Οι υπουργοί Εξωτερικών της Γερμανίας και της Γαλλίας βρέθηκαν στην πρωτεύουσα της Συρίας σε μια προσπάθεια να εγκαινιαστεί μια νέα πολιτική σχέση της Ευρώπης με την πολύπαθη αυτή χώρα της Μέσης Ανατολής. Στη διάρκεια του ταξιδιού συναντήθηκαν με τον ισχυρό πολιτικό άνδρα του νέου καθεστώτος, τον μέχρι πρότινος αρχηγό των ανταρτών της Hayat Tahrir al Sham, τον Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, ή κατά κόσμον Αχμέντ αλ Σαράα, αλλά και με άλλα στελέχη της μεταβατικής κυβέρνησης.
Στη διάρκεια της συνάντησης αυτής μάλιστα, και συγκεκριμένα τη στιγμή της υποδοχής των δύο Ευρωπαίων αξιωματούχων, της Γερμανίδας Αναλένα Μπέρμποκ και του Γάλλου Ζαν-Νοέλ Μπαρό, συνέβη κι ένα αρκετά αμήχανο στιγμιότυπο. Καθώς ο ισλαμιστής ηγέτης -και ακόμα χαρακτηρισμένος ως τρομοκράτης από μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας!- έτεινε το χέρι του για χειραψία στους προερχόμενους η προπορευόμενη Γερμανίδα υπουργός κινήθηκε για να τον χαιρετήσει, εκείνος όμως έδειξε ότι σκόπευε να χαιρετήσει με χειραψία μόνο τον Γάλλο υπουργό. Αντίθετα προς την Αναλένα Μπέρμποκ έκανε μια ευγενική χειρονομία υποδοχής…
Δείτε ένα αποκαλυπτικό video με τις κυριότερες στιγμές του ταξιδιού της Γερμανίδας ΥπΕξ στη Συρία:
Η Γερμανίδα υπουργός έκανε μια μάλλον αυστηρή δήλωση πριν αποχωρήσει από την συριακή πρωτεύουσα, τονίζοντας ότι “η Ευρώπη θα στηρίξει (τη νέα κυβέρνηση) αλλά δεν θα επιδοτήσει ισλαμιστικούς θεσμούς”, επισημαίνοντας την ανάγκη το νέο καθεστώς να σεβαστεί τα ίσα δικαιώματα όλων των πολιτών ανεξάρτητα από φύλο και θρησκευτική συνείδηση.
Το κύριο ζήτημα, πάντως, σε ό,τι αφορά την σχέση της Ευρώπης με τη νέα κατάσταση στη Συρία -που ήδη παραπέμπει τις εθνικές εκλογές σε έως και τέσσερα χρόνια από σήμερα- είναι ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται από πλευράς εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας σε μια κατάσταση αφασίας. Τα όποια βήματα εμπρός είχαν αρχίσει να γίνονται μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία πάγωσαν γρήγορα και στη Μέση Ανατολή, πλην της Γαλλίας, η ΕΕ είναι σχεδόν καθολικά απούσα.
Η πολιτική αστάθεια δε που ταλανίζει τους δύο πυλώνες της Ευρώπης, τη Γερμανία και την Γαλλία, απονευρώνει ακόμα περισσότερο την όποια προοπτική για πιο αποφασιστικές κινήσεις ενίσχυσης του διεθνούς ρόλου της Γηραιάς Ηπείρου.