Αφού ολοκλήρωσε μια επέμβαση στο κεφάλι, ένας 62χρονος γιατρός, ο Chester Griffiths, έφυγε κατευθείαν για το Λος Άντζελες και το σπίτι του στο Μαλιμπού, όπου ρίχτηκε στη μάχη με τις φλόγες, σώζοντας ολόκληρη τη γειτονιά του, μαζί με τον γιο του και τον γείτονά του, από την πυρκαγιά.
Την εντυπωσιακή αυτή ιστορία μοιράζεται σήμερα, μεταξύ άλλων, η Telegraph.
Οι τρεις άντρες είχαν, ωστόσο, προετοιμαστεί εδώ και χρόνια για αυτό το σενάριο: είχαν ακολουθήσει εκπαίδευση πυροσβέστη και είχαν προετοιμάσει όλα τα βήματα που θα ακολουθούσαν σε μια περίπτωση. Με τις φονικές πυρκαγιές της Καλιφόρνια, έθεσαν το σχέδιό τους σε εφαρμογή και κατάφεραν έναν μικρό άθλο, να σώσουν έξι σπίτια, ενώ έπνεαν θυελλώδεις άνεμοι και όλα γύρω τους γίνονταν παρανάλωμα του πυρός.
Τα μόνα όπλα τους, ενώ πολεμούσαν με τις φλόγες για τέσσερις μέρες και πέντε νύχτες, ήταν μάσκες N95, πυροσβεστήρες και φτυάρια. Και παρόλο που κάποιος άλλος μπορεί να τους αποκαλούσε τότε «τρελούς», δικαιώθηκαν πλήρως για την επιλογή τους να μείνουν πίσω. «Αναμφίβολα, αν δεν ήμασταν εκεί δεν θα ήταν σήμερα ούτε και τα σπίτια μας. Δεν υπάρχει ούτε 1% πιθανότητα» σχολίασε ο γείτονας του Griffiths, Clayton Colbert, στην Telegraph.
«Αναμφίβολα, αν δεν ήμασταν εκεί δεν θα ήταν σήμερα ούτε και τα σπίτια μας. Δεν υπάρχει ούτε 1% πιθανότητα».
Η πιο δύσκολη στιγμή τους, όπως θυμούνται τώρα, ήταν το βράδυ της Τετάρτης, όταν η φωτιά άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος τους, περικυκλώνοντας δύο ξύλινα γειτονικά σπίτια και καίγοντάς τα μέσα σε 20 λεπτά. Σε συνδυασμό με τις εκρήξεις στους ευκαλύπτους, η περιοχή μετατράπηκε σε κόλαση. «Πύρινες μπάλες προσγειώνονται γύρω μας, το σκηνικό ήταν σχεδόν αποκαλυπτικό» προσθέτει ο Colbert.
Η αντίδρασή τους τότε ήταν να σκαρφαλώσουν σε γειτονικές στέγες, ψεκάζοντας τις φλόγες και προσπαθώντας να σβήσουν τις εστίες στο έδαφος χρησιμοποιώντας χώμα και άμμο.
Τελικά, με τη βοήθεια και της Πυροσβεστικής, κατάφεραν να σωθούν και να περισώσουν όσο περισσότερα μπορούσαν.
Πάντως ο Dr Griffiths υποστηρίζει ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, δεν ένιωσε φόβο: «Είμαι χειρουργός. Όταν παραστεί ανάγκη, βασίζεσαι στην εκπαίδευση και την προετοιμασία σου. Είχαμε και ένα σχέδιο απόδρασης αν χρειαζόταν, με σανίδες στον ωκεανό, αν η κατάσταση έφτανε στο απροχώρητο. Δεν είχαμε το περιθώριο του χρόνου να φοβηθούμε».