Το «Ποτέ την Κυριακή» και «Ελλάς η χώρα των ονείρων» μουσικές εργασίες του Μάνου Χατζιδάκι, γράφτηκαν για τις ομώνυμες κινηματογραφικές ταινίες.
Η πρώτη σε σκηνοθεσία του Ζίλ Ντασέν, έμελλε να φιλοξενήσει ένα από τα πλέον διάσημα ανά τον κόσμο ελληνικά τραγούδια, μιλάμε για τα Παιδιά του Πειραιά, βραβευμένο με Όσκαρ πρωτότυπου τραγουδιού. Παρόλα αυτά, ο Μάνος Χατζιδάκις δεν συμβιβάστηκε ποτέ στην ζωή του, με το ενώ λόγω βραβείο, θα πεί μάλιστα πολύ αργότερα ότι « το επίσημο κράτος με γιόρτασε για το Oscar που πήρα ερήμην μου και έξω απ’ τα δικά μου σχέδια. Πάλεψα χρόνια για ν’ αφαιρέσω αυτό τον “τίτλο τιμής” από την πλάτη μου…
Ο δίσκος «Ελλάς η χώρα των ονείρων» γράφει ο Μάνος Χατζιδάκις γράφτηκε για μια γερμανική ταινία που είχε για θέμα της την Ελλάδα. Η μηχανή τριγύριζε μέσα από τους κάμπους και τα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας , περνούσε από την Αθήνα και κατέληγε σε όλα τα νησάκια που συνθέτουν την ευγενική οικογένεια του Αιγαίου.
Τα τραγούδια του άλμπουμ «Ποτε την Κυριακή» ερμηνεύει η Μελίνα Μερκούρη και ο Τίτος Πανδής, ενώ στο δίσκο Ελλάς η χώρα των Ονείρων την ερμηνευτική ευθύνη έχει η Νάνα Μούσχουρη, ενώ ακούγονται για πρώτη φορά μελοποιημένα αποσπάσματα από την Αμοργό του Νίκου Γκάτσου.
@ To 1960 χρονιά που κυκλοφορούν οι δίσκοι «Ποτέ την Κυριακή», και «Ελλάς η Χώρα των Ονείρων» τερματίζεται η Βρετανική κυριαρχία στην Κύπρο, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ορκίζεται πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ίδια στιγμή που η αρχαιολογική σκαπάνη στην Κόρινθο, φέρνει στο φως Βυζαντινά κτίρια, ενώ στο Ισραήλ ανακαλύπτονται πάπυροι 1700 χρόνων με στίχους από την Βίβλο.
Τον Ιουλιο του 196 η εφημερίδα το Βημα γράφει ότι, Το πρώτο τρίμηνο του 1960 μετανάστευσαν 5.885 Έλληνες, οι 2.752 από αυτούς ήταν από την Μακεδονία και Θράκη, και οι 1.058 από χωριά της Στερεάς Ελλάδας. Ως μονίμως μεταναστεύοντες, συνεχίζει το δημοσίευμα θεωρούνται οι Έλληνες υπήκοοι, οι έχοντες μόνιμον κατοικίαν εις την Ελλάδα, οι οποίοι μεταβαίνουν εις χώραν του εξωτερικού δια να εγκατασταθούν εκεί δια χρονικόν διάστημα πλέον του έτους.
@ Το 1960 πέντε το αριθμό χώρες, Ιράν, Ιράκ, Κουβέιτ, Βενεζουέλα και Σαουδική Αραβία, ιδρύουν τον περίφημο ΟΠΕΚ, στην Ελλάδα τον ίδιο χρόνο, θεμελιώνεται η Βιομηχανία Αλουμινίου, με δυνατότητα παραγωγής 52.500 τόνων το χρόνο, ενώ οι Έλληνες αγρότες ακούνε για πρώτη φορά ότι ο ασφαλιστικό τους φορέας, βαφτίζεται με δυο φωνήεντα και ένα σύμφωνο, δηλαδή ΟΓΑ
@ Τον Φεβρουάριο του 1960, η εφημερίδα Ελευθερία φιλοξενεί την είδηση ότι δύο φυλαί Βεδουΐνων ερίζουν εις την Λιβύην, ποία εκ των δύο έχει το δικαίωμα να δίδη εις τα παιδιά της το όνομα Αλέξανδρος. Και αι δύο φυλαί ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι του Μακεδόνος Βασιλέως, από τη εποχήν που διήλθεν ούτος εκ της περιοχής, δια να μεταβή εις τον ναόν του Άμονος Διός.
Δικαστήριον από τους γηραιοτέρους Βεδουΐνους πρόκειται να συνέλθη τον προσεχή μήνα κατόπιν τούτου δια να κρίνη επί της διαφωνίας και να αποφανθή ποία εκ των φυλών έχει δίκαιον. Η μια ισχυρίζεται ότι ο Ιδρυτής της ήτο στρατιώτης του Μεγάλου Αλεξάνδρου λιποτακτήσας και εγκατασταθείς εις την περιοχήν η δε άλλη ότι ο ιδρυτής της ήτο «σηματοδότης» του Αλεξάνδρου οποιός διετάχθη να παραμείνη εις την περιφέρειαν αυτήν δια να βοηθήση την πορείαν της επιστροφής, του Βασιλέως, ο οποίος όμως δεν ηκολούθησε την ιδίαν οδόν και έτσι – κατά τους Βεδουΐνους πάντοτε – περέμεινεν εκεί και εγκατεστάθη μονίμως.
@ Το πρώτο πραξικόπημα μετά την εισαγωγή του πολυκομματικού συστήματος στην Τουρκία έγινε το 1960 από μια ομάδα αξιωματικών, οι περισσότεροι εκ των οποίων έφεραν το βαθμό του συνταγματάρχη. Ηγέτης τους ήταν ο Τζελάλ Γκιουρσέλ, στρατηγός και Αρχηγός του στρατού. Εμφανίστηκαν ως εγγυητές του συντάγματος και στόχος τους ήταν η ανατροπή της κυβέρνησης Μεντερές διότι “απειλούσε την παρακαταθήκη του Κεμάλ Ατατούρκ”.
@ ΤΟ έτος 1960, η Εθνική Τράπεζα εγκαθιστά τον πρώτο υπολογιστή με εσωτερικό προγραμματισμό, το θαύμα της πληροφορικής επικυρώνεται με την πρώτη μετάδοση σε όλο τον κόσμο, των Ολυμπιακών Αγώνων της Ρώμης την ίδια στιγμή που ολόκληρος ο βρετανικός λαός εορτάζει με πρωτοφανή ενθουσιασμό την γέννηση του νέου πρίγκιπα. «Η Αυτής Μεγαλειότης η Βασσίλισσα Ελισάβετ έτεκεν άρρεν. Η Βασίλισσα και το νεογέννητο χαίρουν άκρας υγείας» Γράφει ο ανταποκριτής της εφημερίδας Ελευθερία στις 20 Φεβρουαρίου 1960. Τα πλήθη, τα οποία είχον συγκεντρωθή προ των ανακτόρων, συνεχίζει η εφημερίδα, εξέσπασαν τότε εις ενθουσιώδεις κραυγάς: «Αγόρι, αγόρι! Ζήτων η Βασίλισσα».
Μέσα εις τον συνωστισμό δυο γυναίκες ελιποθύμησαν και οι αστυφύλακες εκοπίασαν πολύ δια να φθάσουν μέχρις αυτών. Ολίγα λεπτά μετά την γέννησιν, εκυκλοφόρουν παραρτήματα των απογευματινών εφημερίδων του Λονδίνου, ενώ οι εφημεριδοπώλαι διελάλουν την είδησιν επιγραμματικώς «είναι αγόρι», «Είναι αγόρι»
@ Στον κινηματογραφικό κόσμο του 1960, κυριαρχούν τα φιλμ, «Μπέν Χούρ» του σκηνοθέτη Γουίλιαμ Γουάιλερ, η Γλυκιά Ζωή του Φεντερίκο Φελίνι , Το Ποτέ την Κυριακή του Ντασέν όπου η Μελίνα Μερκούρη μοιράστηκε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας με τη Ζαν Μορό ενώ στην Ελλάδα στο πρώτο φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, ο Νίκος Κούνδουρος συστήνει μια από τις πρώτες του ταινίες, το «Ποτάμι». Το 1960 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, ο Ολυμπιακός Ύμνος που ακούστηκε για πρώτη φορά στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο το 1896 , σύνθεση του Επτανήσιου συνθέτη Σπύρου Σαμαρά, σε ποίηση Κωστή Παλαμά, παρουσιάστηκε ως ο μόνιμος και επίσημος Ολυμπιακός Ύμνος. Τον ίδιο χρόνο ο συνθέτης Κώστας Γιαννίδης κερδίζει το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ της Βαρκελώνης για το τραγούδι «Ξύπνα αγάπη μου», ενώ το Φθινόπωρο του ίδιου χρόνου ο Μίκης Θεοδωράκης παρουσιάζει για πρώτη φορά τα τραγούδια του κύκλου «Επιτάφιος» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου με ερμηνεύτρια τη Νάνα Μούσχουρη
@ Το 1960 κυκλοφορεί η μοναδική ποιητική συλλογή του του Νίκου Καζαντζάκη με τίτλο «Τερτσίνες»
Το βιβλίο αυτό του Καζαντζάκη, περιλαμβάνει συνολικά 21 ποιήματα, αρκετά μεγάλης έκτασης, αφιερωμένα τα περισσότερα σε γνωστά ιστορικά ή λογοτεχνικά πρόσωπα. Εκδόθηκε μετά το θάνατο του συγγραφέα με τη βοήθεια και την επιμέλεια του Ε.Χ. Κάσδαγλη. Ας δούμε όμως τι λέει ο ίδιος ο Καζαντζάκης στην εισαγωγή του, σχετικά με τους αναγνώστες στους οποίους απευθύνεται: «. Από τους ανθρώπους που γνώρισα, ψυχανεμίζουμαι πως εφτά ή οχτώ θα νιώσουν χαρά διαβάζοντάς τα▪ οι άλλοι θα τα πετάξουν με δυσφορία. Η γλώσσα τους, ο στίχος, ο ρυθμός, ο “Αόρατος Μονάρχης” που τα κυβερνάει, ο χαρούμενος, άπληστος, ανέλπιδος τρόπος που αντικρίζω την ατομική και την παγκόσμια περιπέτεια, πάνω από κάθε φόβο, όλα θα τους είναι ανυπόφορα.
Τους παρακαλώ να με συμπαθήσουν. Δεν έκαμα καμιάν προσπάθεια να τους αρέσω. Μα κι αν έκανα, πάλι δε τα κατάφερνα. Η μοναξιά μ’ έχει λίγο τραχύνει, κι η χαρά που νιώθω δημιουργώντας , είναι τόσο μεγάλη, που άλλη αμοιβή δεν είναι δίκιο να θέλω.»
Τον ιδιο χρόνο ο Αλέξης Μινωτής και η Κατίνα Παξινού παραιτούνται από το Εθνικό Θέατρο, η Μαρία Κάλας ερμηνεύει τη Νόρμα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, ο Δημήτρης Χορν, πρωταγωνιστεί στο έργο «Ρομανσέρο» του Ζακ Ντεβάλ, ενώ στις 20 Σεπτεμβρίου του 1960, το εθνικό ίδρυμα ραδιοφωνίας μεταδίδει την συζήτηση των ποιητών Ανδρέα Εμπειρίκου, Νίκου Γκάτσου και Ανδρέα Καραντώνη με θέμα τον υπερρεαλισμό.
Ο Κώστας Φασουλάς είναι στιχουργός και ραδιοφωνικός παραγωγός