Ο υπαρχηγός της Εθνικής Οργάνωσης Δολιοφθοράς Πληροφοριών Ηρακλείου – Λασιθίου Ε.Ο.Δ.Π. Γιάννης Ανδρουλάκης, στις 8 Νοεμβρίου 1971 αντέγραψε σε γραφομηχανή της εποχής την Έκθεση που είχε υποβάλει στο ΓΕΣ αμέσως μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Ο ίδιος είχε αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα ως μέλος της Οργάνωσης, μετέχοντας σε πολλές επικίνδυνες αποστολές με επιτυχία.
Στον Γιάννη Ανδρουλάκη αποδόθηκε το ψευδώνυμο «Χειροβομβίδας», γιατί πάντοτε είχε πάνω του μια χειροβομβίδα. Όπως έλεγε στους συνεργάτες του, δεν ήθελε να πέσει ζωντανός στα χέρια των Γερμανών. Ακολουθούν αποσπάσματα από την Έκθεση του Γιάννη Ανδρουλάκη την περίοδο της κατοχής 1941-1944:
«Ρίξιμο προκηρύξεων
´Μας ειδοποίησαν ότι προκηρύξεις είχαν φθάσει από την Αίγυπτον και επήγα μέσω Ρεθύμνου να τις μεταφέρω από τον ασύρματον στο Ηράκλειο.
Οι Παραδεισανοί είχαν φτιάξει ένα ντενεκέ με λάδι με διπλό πάτο όπου στον χαμηλό χώρο ήσαν οι προκηρύξεις και στον επάνω λάδι. Μετέφερα ευκόλως μέσω τακτικής συγκοινωνίας τούτο εις Ηράκλειον.
Την κατάλληλη βραδιά εγώ και ο Γ. Δουνδουλάκης τοιχοκολλήσαμε τις προκηρύξεις αυτές σ’όλη την πόλι Ηρακλείου. Η μητέρα μου Μαρία Ανδρουλάκη μας εβοήθησε εις την ετοιμασίαν των προκηρύξεων.
Μερικές από αυτές τις προκηρύξεις έγραφαν π.χ. “Γερμανέ στρατιώτη, έχουν σκοτωθεί 5 εκατομμύρια Γερμανοί, θέλεις να κάμης τον αριθμό αυτό 5 εκατομμύρια και ένα;” Άλλες έδειχναν μία Γερμανίδα κοπέλα πάνω στα γόνατα ενός Ιταλού Στρατιώτη και έγραφαν: “Γερμανέ, πολεμάς εσύ και κύτταξε τι συμβαίνει στην Γερμανία”. Άλλες προκηρύξεις περιείχαν ωροσκόπια εις τα οποία επίστευαν πολύ οι Γερμανοί κλπ.
Όσες μας έμειναν τις παραδώσαμε στους Μιχ. Ακουμιανάκη και Μιχ. Κόκκινο. Είχαμε μεγάλη επιτυχία ρίχνοντας αυτές τις προκηρύξεις. Την άλλη ημέρα οι Γερμανοί ήσαν σε συναγερμό. Εδώ, θέλω να τονίσω ότι η υπηρεσία πληροφοριών της Κρήτης βοήθησε πολύ εις την ματαίωσι μεγάλης Γερμανικής Μεραρχίας (λέγεται της Σεβαστουπόλεως) να ενωθή με τις δυνάμεις του Romel με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Γνωρίζομεν καλώς ότι οι Γερμανοί ήρχισαν να αντιτάσσονται δια την μετάβασίν των εις την Αφρικήν.
Περιοδεία της πόλεως Ηρακλείου μετά του Λη Φέρμορ
Τας αρχάς του 1943 ο λοχαγός Λη Φέρμορ επισκέφθη το Ηράκλειο. Τον εισήγαγαν στην πόλι ο Γ. Δουνδουλάκης, Κ. Καστρινογιάννης κλπ.
Έμεινε στο σπίτι της μητέρας μου Μαρίας Ανδρουλάκη. Ένα βράδυ με παρεκάλεσε και εβγήκαμε για δυο ώρες μέσα στην πολιτεία Ηρακλείου. Επισκεφθήκαμε τα διάφορα Γερμανικά διοικητικά κτήρια και τον λιμένα Ηρακλείου. Στο λιμάνι καθήσαμε και σχεδιάσαμε τρόπο δια να κάμωμε σαμποτάζ με τις χελώνες που είχαμε όταν θα αποφάσιζε το συμμαχικό Στρατηγείο Καΐρου Ο Λη Φέρμορ ήτο ενθουσιώδης και γενναίος πέραν κάθε περιγραφής.
Η προδοσία μας στους Γερμανούς
Δυστυχώς τέλος Απριλίου του 1943, οι Γερμανοί άρχισαν να συλλαμβάνουν τον ένα μετά τον άλλο διάφορα μέλη της οργανώσεως. Είχαμε υποψιασθή το άτομο αυτό που μας πρόδωσε από πολύ καιρό, αρχάς Μαρτίου. Πολλές φορές εκοίταζε να μας πωλήση δήθεν Γερμανικά τρόφιμα, ρουχισμό, όπλα κλπ. δια να μας πιάσει σε παγίδα, αυτό δεν έγινε, αλλά δυστυχώς ήξευρε το σπίτι της μητέρας μου το οποίον άρχισε να παρακολουθήτε πολύ.
Εγώ είχα να πάω να συναντήσω τον Κατσιρντάκη στην Μεσσαρά και ανεχώρησα με πολύ ανησυχία. Εις την επιστροφή επέρασα από τον Πλάτανο και πήρα πληροφορίες για την Αγία Γαλήνη από τον Γ. Κατεχάκη. Εις τους Αγίους Δέκα εμπήκαν δυο Γερμανοί αστυνομικοί μέσα στο λεωφορείο. Κρατούσα μίαν χειροβομβίδα μαζύ μου πάντοτε να την χρησιμοποιήσω.
Όταν φθάσαμε στο Ηράκλειο, έτρεξα από πλαγίους δρόμους στο σπίτι της μητέρας μου. Την ευρήκα σε πολύ νευρικότητα αλλά με το ηθικό της ψηλά. Μου είπε ότι ο Γ. Δουνδουλάκης και Μ. Ακουμιανάκης εβοήθησαν τον Μιχάλη Κόκκινο να φορτώση τις χελώνες σ’ένα γάιδαρο τις οποίες επήρε έξω από το Ηράκλειο. Επίσης ο Γιώργος επήρε όλα τα άλλα πράγματα από το σπίτι το οποίον είχε προδοθεί.
Επήγα και βρήκα τον Γιώργο Δουνδουλάκη στο δωμάτιό του. Μου είπε ότι όσους δεν έχουν πιάσει οι Γερμανοί, έχουν φύγει έξω από το Ηράκλειο. Ήξερα ότι ο Γιώργος ουδέποτε θα έφευγε χωρίς εμένα. Ήμουν πολύ κουρασμένος και απεφάσισα να κοιμηθώ στο σπίτι της μητέρας μου εκείνο το βράδυ αλλά έτοιμος ντυμένος να πεταχθώ έξω από μια πίσω πόρτα αν ερχόντουσαν οι Γερμανοί.
Η μητέρα μου κάθησε άυπνη όλο το βράδυ κυτάζοντας έξω από το παράθυρο. Την άλλη ημέρα αποχαιρέτησα τη μητέρα μου. Μου είπε “φεύγα παιδί μου εσύ, δεν πρόκειται να βγάλουν τίποτε από εμένα, ότι και να μου κάνουν”.
Κατά το ηλιοβασίλεμα εγώ, ο Γιώργος Δουνδουλάκης και ο αδελφός του Ηλίας, εμπήκαμε έξω από την πόρτα Χανίων στο αυτοκίνητο του Αστρινού και επήγαμε στις Κάτω Ασίτες. Σχεδόν την ίδια ώρα εκυκλώσανε οι Γερμανοί τα γύρω τετράγωνα γύρω από το σπίτι της μητέρας μου. Της εζήτησαν τον γιο της Ιωάννη Ανδρουλάκη και τον Γιώργο Παπαδάκη. Εγώ, καίτοι εχρησιμοποιούσα το ψευδώνυμο Σακελαρίδης, ο ύποπτος με ήξερε με το πραγματικό μου όνομα με το οποίον είχα καταγραφεί στον κατάλογο των Γερμανών.
Ο Γ. Δουνδουλάκης εγνωρίζετο με το όνομα Παπαδάκης. Της έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο και εν συνεχεία όλο το βράδυ την είχαν καθήσει δεμένη σε μια καρέκλα και της έριχναν δυνατό φως στα μάτια. Αυτή όμως πάντοτε την ίδια απάντηση. “Τι μου ζητάτε τον γιο μου εμένα, πηγαίνετε να τον βρείτε, δεν ξέρω τίποτα”.
Η έρευνά τους στο σπίτι δεν απέδωσε σε τίποτε. Η μητέρα μου αργότερα κατώρθωσε να δραπετεύση με την βοήθεια των μελών της οργανώσεως έξω από το Ηράκλειο. Ντυμένη με ένα τσεμπέρι και με ρούχα σαν γριά και την ώρα που οι Γερμανοί όπου παρακολουθούσαν το σπίτι ήσαν αφηρημένοι, έτρεξε στο Βαλιδέ Τζαμί όπου την περίμενε αυτοκίνητο και έφυγε στο Βελούλι και αργότερα στο Μηλιαρίσι.
Σειρά επεισοδίων προ της αναχωρήσεως εις Αφρικήν
Στις Κάτω Ασίτες εγώ και ο Γ. Δουνδουλάκης μείναμε στο σπίτι του Αστρινού όπου μας αντάμωσε και ο Κ. Καστρινογιάννης και εργασθήκαμε στην τακτοποίησι πληροφοριών και στρατιωτικών χαρτών. Μετά μερικές ημέρες εγώ και ο Γ. Δουνδουλάκης τραβήξαμε προς τα Ανώγεια. Έξω των Ανωγείων μας αντάμωσε ο Ακουμιανάκης και καταφύγαμε οι τρεις πάνω σ’ένα λόφο όπου και εργαζόμεθα επί πληροφοριών που έφερε ο Ακουμιανάκης.
Δια μια στιγμή κατέβηκα κάτω στους πρόποδες του λόφου, περίπου 150 μέτρα κάτω να γεμίσω τα παγούρια νερό. Είχα το πιστόλι μου κρεμασμένο στην μέση μου. Ενώ επέστρεφα, μία Γερμανική περίπολος περνούσε μερικά μέτρα απ’εμένα κατευθυνόμενη καθέτως στην πορεία που είχα. Αυτό που συνέβη δεν μπορούσα να το πιστεύσω αργότερα όταν ο Γιώργος και Μιχάλης μου το έλεγαν.
Ούτε εγώ άκουσα θόρυβο ή εγύρισα το κεφάλι μου πίσω να κυττάξω ούτε οι Γερμανοί έστρεψαν λίγο δεξιά το κεφάλι τους να με δουν. Εν συνεχεία εγώ εκάθησα μερικές ημέρες στα διάφορα μιτάτα έξω των Ανωγείων διότι οι Γερμανοί με εζητούσαν με το πραγματικό μου όνομα και έπρεπε να αποφεύγω να εισέρχομαι σε χωριά. Ο Γιώργος Δουνδουλάκης αρρώστησε και έμεινε μια εβδομάδα στα Ανώγεια.
Στο διάστημα αυτό ειργάσθην με τον Λη Φέρμορ τον οποίο κατετόπισα λεπτομερώς επί των Γερμανικών βάσεων και άλλων τελευταίων πληροφοριών, και επίσης ενημέρωσα τον Άγγλο υπολ/γό Ραλφ Στόκπριτζ περί της όλης καταστάσεως όστις μόλις είχε αρχίσει υπηρεσίαν.
Μια ημέρα μας ειδοποίησαν ότι Γερμανοί είχαν εισέλθη στα Ανώγεια και κατευθυνόντουσαν επίσης προς το μιτάτο που μέναμε (νομίζω Στεφανογιάννη). Πάνω στην σύγχυση μας συνέβη ένα ατύχημα.
Εγώ, ο Γ. Δουνδουλάκης και δύο άλλοι τραβήξαμε εκείνο το βράδυ προς τον ασύρματο. Τα ξημερώματα ευρισκόμενοι περίπου στην κορυφή του Ψηλορείτη αντιληφθήκαμε Γερμανική περίπολο κάτω στο λεκανοπέδιο η οποία μας είχεν αντιληφθή αλλά ήτο δύσκολο να μας προλάβουν. Κατεβήκαμε την άλλη μεριά του Ψηλορείτη και κατά το απόγευμα εφθάσαμε στην Χωστή Σπηλιά την οποία ευρήκαμε αδειανή.
Υποψιασθήκαμε κίνδυνο και ενώ απομακρυνόμεθα μας ειδοποίησαν ότι οι Γερμανοί είχαν πιάσει με ραδιογωνιόμετρο τον ασύρματο αλλά οι δικοί μας κατώρθωσαν να ξεφύγουν με ολίγες απώλειες πραγμάτων μόνο. Πάλι πίσω χωρίς ξεκούρασι. Μετά πολλές περιπέτειες συναντήσαμε τον Νίκο Σουρή και όλους τους άλλους, κατευθυνθήκαμε στο μιτάτο του Διονύση και τελικώς αναχωρήσαμε την 6η Ιουνίου 1943 από την περιφέρεια Κρότου εις Αφρικήν.
Σαμποτάζ των Πεζών
Τον Ιούνιο του 1943 εκάλεσαν τον Γιάννη Ανδρουλάκη στο συμμαχικό Αρχηγείο Επιδρομών (κομάντος) του Καΐρου μέσω του Βρετανού συνταγματάρχου Τομ Ταμπάμπιν, όστις και τον επρότεινε για την αποστολή, να τον ερωτήσουν αν θα δεχόταν να συμμετάσχη σε σαμποτάζ που θα γινόταν στην Κρήτη μετά ολίγων εβδομάδων. Εδέχθη με ενθουσιασμό. Κατόπιν που του εξήγησαν ότι τα σαμποτάζ έχουν ως σκοπό:
Να καύσουν αεροπλάνα, πετρέλαια και πυρομαχικά των Γερμανών δια να εμποδίσουν Γερμανικά αεροπλάνα εκ Κρήτης να επιτεθούν στις συμμαχικές νηοπομπές αποβάσεως στρατευμάτων κάπου στη Μεσόγειο ή να δείξωμε ότι η ετοιμαζόμενη απόβασις θα γινόταν στην Κρήτη. (Η απόβασις βέβαια έγινε στην Σικελία).
Εις την αποστολή αυτή συμμετείχε επίσης ο Κίμων Ζωγραφάκης. Η αποστολή διηρέθη σε τρεις ομάδες: Ένας Βρετανός λοχαγός (λησμονώ όνομα) θα έμενε στην παραλία μαζύ με ένα ασυρματιστή, μία άλλη ομάς με τον Γιάννη Ανδρουλάκη είχε ως στόχο το αεροδρόμιο Ηρακλείου μαζύ με πέντε συμμάχους (Βρετανούς, Καναδούς κλπ.). Η τρίτη ομάς με τον Κίμωνα Ζωγραφάκη και πέντε Βρετανούς είχαν ως στόχο το αεροδρόμιο Καστελλίου.
Η αποστολή έπρεπε να μείνει μυστική ακόμη και από την υπηρεσία πληροφοριών της Κρήτης τουλάχιστον τις πρώτες ημέρες. Ο Γιάννης Ανδρουλάκης θα ανεγνώριζε το μέρος νοτίως του Κρότου για την απόβαση και θα διοργάνωνε σταθμούς και πορείες μέχρι το Αποϊνι όπου η αποστολή θα χωριζόταν σε δύο. Μέσα Ιουνίου, η απόβασις έγινε νοτίως του Κρότου παρά μεγάλης θαλασσοταραχής.
Την άλλη ημέρα το βράδυ η αποστολή συνέχισε προς το Αποϊνι Κρήτης (λοχαγός και ασυρματιστής παρέμειναν εις παραλίαν). Εις το χωρίον Κρότος πλησιάσαμε συναγωνιστάς (λησμονώ ονόματα) δια πληροφορίας, τροφοδότησιν και οδήγησιν προς το Αποϊνι.
Το τρίτο βράδυ της πορείας φθάσαμε εις Αποϊνι. Εδώ μπορεί να σημειωθή ότι βάδισμα γινόταν μόνο τα βράδια, ότι οι Γερμανοί στρατιώτες ήσαν παντού σ’ όλα τα χωριά και ότι κατά την πορεία τα βράδια πολλές φορές, ο Γιάννης Ανδρουλάκης και ο Δανός υπολοχαγός Λάσενς βαδίζοντας μπροστά στη γραμμή και ψιθιρίζοντας Γερμανικά εμβατήρια, επέρασαν την αποστολή από πολλά μέρη κάνοντας τους Γερμανούς κάτω από τα όμματα πολιτών και Γερμανών στρατιωτών (το βράδυ δεν διεκρίνοντο οι συμμαχικές στρατιωτικές ενδυμασίες από τις Γερμανικές στρατιωτικές).
Στο Αποϊνι ο Γιάννης Ανδρουλάκης έστειλε ειδοποίησι στον Πέτρο και Δημήτριο Βαλαβάνη οι οποίοι ήλθαν και πήραν στα χτήματά τους τους κομάντος.
Εδώ έγινε σταθμός για ολίγες ημέρες. Εις το σημείον επίσης αυτό έμειναν οι δυο ασυρματιστές των δύο ομάδων.
Η ομάς του Κίμωνα Ζωγραφάκη ανεχώρησε δι αεροδρόμιο Καστελλίου. Ο Γιάννης Ανδρουλάκης έστειλε τον Πέτρο Βαλαβάνη και ειδοποίησαν τον Μιχάλη Κόκκινο, Μ. Ακουμιανάκη και Πάτρικ Λη Φέρμορ της υπηρεσίας πληροφοριών της Κρήτης να έλθη ο Μιχάλης Κόκκινος να συναντήσει τον Γιάννη Ανδρουλάκη με τρόφιμα και πληροφορίες για το αεροδρόμιο Ηρακλείου και Καστελλίου.
Σύνδεσμος έγινε μέσω του ιατρού Λιγνού. Την 29η Ιουνίου ανεχώρησαν από Αποϊνι προς διεύθυνση Άνω Αρχάνες η ομάς Γιάννη Ανδρουλάκη. Ο αντ/χης Μπετεινάκης έδωσε στον Γιάννη Ανδρουλάκη τον Παύλο Ζωγραφιστό με οδηγό τον Μιχάλη Κόκκινο και Παντελή Κοτσαρίδη.
Τα ξημερώματα παραμείναμε εις τας παρειάς του Γιούχτα εντός τάφρου. Ο Μιχάλης Κόκκινος ειδοποίησε τον αντισυνταγματάρχη Α. Μπετεινάκη. Ο αντ/χης Μπετεινάκης έδωσε στον Γιάννη Ανδρουλάκη τον Παύλο Ζωγραφιστό και δύο άλλους Αρχανιώτες (λησμονώ όνομα) προς οδήγησιν.
Την άλλη ημέρα η ομάς κομάντος κατευθύνθη εις τα περιβόλια των Αρχανών. Εκεί συνηντήθη ο Γιάννης Ανδρουλάκης με τον Α. Μπετεινάκη, ιατρό Πλουμίδη και άλλους εις τους οποίους εμπιστεύθη τον σκοπό της αποστολής. Ο Αντώνιος Μπετεινάκης υπέδειξε το κτήμα του Ιωάννου Γενετζάκη ως σταθμό προ της νύχτας της επιδρομής.
Δυστυχώς αεροπλάνα Γερμανικά δεν υπήρχαν εις το αεροδρόμιο Ηρακλείου και επίσης τα πυρομαχικά και οι βενζίνες του αεροδρομίου Ηρακλείου ήσαν ελάχιστα. Τούτο έγινε γνωστό στο αρχηγείο κομάντος και απεφασίσθη η ομάς κομάντος με τον Ανδρουλάκη να επιτεθούν στο Γερμανικό καταυλισμό καυσίμων και πυρομαχικών των Πεζών.
Την ημέρα της 5ης Ιουλίου δυο Αρχανιώτες του Μπετεινάκη και ο Παύλος Ζωγραφιστός εφύλαξαν τα πράγματά μας και κρατούσαν καρτέρι πάνω στην κορυφή του λόφου μεταξύ χωρίων Καταλαγάρι και Άνω Αρχανών.
Ο Γιάννης Ανδρουλάκης εντύθη πολιτικά και μετά του Γιώργου Γενετζάκη πήγαν την ημέρα γύρω από τον καταβλισμό των Πεζών για να χαράξουν την πορεία και να κατασκοπεύσουν (επίσης πληροφορίας έδωσε για τα Πεζά ο Αρχανιώτης Παναγιώτης Γενιατάκης).
Το βράδυ της 5ης Ιουλίου ο Γιάννης Ανδρουλάκης και άλλοι κομάντος κατευθύνθησαν προς τον καταυλισμό των Πεζών. Ο Γιώργος Γενετζάκης έμεινε στον αμαξωτό δρόμο κοντά στο μέρος των σαμποτάζ.
Ο Γιάννης Ανδρουλάκης με τους άλλους κομάντος προχώρησε προς τις βενζίνες. Ο Γιάννης Ανδρουλάκης και ένας Καναδός κομάντος (Ντικ) εισχώρησαν και τοποθέτησαν βόμβες σε βενζίνες, δυστυχώς οι Γερμανοϊταλοί ανακάλυψαν τους κομάντος και πυροβολούσαν από παντού ρίχνοντας προβολείς. Οι βόμβες ήταν αρκετές, ευτυχώς για τον σκοπό. Στο Καστέλλι γινόταν την ίδια ώρα ακριβώς σαμποτάζ και αεροπλάνα συμμαχικά πετούσαν επάνω.
Οι τέσσερις Βρετανοί κομάντος κατώρθωσαν πρώτοι και διέφυγαν τον Γερμανικό αποκλεισμό και έφθασαν εκεί που περίμενε ο Γιώργος Γενετζάκης.
Ο Γιάννης Ανδρουλάκης είχε αποκλεισθή και δεν κατόρθωσε παρά μόνο δυο λεπτά πριν εκραγούν οι βενζίνες (ετέθησαν να εκραγούν σε 2 ώρες) να φθάση στον Γιώργο Γενετζάκη και τους άλλους. Σημειωτέον ότι Γερμανικό τανκς και προβολείς κινιόντουσαν ολόγυρα μετά πανδαιμονίων Γερμανικών βολών.
Με την φωτιά των βενζίνων έλαμψε ολόκληρη η πεδιάδα για πολλές ώρες. Υπήρξε μεγάλη επιτυχία στην αποστολή αυτή με καύση πολλών τόνων βενζίνων, πλέον των 150 τόνων και πυρομαχικών. Συναντήθησαν με τον Παύλο Ζωγραφιστό και τους άλλους Αρχανιώτες και επέστρεψαν στο Αποϊνι.
Τροφοδότηση της αποστολής έγινε από την οικογένεια Βαλαβάνη, Μιχ. Κόκκινο, Γενετζάκη, Μπετεινάκη. Επίσης στο Αποϊνι έφερε ο Πέτρος Βαλαβάνης την Μαρία Ανδρουλάκη η οποία έφερε αρκετά τρόφιμα για τους κομάντος. Στο Αποϊνι συνηντήθησαν οι ομάδες Ανδρουλάκη και Κίμων Ζωγραφάκη επίσης και με το Νίκο Σουρή. Επιστρέφοντας πέρασαν από το χωριό Παναγιά και έφθασαν στην παραλία.
Προ της αναχωρήσεως το βράδυ ανακαλύφθησαν από τους Γερμανούς και εδώθη μάχη εις την οποίαν εφονεύθη ο υπολοχαγός Λάμονπυ. Έπιασαν δυο Γερμανούς αιχμαλώτους τους οποίους έφεραν εις την Μέση Ανατολή. Λόγω της συγχύσεως που ακολούθησε μετά τη συμπλοκή με τους Γερμανούς και της αργοπορίας αφίξεως του πλοιαρίου, ο Γιάννης Ανδρουλάκης με βοήθεια του Γιώργου Τυράκη εκράτησε με βία τάξι και έτσι κατώρθωσαν όλοι να μπαρκάρουν με τελευταίον αυτόν.
Μία επί πλέον καθυστέρησις θα είχε ως αποτέλεσμα την αναχώρησι του μέσου χωρίς να πάρη όλους (περίπου 70 άτομα) και την φόνευσι των διαμενόντων υπό των Γερμανών που είχαν κυκλώσει το μέρος.
Μετά την αναχώρησι της αποστολής οι Γερμανοί έπιασαν και εφόνευσαν τον Επταμινίτη της ομάδος Πετρακογιώργη, επίσης για αντίποινα εξετέλεσαν πολλούς ομήρους Κρητικούς.
Μεταξύ άλλων που αναχώρησαν μ’αυτή την αποστολή ήταν ο Γιάννης Κατεχάκης της υπηρεσίας πληροφοριών, Σκουτελογιώργης, Γιώργος Τυράκης, Γ. Μαρής, Δ. Κάτσουνας και άλλοι.
Το ίδιο βράδυ μετά από τα σαμποτάζ όλοι οι συμμαχικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί έδιναν στα νέα τα αποτελέσματα από τα σαμποτάζ.
Λόγω αυτής της αποστολής ο Γιάννης Ανδρουλάκης παρεσημοφορήθη με το «Βρετανικό Αριστείο Ανδρείας» (British Military Μedal)…».
(East Patchogue L. I. N.Y. USA, 8 Νοεμβρίου 1971, Ιωάννης Γ. Ανδρουλάκης)
*O Γεώργιος Α. Καλογεράκης είναι Δρ. Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, διευθυντής Δημοτικού Σχολείου Καστελλίου