Η σκόνη των εθνικών εκλογών στη Γερμανία αρχίζει σιγά-σιγά να κάθεται και από τη μία έχουμε ένα αποτέλεσμα στο οποίο όλοι σκύβουν για να το αναλύσουν, από την άλλη υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για τις προοπτικές σχηματισμού της επόμενης κυβέρνησης της πιο σημαντικής ίσως οικονομικά και πολιτικά χώρας στην Ευρώπη, και για το πώς αυτή η νέα κυβέρνηση θα συμβάλει στην αναγκαία ανασύνταξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα στο ταραγμένο περιβάλλον που διαμορφώνεται σε παγκόσμια κλίμακα.
Μέσα ακριβώς σε αυτό το κάδρο, το Patris.gr απευθύνθηκε σε μια σειρά από ανθρώπους που συνδυάζουν τη βαθιά γνώση των πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη με την μεγάλη εμπειρία της γερμανικής πολιτικής σκηνής.
Η Μαρία Γαβουνέλη, καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και γενική διευθύντρια του ΕΛΙΑΜΕΠ, η Ειρήνη Αναστασοπούλου, πολύπειρη δημοσιογράφος και ανταποκρίτρια του MEGA στη Γερμανία, ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής διεθνών σχέσεων και ευρωπαϊκής ενοποίησης στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και η Κωνσταντίνα Μπότσιου, καθηγήτρια πολιτικής ιστορίας και διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, μίλησαν στο Patris.gr για τη δική τους αποτύπωση των αποτελεσμάτων και για όσα θα κρίνουν τα επόμενα βήματα της Γερμανίας, εξίσου όμως και για τις συνέπειες αυτών των εξελίξεων στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Ακούστε όσα μας είπαν στο video:
Κοινός τόπος των τοποθετήσεων είναι η ανάμεικτη εικόνα των αποτελεσμάτων, στην οποία κυριαρχεί μεν η δυνατότητα των μετριοπαθών κομμάτων, CDU και SPD να σχηματίσουν κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα σημειώνεται με έμφαση η χαμηλή τους επίδοση και η ιστορική δεύτερη θέση για τους ριζοσπάστες λαϊκιστές του ακροδεξιού AfD. Παράλληλα επισημαίνεται η αλυσίδα των σοβαρών προκλήσεων που θα αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση, όταν αυτή σχηματιστεί.
Κυρίαρχη θέση σε αυτό το κάδρο κατέχουν η αντιμετώπιση της ύφεσης και του ελλείμματος ανταγωνιστικότητας που σκιάζει τη γερμανική οικονομία, αλλά και η διαχείριση του ιδιαίτερα ακανθωδους μεταναστευτικού ζητήματος, παράλληλα όμως με την ανάγκη αναμόρφωσης του ευρωπαϊκού συστήματος ασφαλείας.
Ειδικά για την τελευταία αυτή διάσταση, όπως και για την νέα δυναμική που χρειάζεται η οικονομία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τόσο η Γαλλία όσο και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ προσβλέπουν στο Βερολίνο να αναλάβει ενεργότερο ρόλο στη θεμελίωση μιας ουσιαστικής κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας. Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση του επόμενου καγκελαρίου Φρίντριχ Μερτς θα διαχειριστεί αυτές τις ιδιαίτερα απαιτητικές προκλήσεις, θα κρίνει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα επόμενα βήματα όχι μόνο της ίδιας της Γερμανίας αλλά συνολικά του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος.