ασφαλείας στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο Αζάντ της Τεχεράνης».
Σε ανακοίνωση, οι υπεύθυνοι του πανεπιστημίου ανέφεραν ότι η φοιτήτρια ήταν «υπό σοβαρό στρες και υποφέρει από ψυχικές διαταραχές», ενώ έχει μεταφερθεί σε ιατρικό κέντρο.
Ωστόσο, η Μασίχ Αλινετζάντ, διακεκριμένη ακτιβίστρια από το Ιράν, έδωσε μια διαφορετική εκδοχή. Σε ανάρτησή της στο Χ, αναφέρει ότι μια φοιτήτρια «παρενοχλήθηκε από την αστυνομία ηθών του πανεπιστημίου της λόγω του ‘ακατάλληλου’ χιτζάμπ της και δεν υποχώρησε».
«Μετέτρεψε το σώμα της σε διαμαρτυρία, χωρίς ρούχα και βαδίζοντας στο campus – αψηφώντας ένα καθεστώς που ελέγχει συνεχώς τα σώματα των γυναικών», πρόσθεσε η Αλινετζάντ.
Πηγές ανέφεραν στο Sky News ότι η νεαρή φοιτήτρια δεν πάσχει από ψυχικά προβλήματα, όπως κάποιοι θέλησαν να της προσάψουν.
Η Διεθνής Αμνηστία, σε δήλωσή της, ανέφερε ότι «οι ιρανικές αρχές πρέπει άμεσα και χωρίς όρους να απελευθερώσουν τη φοιτήτρια πανεπιστημίου που συνελήφθη βίαια στις 2 Νοεμβρίου».
Η Νταϊάνα Νάμι, εκτελεστική διευθύντρια της Οργάνωσης για τα Δικαιώματα των Γυναικών από το Ιράν και το Κουρδιστάν, δήλωσε στο Sky News ότι «δεν εκπλήσσεται» από τη διαμαρτυρία.
«Στο Ιράν, πράγματι, ο κώδικας ενδυμασίας για τις γυναίκες είναι πολύ αυστηρός, και οι γυναίκες στην Ισλαμική Δημοκρατία υποχρεώνονται να καλύπτουν πλήρως το σώμα τους με μαντίλα και φαρδιά ρούχα. Σε αυτό το περιστατικό, φυσικά, η γυναίκα εξαναγκάστηκε να καλυφθεί, αλλά σε ένδειξη διαμαρτυρίας [έβγαλε] όλα της τα ρούχα», ανέφερε η Νάμι.
«Βρίσκεται σίγουρα σε κίνδυνο, την υποστηρίζω απόλυτα και την τιμώ, όπως και όλες τις Ιρανές γυναίκες για το θάρρος τους.
«Είναι δικαίωμά τους να διαμαρτύρονται, δικαίωμά τους να βγαίνουν στους δρόμους και να μην αποδέχονται την καταπίεση που τους επιβάλλει η κυβέρνηση».