Η γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας, ξεδιπλώθηκε από τις φασιστικές και ναζιστικές δυνάμεις του άξονα από τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα τα ξημερώματα (5.15 π.μ.) της Κυριακής 6 Απριλίου 1941. Στόχος των Γερμανών ήταν η κατάληψη των 21 συνολικά οχυρών που έμειναν στην ιστορία ως «Οχυρά Γραμμής Μεταξά». Το βάρος της γερμανικής επίθεσης, «σήκωσε» το Οχυρό Ρούπελ. Διοικητής του ήταν ο Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Εμμανουήλ Πλευράκης, από τους Αποστόλους Πεδιάδος. Οι μάχες στα Οχυρά κράτησαν πέντε ημέρες, από τις 6 ως τις 10 Απριλίου 1941. Ο Γεώργιος Πλευράκης με τους στρατιώτες του, δόξασαν την Ελλάδα και δίδαξαν τους λαούς της Ευρώπης ότι η λευτεριά απαιτεί αγώνες, θυσίες και αίμα. Ποιος ήταν όμως ο Γεώργιος Πλευράκης;
Πλευράκης Γεώργιος του Εμμανουήλ – βιογραφικό
Ο Συνταγματάρχης Πεζικού ΠΛΕΥΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ εγεννήθη το 1889 εις Αποστόλους Ηρακλείου Κρήτης και ως εκπαιδευτικός διδάσκαλος, ξεκίνησε το πρώτο του επάγγελμα, διορισθείς εις τον τόπον καταγωγής του.
Το στενό πλαίσιο του χωριού δεν ικανοποιούσε τα οράματα και τις επιδιώξεις του και σύντομα κατετάγη εις τας τάξεις του Ελληνικού Στρατού όπου προσέφερε μέχρι το τέλος της ζωής του όλας τας ψυχικάς και σωματικάς του δυνάμεις.
Έλαβε μέρος εις όλους τους πολέμους από το 1912 μέχρι του θανάτου του (6/1/1945).
Το 1912 υπηρέτησε στα μεταβατικά αποσπάσματα του Ηπειρωτικού μετώπου, ενός σκληρού μετώπου που επεκτείνετο μέχρι του Αλβανικού εδάφους.
Το 1917 κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην εμπλοκή των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων εντός του Ελληνικού εδάφους (Μακεδονικού Μετώπου), έλαβε ως διοικητής Λόχου μέρος στη σκληρή μάχη του Σκρα και σε άλλες τοποθεσίες πολεμήσας με αυταπάρνηση την πατρίδα του.
Στη συνέχεια (1919) εστάλη εις το μέτωπο του Μικρασιατικού Πολέμου ως Λοχαγός διοικητής Λόχου. Εκεί υπέστη όλας τας δοκιμασίας του Στρατού μας στο αχανές αυτό μέρος και εκινείτο διαρκώς κατά των Τούρκων πολεμήσας με ανδρεία και ανελάμβανε τας πλέον επικίνδυνους αποστολάς.
Τέλος ετραυματίσθη στη μάχη του Σαγγαρίου ποταμού μέσα στα βάθη της Αλμυράς Ερήμου και παρέμεινε νοσηλευόμενος εις Στρατιωτικά Νοσοκομεία επί μακρύ χρονικό διάστημα.
Μετά το τέλος της Μικρασιατικής εκστρατείας όπου υπέστη δεινή ήττα η Ελληνική Στρατιά, ο Γεώργιος Πλευράκης υπηρέτησε σε όλας σχεδόν τας φρουράς Μακεδονίας – Θράκης.
Η έναρξις του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (Οκτώβριος 1940) βρίσκει αυτόν διοικητή του 81συντάγματος πεζικού (Αλεξανδρούπολης) αλλά αμέσως δια αποφάσεως του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου τοποθετείται εις τα οχυρά της γραμμής Μεταξά ως διοικητής των οχυρών Ρούπελ και Καρατάς όπου εις το σημείον αυτό η κραταιά Γερμανική πολεμική μηχανή επετέθη με υπερτέρες δυνάμεις από ξηράς και αέρος δια να κάμψει την αντίσταση των οχυρών.
Τα οχυρά παρέμειναν απόρθητα έως 6 μέρες και στη συνέχεια εγκαταλείφθησαν και ουδέποτε παρεδόθησαν εις τον εχθρόν. Αι απώλειες του εχθρού υπήρξαν σοβαρές και η μη αναμενόμενη αντίσταση των ηρωικών μαχητών προκάλεσε τον παγκόσμιον θαυμασμόν και αυτού ακόμη του στρατάρχη Φον Λιστ διοικητού των δυνάμεων Κρούσεως. Και αυτός ο Χίτλερ στην ημερήσια διαταγή του δια το Βαλκανικό Μέτωπο ησχολήθη δια τον ηρωισμόν των Ελλήνων.
Μετά το πέρας του αγώνος ο στρατάρχης Φον Λιστ διοικητής της Στρατιάς, συνήντησε στην Θεσσαλονίκη τον συνταγματάρχη Πλευράκη και εξέφρασε τον θαυμασμόν του δια τον ηρωισμόν των Ελλήνων και αυτού ως διοικητή του οχυρού.
Εις τα οχυρά Ρούπελ – Καρατάς υπάρχει του Γενικού Επιτελείου πίνακας συνθέσεως των οχυρών με επικεφαλής τον διοικητήν Γεώργιον Πλευράκην.
Κατά την Γερμανοϊταλική Κατοχή ο Πλευράκης Γ. δια διαταγής του Στρατηγείου των συμμάχων στη Μέση Ανατολή (Καϊρου) ετοποθετήθην ως αρχηγός των αντιστασιακών ομάδων της πόλεως Πειραιώς όπου μέσα σε τρομερούς κινδύνους εξετέλεσεν την αποστολήν του.
Κατά το κίνημα του Δεκεμβρίου 1944 ετοποθετήθην ως στρατιωτικός Διοικητής της εθνοφυλακής Πειραιώς από όπου την 6/1/1945 το στρατιωτικό όχημα όπου επέβαινε μετά των άλλων τριών αξιωματικών, προσέκρουσε εις την περιοχήν Ρέντη – Πειραιά σε νάρκη και επέφερε ακαριαία τον θάνατο των επιβαινόντων. Την επομένην 7/1/1945 εκηδεύθη στον Πειραιά με όλες τις τιμές και με συμμετοχή της κυβερνήσεως (στρατηγού Πλαστήρα πρωθυπουργού) και υπουργού Δικαιοσύνης Αβραάμ και λοιπών, ετιμήθη δε με πολλά παράσημα ανδρείας.
Τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται
Η παραπάνω φράση αποδίδεται στη βιβλιογραφία από τούς συγγραφείς στον Ταγματάρχη Δουράτσο Γεώργιο. Ο Ελευθέριος Πλευράκης, γιος του ήρωα Γεωργίου Πλευράκη του Εμμανουήλ, ακούγοντας από τον πατέρα του το ιστορικό των μαχών του Ρούπελ και επισκεπτόμενος το Οχυρό το έτος 1992, αμφισβήτησε την πατρότητα της φράσης και καταδεικνύει με τέσσερις επιστολές ότι η φράση ανήκει στον πατέρα του, που ως Διοικητής των Οχυρών, την ανέφερε με αγέρωχο ύφος στον Γερμανό Συνταγματάρχη όταν ζήτησε να παραδοθούν οι μαχητές του Ρούπελ, Ακολουθούν οι τέσσερις επιστολές του (+) Ελευθερίου Γεωργίου Πλευράκη, φιλόλογου και Λυκειάρχη, από τους Αποστόλους Πεδιάδος.
Επιστολή 1η
Πανσερραϊκή Ομοσπονδία Συλλόγων Αττικής, ΟΣΣΑ, Μενάνδρου 20, Αθήνα
«Κύριοι, απαντώ έστω και καθυστερημένα γιατί δεν εγνώριζα ούτε την ταχυδρομική σας διεύθυνση ούτε το τηλέφωνό σας, στην ανακοίνωση που κάματε στις 14 Μαΐου 2005 με την εφημερίδα Αθηνών «Αδέσμευτος Τύπος» του Δημητρίου Ρίζου με την ευκαιρία του εορτασμού της 64ης επετείου της μάχης των Οχυρών του Ρούπελ. Την απάντηση που δόθηκε στο Γερμανό Συνταγματάρχη που απαιτούσε την παράδοση των Οχυρών άνευ όρων, ότι δηλαδή «τα φρούρια δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται», δεν την έδωσε ο Ταγματάρχης Πεζικού Δουράτσος όπως ισχυρίζεσθε βασιζόμενοι σε ψευδείς πληροφορίες, την απάντηση αυτή την έδωσε ο ίδιος ο διοικητής των Οχυρών αντισυνταγματάρχης πεζικού Πλευράκης Γεώργιος του Εμμανουήλ, από τους Αποστόλους Πεδιάδος Ηρακλείου Κρήτης.
Διαμαρτύρομαι έντονα γιατί με την ανακοίνωσή σας παραχαράχτηκε ύστερα από 64 χρόνια η ιστορική πραγματικότητα που η ιστορία κατέγραψε στις δέλτους της και εθίξετε την τιμή ενός ανωτέρου αξιωματικού που έλαβε μέρος από το 1912 μέχρι το 1945 σε όλους τους πολέμους και στους αγώνες του έθνους, που εδοξάστηκε ως διοικητής στη μάχη των Οχυρών του Ρούπελ και που επέπρωτο λίγα χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 1945 να πέσει μαχόμενος υπέρ της πατρίδος ως διοικητής του 160 τάγματος της εθνοφυλακής σε ηλικία μόλις 54 ετών.
Για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας που με την πράξη σας βίαια ανατρέψατε, θα προσπαθήσω με όλα τα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου, είμαι όμως αποφασισμένος σε περίπτωση που επαναληφθεί η ανέντιμη αυτή πράξη να σας καταγγείλω απευθείας στον Ελληνικό Λαό για να αντιληφθείτε πως ανάμεσα στο λαό αυτό που η πιο μεγάλη του αρετή είναι να σέβεται και να τιμά τους ήρωες του πολέμου, σεις εξαιτίας της συμπεριφοράς σας δεν έχετε καμιά θέση.
Σας γράφει ο Πλευράκης Ελευθέριος, γιος του αντισυνταγματάρχου Πεζικού Πλευράκη Γεωργίου, συνταξιούχος λυκειάρχης, κάτοικος Ηρακλείου Κρήτης, Ερωφίλης 2
Ηράκλειο Κρήτης, 14/9/2005».
Επιστολή 2η
Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, Αθήνα, Παττακού 10, Τ.Κ. 105 58
Υπ’όψιν του Στρατηγού – Διοικητού
«Στρατηγέ μου, σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε να σας αναφέρω τα εξής:
Η Ιστορία στις 9 Απριλίου 1941 κατέγραψε στις δέλτους της το θρίαμβο των Ελληνικών Όπλων κατά τη μάχη των Οχυρών του Ρούπελ, και μεταξύ των άλλων κατέγραψε και την ηρωική απάντηση του Διοικητού των Οχυρών Αντισυνταγματάρχου πεζικού Πλευράκη Γεωργίου του Εμμανουήλ προς τον Γερμανό Συνταγματάρχη που απαιτούσε την παράδοση των Οχυρών άνευ όρων, ότι δηλαδή “τα φρούρια δεν παραδίνονται αλλά καταλαμβάνονται”.
Στις 14 όμως Μαΐου με την ευκαιρία του εορτασμού των Οχυρών του Ρούπελ, ύστερα δηλαδή από 64 ολόκληρα χρόνια, τα μέλη της Πανσερραϊκής Ομοσπονδίας Συλλόγων Αττικής (ΟΣΣΑ, Μενάνδρου 20, Αθήνα), διακήρυξαν πανηγυρικά με την εφημερίδα Αθηνών «Αδέσμευτος Τύπος» του Δημ. Ρίζου χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία ότι την παραπάνω απάντηση προς το Γερμανό Συνταγματάρχη, την έδωσε ο ταγματάρχης πεζικού Δουράτσος και αγνόησαν εσκεμμένως τον Διοικητή των φρουρίων αντισυνταγματάρχη πεζικού Πλευράκη Γεώργιο που ήταν ο μόνος αρμόδιος να απαντήσει στην προκειμένη περίπτωση. Και με τον τρόπο αυτό παραχάραξαν την ιστορία του Ελληνικού Στρατού σε βάρος της τιμής ενός ανωτέρου αξιωματικού που από το 1912 μέχρι το 1945 έλαβε μέρος σε όλους τους πολέμους και τους αγώνες του Έθνους, που δοξάστηκε ως διοικητής των Οχυρών του Ρούπελ και που επέπρωτο ύστερα από λίγα χρόνια, στις 6 Ιανουαρίου 1945 να πέσει μαχόμενος υπέρ της πατρίδος ως διοικητής του 160 τάγματος της Εθνοφυλακής και σε ηλικία μόλις 54 ετών.
Καταφεύγω σε σας που είσθε ο μόνος αρμόδιος να αποφανθεί στην προκειμένη περίπτωση και σας παρακαλώ θερμά να επιληφθείτε της υποθέσεως και να προχωρήσετε στην αποκατάσταση της ιστορικής αληθείας με βάση τα ιστορικά στοιχεία που διατηρείτε στα αρχεία της στρατιωτικής υπηρεσίας που διοικείτε.
Την παράκληση υποβάλλει σε σας ο Πλευράκης Ελευθέριος τ. Γεωργίου, συνταξιούχος Λυκειάρχης, κάτοικος Ηρακλείου Κρήτης, Ερωφίλης 2, Τ.Κ. 71 305, Ο μόνος επιζών από τους τέσσερις γιους του αντισυνταγματάρχου Πλευράκη Γεωργίου. Σας εσωκλείω και σχετική φωτοτυπία και αναμένω την απάντησή σας.
Ηράκλειο Κρήτης 4/10/2005 Με τον προσήκοντα σεβασμό Πλευράκης Ελευθέριος».
Επιστολή 3η
10η ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ ΠΕΖΙΚΟΥ – ΣΕΡΡΕΣ
«Κύριε Ταξίαρχε
Σας παρακαλώ θερμά να μου επιτρέψετε να απαντήσω στο Φ. 460.3/25/8291 ΣΣ της 27ης Σεπτεμβρίου 2005 έγγραφό σας.
Από τον πατέρα μου, Πλευράκη Γεώργιο τ. Εμμανουήλ μάθαμε πως ο ίδιος έδωσε στις 9 Απριλίου 1941, ως διοικητής των οχυρών του Ρούπελ την απάντηση σε γερμανό συνταγματάρχη, που απαιτούσε την παράδοση των οχυρών άνευ όρων, ότι, δηλαδή: «Τα φρούρια δεν παραδίνονται, αλλά καταλαμβάνονται».
Η άποψη αυτή επιβεβαιώθηκε μεταγενέστερα από τους αξιωματικούς, που ξεναγούσαν τους επισκέπτες των οχυρών, από τις μαρτυρίες αξιωματικών και οπλιτών, που έλαβαν μέρος στη μάχη εκείνη και τελευταία κατά τα μέσα Ιουλίου 1992, από τον νεαρό αξιωματικό, (δεν επιθυμούμε το όνομά του), που μας ξενάγησε και που ανέφερε επί λέξει μπροστά σε 42 επισκέπτες των οχυρών, μέλη του Φιλοπτώχου ταμείου του Μητροπολιτικού ναού του Αγίου Μηνά Ηρακλείου Κρήτης, με επικεφαλής τον πρωθιερέα του ναού Παπαδημητρίου Αντώνιο, τον αιδεσιμολογιώτατο πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως, ότι ο διοικητής των οχυρών, που έδωσε την ηρωική εκείνη απάντηση, ήταν συμπατριώτης σας, ονομάζετο Πλευράκης Γεώργιος τ. Εμμανουήλ και κατήγετο από τους Αποστόλους Πεδιάδος Ηρακλείου Κρήτης.
Αυτή λοιπόν η άποψη καθιερώθηκε και οι επισκέπτες των οχυρών, επί σειρά δεκαετιών, εμάθαιναν από τους αξιωματικούς που τους ξεναγούσαν, την αλήθεια, δηλαδή τι ακριβώς ελέχθηκε στις 9 Απριλίου 1941 μεταξύ του διοικητού των οχυρών και του γερμανού συνταγματάρχου.
Μετά όμως τη δημοσίευση του λευκώματος «Ρούπελ, Απρίλιος 1941» του ιστορικού συγγραφέως Χαρωνίτη Γεωργίου, υιοθετήθηκε η έκθεση του ταγματάρχου πεζικού Δουράτσου Γεωργίου, με τη δικαιολογία, ότι στα αρχεία της Ιστορίας του Στρατού, δεν υπήρχε κανένα άλλο έγγραφο σχετικό με τα γεγονότα αυτά, εκτός της παραπάνω εκθέσεως.
Την έκθεση του ταγματάρχου Δουράτσου δεν αποδέχομαι, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω σε καμιά περίπτωση, πως οι Γερμανοί ήταν ποτέ δυνατόν να ενεργήσουν τόσο πρόχειρα και επιπόλαια, να αγνοήσουν δηλαδή τον υπεύθυνο Διοικητή των οχυρών και να ζητήσουν την παράδοση αυτών από τον πρώτο τυχόντα Έλληνα αξιωματικό και δεν θα παύσω ποτέ να τη θεωρώ αναξιόπιστη, που παραχαράζει την ιστορική αλήθεια εσκεμμένα.
Ο μεγαλύτερός μου αδελφός, Πλευράκης Εμμανουήλ, μόνιμος αξιωματικός της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, (πέθανε τον Αύγουστο του 2001), που αποχώρησε τελευταία από το στράτευμα λόγω ορίου ηλικίας με τον βαθμό του αντιστρατήγου της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης και του προέδρου του αναθεωρητικού στρατιωτικού Δικαστηρίου της χώρας, ανήσυχος, γιατί ποτέ δεν είχε αναφερθεί το όνομα του πατέρα μας, αναφέρθηκε πολλές φορές στις αρμόδιες στρατιωτικές αρχές, αλλά καμιά θετική απάντηση δεν έλαβε ποτέ.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και ο πατέρας μας και εμείς τα παιδιά του εκπληρώσαμε το ιερό καθήκον προς την πατρίδα και ελάβαμε μέρος στον αγώνα κατά των κατακτητών, στις περιοχές, όπου είχαμε εγκατασταθεί την εποχή εκείνη, ο πατέρας μου και ο μεγαλύτερος αδελφός μου Εμμανουήλ, (νομικός) στον Πειραιά, οι μικρότεροί μου αδελφοί Βασίλειος, (Δασικός) και Ιωάννης, (Γεωπόνος), στη Θεσσαλονίκη και Βέροια αντίστοιχα και εγώ, (φιλόλογος), στην Κεντρική Κρήτη.
Κατόπιν της υπ. αριθ. Φ 23405/5/108314/69 αποφάσεως του Αρχηγείου των Ενόπλων Δυνάμεων, μου αναγνωρίστηκε ως χρόνος υπηρεσίας μου στην Εθνική Αντίσταση από 25/7/41 μέχρι 5/5/45 και ως χρόνος πραγματικής στρατιωτικής υπηρεσίας, που διανύθηκε στη ζώνη επαφής με τον εχθρό από 25/7/41, έτη δύο, μήνες δέκα. Η παραπάνω υπηρεσία έχει αναγνωρισθεί και από το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, (έγγραφο β/161/Ιουλίου 1945.
Η μοίρα όμως μετά ταύτα, στράφηκε εναντίον μας. Χάσαμε τον πατέρα μας στις 6 Ιανουαρίου 1945. Έπεσε στο πεδίο της μάχης μαχόμενος υπέρ πατρίδος ως διοικητής του 160 τάγματος Εθνοφυλακής και σε ηλικία μόλις 54 ετών, φέρων τον βαθμό του μονίμου αντισυνταγματάρχου πεζικού.
Μετά όμως τη δυσάρεστη τροπή που έλαβε σε βάρος μας, η προσπάθεια για την αποκατάσταση της ιστορικής αληθείας, καταφεύγω και πάλιν σε σας, γιατί είσαστε ο μόνος αρμόδιος, για να μου απαντήσετε στα παρακάτω ερωτήματα:
1) Για ποιο λόγο αγνοήθηκε το όνομα του πατέρα μου κατά τις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής προς τους ήρωες του Ρούπελ, που κάθε χρόνο με την ευκαιρία της επετείου της μάχης αποδιδόταν;
2) Τι απέγινε η έκθεση, που ιεραρχικά υπέβαλε ο πατέρας μου πριν αποχωρήσει από τον χώρο των Οχυρών προς την προϊσταμένη του αρχή, έγγραφο που θα μπορούσε σήμερα να ανατρέψει τους ισχυρισμούς του ταγματάρχου Δουράτσου και να αποκαταστήσει την αλήθεια
3) Πώς γνώριζε την αλήθεια ο νεαρός αξιωματικός που μας ξενάγησε τον Ιούλιο του 1992;
Και τελειώνοντας, έχω χρέος να σας ευχαριστήσω θερμά για την κατανόηση που δείξατε σε μένα μέχρι σήμερα και ας μου επιτραπεί να ελπίζω, πως και τη φορά αυτή θα τύχω της απαντήσεώς σας.
Συνημμένως σας υποβάλλω και τη μαρτυρία δέκα εγκρίτων συμπολιτών μου, που ήσαν παρόντες στην ξενάγηση του Ιουλίου του 1992.
Ηράκλειο Κρήτης 22/2/2006
Με την προσήκουσα τιμή Πλευράκης Ελευθέριος τ. Γεωργίου
Συνταξιούχος Λυκειάρχης
Επιστολή 4η
Ευάγγελε Κυπριωτάκη. Καταφεύγω:
Σε εσένα, τον ενάρετο άνθρωπο και τον εύορκο αξιωματικό. Σου εσωκλείω:
Φωτοτυπίες των παρακάτω εγγράφων:
1) Βιογραφικό σημείωμα του πατέρα μου
2) Απάντησε σε ανακοίνωση του Συλλόγου Σερραίων Αττικής
3) Αναφορά προς τη Διεύθυνση της Ιστορίας του Στρατού
4) Αναφορά προς τη 10η Ταξιαρχία Πεζικού
5) Απάντηση της 10ης Ταξιαρχίας Πεζικού
6) Αναφορά προς τον συνταγματάρχη Μιχ. Λειβαδιώτη και
7) Απόσπασμα από το λεύκωμα του Γεωρ. Χαρωνίτη ìΡούπελ, Απρίλιος 1941”.
Παρακαλώ θερμά:
Να καταθέσεις ενόρκως όσα άκουσες από τον ίδιο τον πατέρα μου σχετικά με τη μάχη των οχυρών του Ρούπελ κατά τον Απρίλιο του 1941. Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να επαληθευτούν ενόρκως όσα αναγράφονται στο έγγραφο 4. Και συγκεκριμένα να επαληθευτεί ενόρκως ότι ο πατέρας μου και όχι ο ταγματάρχης Γεώρ. Δουράτσος έδωσε την ηρωική απάντηση στο γερμανό συνταγματάρχη που με εντολή των ανωτέρων του επέμενε στην παράδοση των οχυρών, ότι δηλαδή τα φρούρια δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται.
Σου εσωκλείω:
Βιβλίο δικό μου αφιερωμένο στη μνήμη της γυναίκας μου που κυκλοφορεί τον τελευταίο καιρό με τον τίτλο “Β’ παγκόσμιος πόλεμος” που η ιστορική του ύλη προέρχεται από τις σημειώσεις που κράτησα από τις εκπομπές του ραδιοφώνου του Λονδίνου κατά την εποχή των γεγονότων. (Σχεδόν καθημερινά εξέδιδα δελτίο ειδήσεων που κυκλοφορούσε στην περιοχή του αεροδρομίου Καστελλίου Πεδιάδος).
Σε παρακαλώ θερμά:
Να με ενημερώσεις το ταχύτερο σχετικά με τις ενέργειές σου. Τα έξοδα που θα απαιτηθούν θα βαρύνουν αποκλειστικά και μόνο εμένα. Και αναμένοντας με αγωνία την απάντησή σου, σε ευχαριστώ εκ των προτέρων γιατί θα διαθέσεις και πάλι τον πολύτιμο χρόνο σου για την εξυπηρέτησή μας.
Χαιρετισμούς σε όλους σας εκ μέρους όλων μας
Ηράκλειο, Ερωφίλης 2, 17/5/2007
Με αγάπη, Πλευράκης Ελευθέριος».
* Ο Γεώργιος Α. Καλογεράκης είναι δρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
διευθυντής Δημοτικού Σχολείου Καστελλίου Πεδιάδος