Για εκατομμύρια Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο, το Πάσχα δεν είναι γιορτή, τουλάχιστον όπως την έχουμε συνηθίσει εμείς. Δεν έχει λαμπάδες, πανηγυρικό τόνο, καμπάνες. Έχει, όπως τα πρωτοχριστιανικά χρόνια, ψίθυρο, φόβο, διωγμό και αίμα. Για κάποιους το Χριστός Ανέστη μπορεί να σημαίνει θάνατο ή φυλακή. Σε δεκάδες χώρες, η πίστη τιμωρείται.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του οργανισμού Open Doors περισσότεροι από 380 εκατομμύρια χριστιανοί υφίστανται διώξεις και διακρίσεις.
1 στους 7 Χριστιανούς παγκοσμίως υφίσταται δίωξη για την πίστη του.
Στην Αφρική, το ποσοστό αγγίζει 1 στους 5.
Στην Ασία, φτάνει τους 2 στους 5.
Το 2024 καταγράφηκαν:
•4.476 δολοφονίες Χριστιανών
•4.744 φυλακίσεις λόγω πίστης
Στην πολύπαθη Μέση Ανατολή οι Χριστιανοί βιώνουν στην καθημερινότητά τους την ανασφάλεια. Λένε ότι ο πόλεμος δεν κάνει διακρίσεις, όμως οι δολοφονίες χριστιανών επειδή είναι χριστιανοί δεν είναι κάτι καινούργιο.
Συρία: πίστη υπό πολιορκία
Μητροπολίτης Λαττάκειας Αθανάσιος: «Ακόμη δοξολογούμε το Χριστό αλλά δεν ξέρουμε για πόσο ακόμη»
Στη Συρία τα τελευταία 15 χρόνια πολλοί χριστιανοί έχουν χάσει τη ζωή τους. Την ανατροπή του Ασάντ ακολούθησαν οι σφαγές, από ενόπλους του νέου καθεστώτος, στη Λαττάκεια (Λαοδικεία η αρχαία ονομασία όπως ονομάστηκε από τον στρατηγό του Μ. Αλεξάνδρου Σέλευκο τον Α΄προς τιμή της μητέρας του Λαοδικείας).
Ο χριστιανικός πληθυσμός στη Συρία έχει μειωθεί δραματικά από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου. Είναι απογοητευτικό εάν αναλογιστεί κανείς ότι στη Συρία, στην Αντιόχεια, για πρώτη φορά αποκάλεσαν τους πιστούς στη νέα θρησκεία Χριστιανούς, ίσως ειρωνικά, όμως από εκεί ξεκίνησε ο Παύλος το ταξίδι του για να μεταφέρει το μήνυμα της Αγάπης που θα άλλαζε για πάντα τον κόσμο.
«Ακόμη δοξολογούμε τον Χριστό – Αλλά δεν ξέρουμε μέχρι πότε», λέει από τη Λαττάκεια της Συρίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αθανάσιος ο οποίος μιλά με σπαστά ελληνικά στη HuffPost Greece. Ο λόγος του διακατέχεται από πρωτοφανή σεμνότητα και πίστη.
Παρά την πρόσφατη φονική κλιμάκωση στη χώρα, με περισσότερους από 1.000 νεκρούς μέσα στον Μάρτιο — εκ των οποίων 658 μόνο στην επαρχία της Λαττάκειας — οι Ορθόδοξοι γιορτάζουν τη Μεγάλη Εβδομάδα με ακολουθίες που θυμίζουν άλλες εποχές.
«Δόξα τω Θεώ, μετά τη σφαγή στο Χαλέπι και στις πόλεις και τα χωριά, τώρα έχουμε ησυχία και μπορούμε να τελούμε κανονικά τις ακολουθίες. Ελπίζουμε να μη συμβεί κάτι από τους εξτρεμιστές και να γιορτάσουμε το Πάσχα όπως πρέπει», λέει ο Μητροπολίτης.
Ακολουθίες στα σπίτια, όπως τις πρώτες μέρες του Χριστιανισμού
Ο φόβος όμως δεν έχει φύγει. Αντιθέτως, έχει αλλάξει μορφή.
«Οι Σύριοι μουσουλμάνοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα με εμάς τους χριστιανούς. Το πρόβλημα είναι οι ξένοι από το Πακιστάν, την Τουρκία. Όλοι αυτοί είναι μέλη του Daesh, της Αλ Νούσρα. Δεν μιλούν αραβικά· μόνο το «Αλλάχ Ακμπάρ» ξέρουν να φωνάζουν», τονίζει.
Η Ορθόδοξη κοινότητα της Λαοδικείας αριθμεί σήμερα περίπου 55.000 με 60.000 ψυχές μέσα στην πόλη και τουλάχιστον 3.000 στα γύρω χωριά. Οι περισσότεροι συνυπάρχουν ειρηνικά με τους Αλαουίτες. Ωστόσο, η στέρηση βασικών θρησκευτικών υποδομών σε ορισμένα χωριά, υποχρεώνει τους ιερείς να λειτουργούν μέσα στα σπίτια, όπως στις πρώτες ημέρες του χριστιανισμού.
«Έχουμε μόνο δύο ναούς σε μερικά από αυτά τα χωριά. Στα υπόλοιπα δεν υπάρχουν καθόλου εκκλησίες. Οι ιερείς μας λειτουργούν μέσα σε σπίτια», εξηγεί ο Μητροπολίτης Αθανάσιος.
Όπως στη Σμύρνη: Επτά εκκλησίες κατεστραμμένες, επτά χωριά χαμένα
Η μνήμη της καταστροφής παραμένει νωπή. Στην Ιντλίμπ, τα προηγούμενα χρόνια, επτά εκκλησίες καταστράφηκαν από εξτρεμιστές της Αλ Νούσρα – παρακλάδι της Αλ Κάιντα – στα σύνορα με την Τουρκία. Επτά χωριά, μεταξύ Λαοδικείας και Χαλεπίου, ερημώθηκαν πλήρως. Όλοι οι Ορθόδοξοι κάτοικοί τους εγκατέλειψαν τις εστίες τους.
«Δεν έμεινε ούτε ένας. Δεν υπάρχει τίποτα όρθιο – κάψανε σταυρούς, εικόνες, σπίτια, εκκλησίες. Πήγα πριν από έναν μήνα και ήταν θλιβερό. Η παρουσία των χριστιανών, που κρατούσε σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια, διακόπηκε βίαια. Όπως έγινε με τους Έλληνες στη Σμύρνη», λέει με πικρία.
Ο πόλεμος έχει αφήσει πίσω του βαθιά τραύματα, αλλά και ανθεκτικότητα.
«Τα 14 χρόνια πολέμου μας έκαναν μεγάλη ζημιά. Η κατάσταση άλλαξε κάπως, αλλά η αβεβαιότητα είναι τεράστια. Δόξα τω Θεώ, ακόμη μπορούμε να χτυπάμε τις καμπάνες. Τι θα γίνει στη συνέχεια, δεν το ξέρουμε. Αν μείνουν οι ξένοι, τα πράγματα θα δυσκολέψουν».
Η Ελλάδα απούσα αλλά η πίστη παραμένει
Ο Μητροπολίτης είναι ειλικρινής με τους φίλους — ή εκείνους που έπρεπε να είναι φίλοι. Η Ελλάδα, λέει, απουσιάζει.
«Άκουσα ότι κάποιοι Έλληνες αξιωματούχοι επισκέφθηκαν τον Πατριάρχη μας. Αλλά εδώ, στη Λαοδικεία, δεν είδαμε ποτέ βοήθεια από ελληνικής πλευράς. Ούτε μια σακούλα τρόφιμα για τους ελληνορθοδόξους. Έρχονται καθολικοί, προτεστάντες, όλοι, εκτός από τους Έλληνες».
Και όμως, οι δεσμοί παραμένουν ζωντανοί.
«Μπορεί να μη μιλάμε ελληνικά, αλλά ψέλνουμε στα ελληνικά μαζί με τα αραβικά. Η παράδοσή μας είναι βυζαντινή. Είμαστε ελληνορθόδοξοι», τονίζει με υπερηφάνεια, αναφέροντας ότι στη μητρόπολη λειτουργούν 45 ενορίες και 10 ναοί, παρά τον πόλεμο.
Όπλο μας η προσευχή
Σχετικά με τη νέα μεταβατική κυβέρνηση, δηλώνει επιφυλακτικά αισιόδοξος:
«Μου τηλεφώνησαν πρόσφατα κάποιοι εκπρόσωποί τους. Είπαν πως θέλουν να φέρουν σοκολάτες και χαλβά στις εκκλησίες. Υπόσχονται πως θέλουν να ξαναφτιάξουν την πόλη. Μακάρι. Αλλά οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι φανατικοί. Ο χρόνος θα δείξει».
Και η φωνή του κλείνει ήρεμα, με ελπίδα και απελπισία μαζί:
«Εμείς ευχόμαστε και προσευχόμαστε. Αυτό είναι το μόνο «όπλο» που έχουμε. Να έρθει ειρήνη στη Συρία» λέει και εύχεται σε εμάς και στον κόσμο όλο «Καλή Ανάσταση».
Από τη Συρία της αντίστασης, στο Αρτσάχ της σιωπής – Το Πάσχα δεν θα έρθει ποτέ ξανά
Ακόμη μια περιοχή όπου ο χριστιανισμός διώκεται είναι η περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ, γνωστή ως Αρτσάχ, υπήρξε για αιώνες κοιτίδα του αρμενικού έθνους και του χριστιανικού πολιτισμού στον Νότιο Καύκασο.
«Το Αρτσάχ αποτελεί μία από τις κοιτίδες του αρμενικού έθνους. Στον διάβα των αιώνων υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του αρμενικού πολιτισμού και της αρμενικής εκκλησίας.» σημειώνει στη HuffPost ο Γιώργος Μενεσιάν, Διεθνολόγος-επικεφαλής της Ομάδας Μέσης Ανατολής του ΙΔΙΣ και ερευνητής στο Washington Institute for Defence & Security.
Με μοναστήρια όπως το Αμαράς (αρχές 3ου αιώνα), όπου λειτούργησε το πρώτο αρμενικό σχολείο, το Αρτσάχ σήκωσε το βάρος της πνευματικής παράδοσης του πρώτου κράτους που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία (Αρμενία, 301 μ.Χ.).
Το φθινόπωρο του 2023, οι αζερικές δυνάμεις κατέλαβαν το σύνολο της περιοχής, εκμεταλλευόμενες έναν πολυετή αποκλεισμό και λιμοκτονία του πληθυσμού, μετά την αποκοπή του Διαδρόμου του Λατσίν. Περισσότεροι από 100.000 Αρμένιοι εγκατέλειψαν τα εδάφη τους, εγκαταλείποντας όχι μόνο τα σπίτια τους, αλλά και εκκλησίες, μοναστήρια, μνήματα και την ίδια τους την ιστορία.
Κοιτίδα πίστης, στόχος εκμηδένισης
«Στο ερημωμένο πλέον Αρτσάχ, το Αζερμπαϊτζάν άρχισε να καταστρέφει χωριά και πόλεις, ενώ συνεχίστηκε η καταστροφή εκκλησιών, νεκροταφείων και άλλων μνημείων. Αυτή η διαδικασία αποτελεί μορφή πολιτισμικής γενοκτονίας», σημειώνει ο κ. Μενεσιάν.
Η στρατηγική του Αζερμπαϊτζάν δεν περιορίζεται στην εδαφική κατάληψη, αλλά επιδιώκει την ολοκληρωτική διαγραφή κάθε χριστιανικού, αρμενικού ίχνους από το Αρτσάχ.
Σύμφωνα με τον κ. Μενεσιάν «Διεξήγαγε μια προπαγανδιστική εκστρατεία με βασικό αφήγημα ότι οι Αρμένιοι του Αρτσάχ δεν είναι αυτόχθονες και ότι οι εκκλησίες και τα μοναστήρια της περιοχής δεν είναι αρμενικά αλλά ανήκουν στον αρχαίο λαό των Αλβανών του Καυκάσου».
Οι καμπάνες σίγησαν για πάντα
Η σιγή των καμπανών στο Αρτσάχ δεν είναι προσωρινή. Η απουσία Πάσχα δεν είναι συνέπεια πολέμου, αλλά προϊόν σχεδιασμένης πολιτιστικής εθνοκάθαρσης.
«Στόχος του Αζερμπαϊτζάν είναι η εξάλειψη κάθε αρμενικού στοιχείου από την περιοχή και ο εποικισμός της με Αζερμπαϊτζανούς, ώστε να μην επιστρέψουν ποτέ ξανά οι Αρμένιοι», αναφέρει ο Μενεσιάν.
Κι έτσι, το Πάσχα δεν θα επιστρέψει στο Αρτσάχ. Ούτε οι πιστοί, ούτε οι ιερείς, ούτε οι ψαλμωδίες.
Στον τόπο που επί δύο χιλιετίες δοξολογούσε τον Αναστάντα, πλέον επικρατεί σιωπή.
Τουρκία μια δημοκρατία που διώκει τους Χριστιανούς
Από τη Συρία μέχρι το Αρτσάχ, η Τουρκία δεν είναι θεατής. Είναι παίκτης. Και πολλές φορές, καθοριστικός.
Στη Συρία, η Άγκυρα επιδίωξε την ανατροπή του καθεστώτος του Άσαντ, υποστηρίζοντας ένοπλες ομάδες που στράφηκαν, μεταξύ άλλων, και κατά των χριστιανικών πληθυσμών της χώρας. Για την Άγκυρα, η βόρεια Συρία παραμένει ένας κρίκος στο σχέδιο για την υλοποίηση του νεοθωμανικού της οράματος.
Η ίδια στρατηγική επαναλαμβάνεται στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Στο Αρτσάχ, η Τουρκία συντάχθηκε πλήρως με το Αζερμπαϊτζάν, άλλωστε ο Ερντογάν μιλά ανοιχτά για «ένα έθνος, δύο κράτη».
Στόχος: η δημιουργία μιας γεωπολιτικής λεωφόρου που θα ξεκινά από την Τουρκία και θα καταλήγει μέσω του διαδρόμου Ζανγκεζούρ σε μια ενιαία ένωση τουρκογενών κρατών. Η Αρμενία, όπως και οι Χριστιανοί πληθυσμοί εντός της, είναι το εμπόδιο.
Αυτή η πολιτική όμως δεν περιορίζεται σε μακρινές γεωγραφίες. Αγγίζει και την ίδια την τουρκική κοινωνία.
Τα τελευταία εκατό χρόνια, ο αριθμός των χριστιανών στην Τουρκία μειώθηκε από το 20% στο 0,2% του πληθυσμού. Η συστηματική στοχοποίηση των Τούρκων χριστιανών και των ιεραποστόλων από το εξωτερικό, ιδίως μετά το πραξικόπημα του 2016, έχει ενταθεί. Το 2023 εμπειρογνώμονες για τα ανθρώπινα δικαιώματα τόνισαν την αυξανόμενη μισαλλοδοξία κατά των χριστιανών στην Τουρκία στο μεγαλύτερο συνέδριο της Ευρώπης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το οποίο φιλοξενήθηκε από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη.
Η δημοσιογράφος Uzay Bulut, από την Τουρκία που καλύπτει θέματα σχετικά με τις θρησκευτικές μειονότητες στη χώρα της, περιγράφει με γενναιότητα στη HuffPost ένα τοπίο κοινωνικής απόρριψης και συστηματικής καταπίεσης.
«Μπορεί το σύνταγμα της χώρας να είναι κοσμικό όμως η Τουρκία προωθεί τον ισλαμισμό σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει ανοίξει τζαμιά στη Ευρώπη, στην Ασία, στην Αφρική. Ωστόσο εξακολουθεί να δημιουργεί προβλήματα στις θρησκευτικές μειονότητες που ζουν στη χώρα».
Σύμφωνα με τη Uzay Bulut, η Άγκυρα έχει μετατρέψει πολλές ιστορικές εκκλησίες και μοναστήρια σε τζαμιά, στάβλους, αποθήκες, μαγειρεία, αποθήκες πυρομαχικών ή ιδιωτικές κατοικίες, μεταξύ άλλων.
«Υπάρχει μια έντονη αίσθηση ισλαμικής υπεροχής στην Τουρκία. Το να είσαι μουσουλμάνος θεωρείται προϋπόθεση για να είσαι αληθινός Τούρκος. Αυτό αφήνει εκτός κοινωνίας όχι μόνο τους προσήλυτους στον Χριστιανισμό, αλλά και τους Έλληνες, Αρμένιους και Ασσύριους Χριστιανούς, των οποίων οι πρόγονοι ζουν στην Ανατολία εδώ και χιλιετίες.».
Επίσης το θρήσκευμα αναγράφεται στις τουρκικές ταυτότητες, γεγονός που καθιστά εύκολη τη διάκριση εις βάρος χριστιανών υποψηφίων για εργασία.
Οι αρμενικές και ελληνικές εκκλησίες υφίστανται νομικούς αποκλεισμούς. Πολλές από τις ιδιοκτησίες τους έχουν δημευθεί από το τουρκικό κράτος.
Στη νοτιοανατολική Τουρκία, η Uzay Bulut καταγγέλλει ότι τα εδάφη των Χριστιανών αρπάζονται παράνομα τόσο από Τούρκους όσο και από Κούρδους.
Επιπλέον, τονίζει, η Προτεσταντική Χριστιανική κοινότητα συνεχίζει να στοχοποιείται. Της απαγορεύεται να ασκήσει τα θρησκευτικά της πιστεύω ενώ οι πιστοί διώκονται. Τους απαγορεύεται η είσοδος στη χώρα ενώ Προτεστάντες με Τούρκους συζύγους και παιδιά τους έχει απαγορευθεί από το να εισέλθουν ή να επανεισέλθουν στην Τουρκία.
Επίσης οι αιτούντες άσυλο και οι Χριστιανοί πρόσφυγες, ιδίως οι προσήλυτοι από το Ισλάμ στον Χριστιανισμό, από χώρες όπως το Ιράν, το Αφγανιστάν και η Συρία, αντιμετωπίζουν σοβαρές διακρίσεις και κακομεταχείριση.
«Η εχθρότητα απέναντι στους Χριστιανούς στην Τουρκία δεν είναι μόνο ζήτημα κρατικής πολιτικής. Είναι και ζήτημα κοινωνίας. Το μίσος της κοινωνίας απέναντι στην Εκκλησία και τη Χριστιανική κοινότητα εξακολουθεί να αποτελεί σοβαρή ανησυχία για όλους τους Χριστιανούς, ανεξαρτήτως δόγματος. Περισσότεροι ναοί στοχοποιήθηκαν με βιαιότητα στην Τουρκία το 2024 σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ενώ καταγράφηκαν και δύο δολοφονίες Χριστιανών» καταλήγει η Uzay Bulut.
Μητροπολίτης Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας, Κωνσταντίνος: «Κάθε γιορτή γίνεται πράξη θάρρους»
O Μητροπολίτης Σιγκαπούρης Κωνσταντίνος, παρακολουθεί ειδική λειτουργία για τον εορτασμό της εκατονταετηρίδας στη μοναδική ελληνορθόδοξη εκκλησία της Ινδίας στην Καλκούτα της Ινδίας, στις 6 Δεκεμβρίου 2024.
O Μητροπολίτης Σιγκαπούρης Κωνσταντίνος, παρακολουθεί ειδική λειτουργία για τον εορτασμό της εκατονταετηρίδας στη μοναδική ελληνορθόδοξη εκκλησία της Ινδίας στην Καλκούτα της Ινδίας, στις 6 Δεκεμβρίου 2024.
Στη Δύση, οι μεγάλες Χριστιανικές γιορτές — Χριστούγεννα, Πάσχα, Επιφάνεια — είναι περίοδοι χαράς, δημόσιας έκφρασης πίστης, και κοινωνικής αλληλεγγύης. Στη Νότια Ασία, όμως, για εκατομμύρια χριστιανούς, οι ίδιες αυτές γιορτές μπορεί να γίνουν στιγμές αγωνίας, εσωτερικής πάλης και σιωπηλού μαρτυρίου. Είναι σύνηθες η πίστη, σε αυτές τις περιοχές, να μην επιδεικνύεται λέει στη HuffPost Greece o Μητροπολίτης Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας, Κωνσταντίνος Τσίλης.
Ο Χριστιανισμός ως απειλή
Σύμφωνα με τον ίδιο στις κοινωνίες όπου κυριαρχούν αυστηρές θρησκευτικές και πολιτιστικές νόρμες, η δημόσια τέλεση μιας Χριστιανικής εορτής μπορεί να θεωρηθεί απειλή. Σε χώρες όπως το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, την Ινδονησία, και περιοχές της Ινδίας, οι Χριστιανοί αντιμετωπίζονται συχνά με καχυποψία, ως «ξένο» ή και επικίνδυνο σώμα. Οι γιορτές τους ερμηνεύονται άλλοτε ως προσηλυτισμός, άλλοτε ως αποστασία, άλλοτε ως πολιτική πρόκληση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εορτασμοί προκαλούν αντιδράσεις από εξτρεμιστικές ομάδες, ενώ οι κρατικές αρχές αποτυγχάνουν να προστατεύσουν τις μειονότητες. Εκκλησίες φρουρούνται από οπλισμένους στρατιώτες. Ο φόβος γίνεται μέρος της προσευχής.
Ο Σεβασμιώτατος Κωνσταντίνος αναφέρει ενδεικτικά γεγονότα που μαρτυρούν ότι η πίστη βρίσκεται υπό πολιορκία.
Για παράδειγμα, θυμάται στην Ινδία, στην Καρνατάκα, τα Χριστούγεννα του 2021 ριζοσπαστικές ομάδες εισέβαλαν σε εκκλησίες, διέκοψαν λειτουργίες, προπηλάκισαν πιστούς και βανδάλισαν ιερούς χώρους.
Τον Οκτώβριο του 2022, στην Τσατίσγκαρ, χριστιανικές οικογένειες εκδιώχθηκαν βίαια από τα σπίτια τους επειδή αρνήθηκαν να επιστρέψουν στον Ινδουισμό.
Απαγωγές και αναγκαστικοί γάμοι στο Πακιστάν
Ακόμη πιο δύσκολη η κατάσταση στο Πακιστάν όπου καταγράφονται επιθέσεις κατά Χριστιανών, απαγωγές και δια της βίας γάμοι χριστιανών με μουσουλμάνους.
Μας θυμίζει τον Δεκέμβριο του 2017 και τη βομβιστική επίθεση που πραγματοποίησε το Ισλαμικό Κράτος στην εκκλησία Bethel Memorial Methodist Church στην Κουέτα όπου εννέα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και δεκάδες ακόμη τραυματίστηκαν.
«Οι χριστιανές γυναίκες και κορίτσια στο Πακιστάν συχνά γίνονται στόχοι απαγωγών και αναγκαστικών γάμων με μουσουλμάνους άνδρες. Συχνά, οι γυναίκες αυτές εξαναγκάζονται να ασπαστούν το Ισλάμ».
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Άρζου Ράτζα. Το 2020, η 13χρονη Άρζου, μια χριστιανή από το Καράτσι, απήχθη, εξαναγκάστηκε να παντρευτεί έναν 44χρονο μουσουλμάνο και να αλλάξει θρησκεία. Η υπόθεση προκάλεσε διεθνή κατακραυγή, αλλά παρόμοια περιστατικά συνεχίζονται.
Φωτογραφία αρχείου 21 Απριλίου 2019, αίμα καλύπτει ένα άγαλμα του Ιησού Χριστού στην εκκλησία του Αγίου Σεβαστιανού έπειτα από σειρά βομβιστικών επιθέσεων κατά Χριστιανών στη Σρι Λάνκα.
Μνήμη αίματος
Στη Σρι Λάνκα κάθε Πάσχα θυμούνται και τιμούν τα 250 θύματα της βομβιστικής επίθεσης του 2019.
Εκείνη την Κυριακή του Πάσχα βομβιστές αυτοκτονίας επιτέθηκαν σε εκκλησίες και ξενοδοχεία, σκοτώνοντας πάνω από 250 ανθρώπους. Η επίθεση στιγμάτισε κάθε μελλοντική εορτή οι Χριστιανοί ζουν με τη μνήμη του αίματος.
Ο κατάλογος των διώξεων συνεχίζεται στο Μπρουνέι και τις Μαλδίβες.
Στο Μπρουνέι το 2015 επιβλήθηκε πλήρης απαγόρευση των Χριστουγέννων σε δημόσιο χώρο. Ο στολισμός ή δημόσια μνεία των χριστιανικών εορτών τιμωρείται με φυλάκιση έως 5 χρόνια.
Επίσης στις Μαλδίβες οι Χριστιανοί γιορτάζουν αποκλειστικά στα σπίτια τους. Κάθε δημόσια θρησκευτική εκδήλωση θεωρείται παράνομη.
«Αυτές οι περιπτώσεις αποδεικνύουν τις σοβαρές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι χριστιανοί στη Νότιο Ασία οι οποίο παρά τις δυσκολίες συνεχίζουν να γιορτάζουν με πίστη και θάρρος. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν, από διακρίσεις και βία μέχρι την πλήρη απαγόρευση των εορτών, αναδεικνύουν την ανάγκη για διεθνή υποστήριξη και αλληλεγγύη. Σε έναν κόσμο που συχνά αγνοεί τις μειονότητες, οι χριστιανοί της Νοτίου Ασίας συνεχίζουν να κρατούν ζωντανό το μήνυμα της αγάπης και της ελπίδας, αυτό άλλωστε δεν είναι το Πάσχα και αυτό δεν είναι το μήνυμα που φέρει η Ανάσταση του Κυρίου μας;» καταλήγει ο Μητροπολίτης Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας, Κωνσταντίνος Τσίλης.
Στην Βόρεια Κορέα τους στέλνουν για καταναγκαστικά έργα – Στην Κίνα τους καλούν «για τσάι»
Η γεωγραφία των διώξεων δεν τελειώνει στη Μέση Ανατολή ή τη Νότια Ασία. Από τη Βόρεια Κορέα έως το Κονγκό, η πίστη μπορεί να γίνει λόγος εκτέλεσης ή φυλάκισης.
Στη Βόρεια Κορέα, σύμφωνα με την Open Doors το να είναι κάποιος Χριστιανός μπορεί να κοστίσει τη ζωή του — ή, στην καλύτερη περίπτωση, να καταδικαστεί σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας.
Στην Κίνα, ακόμη και η παρουσία ανηλίκων στις εκκλησίες απαγορεύεται δια νόμου. Οι αρχές καλούν ιερείς «για τσάι», ευφημισμός για ανάκριση. Οι λειτουργίες παρακολουθούνται και οι πιστοί υποχρεώνονται να συμμορφωθούν με την κομματική ιδεολογία.
Στην Αφρική, η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη
Γυναίκες βρίσκουν καταφύγιο σε εκκλησία στην Κιμπούμπα, βόρεια της Γκόμα, στο Κονγκό, κατά τη διάρκεια συγκρούσεων μεταξύ της οργάνωσης M23 και του στρατού. Ιανουάριος 2022
Γυναίκες βρίσκουν καταφύγιο σε εκκλησία στην Κιμπούμπα, βόρεια της Γκόμα, στο Κονγκό, κατά τη διάρκεια συγκρούσεων μεταξύ της οργάνωσης M23 και του στρατού. Ιανουάριος 2022
Στις 13 Φεβρουαρίου 2025, ισλαμιστές προσκείμενοι στο ISIS αποκεφάλισαν 70 Χριστιανούς μέσα σε εκκλησία στη Λ.Δ. του Κονγκό. Η χώρα κατατάσσεται 35η στην παγκόσμια λίστα διωγμών. Χριστιανές γυναίκες βιάζονται ή παρενοχλούνται επειδή αρνούνται να αποκηρύξουν την πίστη τους.
Στη Νιγηρία, περισσότεροι από 3.100 Χριστιανοί έχασαν τη ζωή τους λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Τον Απρίλιο, λίγες ημέρες πριν το Πάσχα, 113 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και χριστιανοί, δολοφονήθηκαν.
Ανάλογες επιθέσεις καταγράφονται σε όλη την Υποσαχάρια Αφρική: Κονγκό, Μπουρκίνα Φάσο, Καμερούν, Νίγηρας.
Σε χώρες όπως η Υεμένη, το Σουδάν, τη Μπουρκίνα Φάσο και το Μάλι, η χριστιανική ταυτότητα ισοδυναμεί με θανατηφόρο ρίσκο.
Επίσης οι Αιγύπτιοι Χριστιανοί εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν υψηλά επίπεδα διώξεων από παρενοχλήσεις, εκφοβισμό και βία. Ορισμένοι αναγκάζονται ακόμη και να εγκαταλείψουν τις κοινότητές τους από ριζοσπάστες μουσουλμάνους.
Το μήνυμα των καταφρονημένων
Από τη Συρία ως την Αφρική, και από το Αρτσάχ ως τις Μαλδίβες, εκατομμύρια Χριστιανοί δεν ζητούν εκδίκηση. Ζητούν ειρήνη.
Μια ειρήνη που πλέον ούτε στη Δύση την έχουμε δεδομένη, αφού χριστιανοί με το ίδιο βάπτισμα χάνουν τη ζωή τους και ο σταυρός αντί να ενώνει χωρίζει.
Το μήνυμα της Ανάστασης ακούγεται όχι στη Δύση αλλά εκεί που κρύβουν τις εικόνες, στα σπίτια που γίνονται ναοί, από αυτούς που ψέλνουν στα ερείπια.
Από τη Λαοδίκεια και το Αρτσάχ, από τη Σρι Λάνκα και τις Μαλδίβες, από τις γυναίκες στο Πακιστάν και τα χωριά του Κονγκό, η Ανάσταση είναι στ΄αλήθεια Επανάσταση απ΄όλους αυτούς που τολμούν να ευχηθούν Χριστός Ανέστη χωρίς να ξέρουν εάν αυτό θα τους κοστίσει τη ζωή.
Έπειτα από δύο χιλιάδες χρόνια το μήνυμα του Χριστιανισμού αποκτά την αυθεντική του δύναμη από τους καταφρονημένους υποχρεώνοντας τον πολιτισμένο κόσμο να αποκτήσει τουλάχιστον συνείδηση