Του Κώστα Φασουλά
Πρόκειται για δισκο που εγκαινιάζει τη συνεργασία του Σταύρου Ξαρχάκου με το Νίκο Ξυλούρη, μια συνάντηση που θα καρποφορήσει , σε αρκετές κοινές δισκογραφικές εργασίες συνθέτη και ερμηνευτή, τα μετέπειτα χρόνια.
Στο άλμπουμ «Διόνυσε καλοκαίρι μας » τους στίχους υπογράφουν ο Βασίλης Ανδρεόπουλος, ο Κώστας Κινδύνης, ο Παύλος Μάτεσις και ο Δημήτρης Χριστοδούλου. Στον δίσκο συμμετέχει η Αφροδίτη Μάνου.
Τον Ιανουάριο του 1972, σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα των Νέων διαβάζουμε ότι τη δημιουργία της Μεγάλης Ευρώπης των 250.0000
ψυχών, προβάλλει ο δυτικός τύπος, επάνω από όλες τις διεθνείς εξελίξεις. Η υπογραφή των συμφωνιών για την εισδοχή στην Ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα, της Βρετανίας, της Δανίας, της Νορβηγίας και της Ιρλανδίας, χαρακτηρίζεται γενικά σαν γεγονός ιστορικής σημασίας.
Το ότι η Μόσχα σχολίασε με δριμύτατες παρατηρήσεις το γεγονός, όχι μόνο δε μειώνει τη σημασία του, αλλά την υπογραμμίζει. Γενικά προβλέπεται ότι σύντομα θα υπάρξει εισδοχή και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, με πρώτη την Αυστρία. Τον ίδιο χρόνο, ο υπερπληθυσμός αποτελεί μέγιστο πρόβλημα στην Αμερική, με τον πρόεδρο Νίξον να αφιερώνει 382 εκατομμύρια δολάρια, σε ένα πρόγραμμα για τον έλεγχο των γεννήσεων, αντίθετα στην Ελλάδα εγκρίνεται δια νόμου επίδομα 500 δραχμών, σε κάθε παιδί που θα γεννηθεί από τον Φεβρουάριο του 1972 από οικογένειες που έχουν ήδη δύο παιδιά
Η έκδοση του δίσκου «Διόνυσε καλοκαίρι μας», συμπίπτει με την κυκλοφορία ενός αστυνομικού καταλόγου 124 βιβλίων, τα οποία απαγορεύονται ρητώς στην Ελλάδα. Μεταξύ αυτών αναφέρονται τα βιβλία του Τσέχωφ, οι λόγοι του Χαρίλαου Τρικούπη (επειδή ο εκδότης είναι κομουνιστής), τα έργα του Μπρεχτ και πολλά άλλα. Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, συμπληρώνονται 15 χρόνια από την ίδρυση της Ολυμπιακής, ένα μήνα μετά καθιερώνεται η πρώτη θέση στα δρομολόγια εσωτερικού της εταιρείας, ενώ παρατηρείται μεγάλη
έλλειψη πιλότων, γεγονός που θα αναγκάσει την Ολυμπιακή, να προσλάβει 35 ξένους πιλότους.
Τον Ιανουάριο του 1972 διαβάζουμε στα Νεα, ότι ο πατέρας των πυραύλων Βέρνερ Φον Μπράουν, προέβλεψε ότι η Σελήνη θα εποικηθεί ως το έτος 2000, και θα γεννώνται εκεί παιδιά. Οι νέοι που θα γεννηθούν στη Σελήνη, όταν επισκεφτούν για πρώτη φορά τη Γη, πιθανόν για να σπουδάσουν, ίσως να μην αισθάνονται άνετα, λόγω της γήινης βαρύτητος, διευκρίνισε ο Αμερικανός επιστήμων, συγκρίνοντας τη ζωή στο φυσικό δορυφόρο της υδρογείου, με εκείνη που διάγουν τα μέλη των επιστημονικών οικισμών, που έχουν ιδρυθεί από ετών στην Ανταρκτική.
Ο Φόν Μπράουν υπογράμμισε, ότι το σχέδιο που εγκρίθηκε από τον πρόεδρο, για τη ναυπήγηση διαστημικών πορθμείων, αμέσως μόλις εφαρμοστεί, θα μειώσει σημαντικά το κόστος της συγκοινωνίας με τη Σελήνη, και ότι θα καταστεί δυνατή η εγκατάσταση σεληνιακών βάσεων, από πολλά διαστημόπλοια, δηλαδή σωστός καταυλισμός από τροχόσπιτα
Τον Απρίλιο του 1972 διαβάζουμε στην εφημερίδα Μακεδονία ότι βρέθηκε ο Λυκάνθρωπος των ισπανικών βουνών. Μετά από 50 χρόνια αγρίας ζωής εις τα βουνά, ο λύκος των βουνών εγεύθη δια πρωτην φοράν το πολιτισμόν, δείχνοντας ιδιαιτέρα προτίμηση εις το κάπνισμα , ενώ αποφεύγει να τρώει με μαχαιροπήρουνα, και προτιμά να κοιμάται εις την
ύπαιθρον. Κατά τας πληροφορίας τοπικής εφημερίδος, συνεχίζει το δημοσίευμα της Μακεδονίας, το ανθρώπινο αγρίμι περισυνέλλεξαν εκτης ορεινής εξορίας του, και εγκατέστησαν εις μιαν οικίαν, ρωμαιοκαθολικαί καλόγριαι.
Η αλλαγή του περιβάλλοντος δεν φαίνεται να είναι τόσο εύκολη δια αυτόν, καθόσον αγνοεί την ανθρώπινη λαλιά, και εκφράζεται μόνον με άναρθρες κραυγές. Ο λύκος των βουνών υπήρξε επι μακρού, ένας μύθος των διαφόρων ορεινών χωρίων, παρά την οροσειρά Σιέρα Ντελ Ακίλα, όπου ζούσε μια σκληράν και αγρία ζωή, χωρίς καμίαν επαφή μετα του πολιτισμού, ως ενθυμούνται οι κάτοικοι των χωρίων αυτών.
Το Μάρτιο του 72 διαβάζουμε στην εφημερίδα Βραδινή για μια παλιά αρρώστια με καινούριο όνομα. Η δυσκολία και ο υπερβολικός δισταγμός στη λήψη αποφάσεων, είναι μια από τις πλέον διαδεδομένες νόσους της εποχής, πιστεύουν οι Αμερικανοί ψυχίατροι.
Η ασθένεια ονομάζεται αποφασισοφοβία, και ακόμη δεν έχει βρεθεί αποτελεσματικός τρόπος θεραπείας της, εκτός από τις συνήθεις μεθόδους ψυχοθεραπείας, που και δαπανηρές είναι και χρόνο απαιτούν. Ο καθηγητής της φιλοσοφίας στο Αμερικανικό πανεπιστήμιο Πρίστον, Ουόλτερ Κάουφμαν, πιστεύει ότι η ασθένεια έχει κάνει την εμφάνιση της από καιρό, αλλά μόλις τώρα επεσημάνθη. Ο συνηθέστερος τρόπος αυτής της φοβίας, είναι ο γάμος, είπε ο καθηγητής, σε συνέντευξή του σε Αμερικανικό περιοδικό. Με το γάμο
εκατομμύρια γυναίκες πιστεύουν ότι θα αποφεύγουν πια να παίρνουν σημαντικές αποφάσεις. Θα αφήσουν αυτή τη φροντίδα στο σύζυγο. Το
ίδιο και πολλοί άνδρες. Πιστεύουν ότι ο γάμος τους δίνει τηδυνατότητα, να μοιράζονται την ευθύνη των αποφάσεων με το σύζυγο.
Κι ενώ ανέλυε όλα αυτά ο καθηγητής Κάουφμαν, στην Ελλάδα, η Πανελλήνιος ένωσης θεσμού οικογενείας, ανακοίνωνε ότι 250.000 ζευγάρια σε ολόκληρη τη χώρα βρίσκονται σε διάσταση, ενώ 80.000 παιδιά θεωρούνται εξώγαμα, επειδή οι γονείς τους δεν έχουν πάρει διαζύγιο. Τα στοιχεία όμως αυτά, τα αμφισβήτησε το Σωματείο Οικογενειακής Εστίας, το οποίο ανέφερε σε ανακοίνωση του, ότι οι αλύτρωτοι, ανέρχονται μόνο εις 1600.
Τον Ιανουάριο του 1972 αρχίζουν οι συνομιλίες για την εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, ενώ κλείνει λόγω έλλειψης αναγνωστών η προσκείμενη στο χουντικό καθεστώς εφημερίδα «Νέα πολιτεία».
Κι όλα αυτά σε μια στιγμή που ο πρώην ηγέτης του φασισμού στην Γερμανία Όσβαλντ Μόσλευ, δήλωνε ότι ο «Φασισμός είναι ξεπερασμένος. Ανήκει στην προπολεμική περίοδο. Υπήρξε απλώς μια έκρηξη εναντίον αφόρητων καταστάσεων». Τον Ιανουάριο του 1972 έκθεση του Διεθνούς γραφείου εργασίας της Γενεύης, ανέφερε ότι περισσότερα από 43 εκατομμύρια είναι τα εργαζόμενα παιδιά σε όλο το κόσμο. Ο αριθμός αυτός καλύπτει το 4% των αγοριών με ηλικία 14 χρονών ή και λιγότερη, και 2,7% των κοριτσιών. Στις Φιλιππίνες ο αριθμός των παιδιών που εργάζονταν έφτανε τις 500.000, στο Ιράν τις 750.000, ενώ στην Ινδία ξεπερνούσε τα 14 εκατομμύρια. Τον ιδιο μηνα διαβάζουμε στην εφημερίδα Τα Νέα, ότι ορισμένες κυβερνήσεις, έχουν θέσει σε λειτουργία, διεθνείς σχολές βασανιστηρίων, οι οποίες χρησιμοποιούν μεθόδους που κάνουν τα μεσαιωνικά μέσα βασανισμού, να φαίνονται σαν παιδικά παιχνίδια. Η εφημερίδα επικαλείται την καταγγελία της Διεθνούς Αμνηστίας, παγκόσμια οργάνωση που αντιπροσώπευε την εποχή αυτή 32 χώρες. Η Διεθνής
Αμνηστία ξεκίνησε εκστρατεία σε παγκόσμια κλίμακα, συνεχίζει η εφημερίδα, που αποβλέπει να θέσει τέρμα στην διαδεδομένη επίσημη χρήση των βασανιστηρίων σε βάρος κρατουμένων για πολιτικούς λόγους, και να ξεσηκώσει εναντίον των βασανιστηρίων, την ίδια κατακραυγή, που οδήγησε στην κατάργηση της δουλείας.
- Ο Κώστας Φασουλάς είναι στιχουργός και ραδιοφωνικός παραγωγός