Μετά τη συνάντηση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, και τις φιλοφρονήσεις του πλανητάρχη, που ξεπέρασε και τον γνωστό εαυτό του, αυτόν της άνευ προηγουμένου υπερβολής, διάβασα αναλύσεις του στυλ ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Τουρκία ξεπέρασαν ως διά μαγείας τις διαφορές τους και το πέτυχαν μέσα σε 35 λεπτά (με τη μετάφραση) που κράτησε το τετ-α-τετ στο ξενοδοχείο New York Palace.
Όσοι έχουν ελάχιστη γνώση της παρούσας φάσης των αμερικανοτουρκικών σχέσεων γνωρίζουν ότι η κατάσταση είναι εντελώς καταθλιπτική, όσα αεροπλάνα και αν υποσχεθεί ότι θα αγοράσει ο κ. Ερντογάν από την Αμερική. Άστε που επρόκειτο περί πρόθεσης… Σίγουρα τα οικονομικά ανταλλάγματα παίζουν ρόλο, ουδείς πρέπει να έχει αμφιβολία.
Όμως με ευθύνη της Τουρκίας τίθενται σε κίνδυνο ζωτικά στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και στον περίεργο κόσμο που ζούμε αυτά μετρούν περισσότερο και από τις ανθρώπινες ζωές, πόσο μάλλον από τα ξεπλυμένα και παράνομα αποκτηθέντα δισεκατομμύρια της ισλαμικής Τουρκίας.
Συναντήθηκαν λοιπόν οι δύο πρόεδροι, δημόσια ύμνησε ο ένας τον άλλο, αλλά όσο περνούν οι ημέρες και οι πλέον αισιόδοξοι προσγειώνονται. Το θέμα της αγοράς των ρωσικών πυραύλων S-400 από την Τουρκία δεν επιλύθηκε.
Και δεν πρόκειται να επιλυθεί όσο ο κ. Ερντογάν αρνείται να ακυρώσει αυτή την παραγγελία. Ο κ. Τραμπ φέρεται να ήταν κατηγορηματικός, ότι η αγορά των πυραύλων δεν είναι φιλική ενέργεια. Και από την Ουάσιγκτον και από τις Βρυξέλλες το αυστηρό μήνυμα είναι το ίδιο: Οι ρωσικοί πύραυλοι δεν είναι «εν αρμονία» με τα στρατιωτικά συστήματα του ΝΑΤΟ.
Στο Πεντάγωνο δε πιστεύουν ότι το παιγνίδι που παίζει η Μόσχα, είναι αποσταθεροποιητικό και θέτει σε κίνδυνο τη Δυτική Συμμαχία.