Καλλυντικά που χρησιμοποιούνταν στην Μινωική Κρήτη

Η Μινωική Κρήτη, γνωστή για τον ανεπτυγμένο πολιτισμό της κατά την Εποχή του Χαλκού, δεν ήταν μόνο ένα κέντρο εμπορίου και τέχνης, αλλά και ένας πολιτισμός που είχε μια ιδιαίτερη σχέση με την περιποίηση του σώματος και την αισθητική.

Οι Μινωίτες, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες, έδιναν μεγάλη σημασία στην εμφάνιση και την καθαριότητα, και αυτό αντικατοπτρίζεται στη χρήση καλλυντικών και προϊόντων ομορφιάς.

Προϊόντα περιποίησης δέρματος

Οι Μινωίτες χρησιμοποιούσαν φυσικά έλαια και κρέμες για την ενυδάτωση και την προστασία του δέρματος. Το ελαιόλαδο ήταν ένα βασικό συστατικό στη φροντίδα του δέρματος, λόγω των ενυδατικών και αντιοξειδωτικών ιδιοτήτων του. Εκτός από το ελαιόλαδο, χρησιμοποιούσαν και άλλα φυτικά έλαια όπως αυτό της δάφνης και της μυρτιάς.

Επίσης, τα αιθέρια έλαια από λουλούδια και βότανα, όπως το τριαντάφυλλο, η λεβάντα και ο κρίνος, ήταν δημοφιλή για την αρωματοθεραπεία και την περιποίηση της επιδερμίδας. Οι αρωματικές αυτές ουσίες αποθήκευαν σε ειδικά αγγεία, που έχουν βρεθεί σε ανασκαφές.

Μακιγιάζ και χρώματα

Το μακιγιάζ ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στις γυναίκες της Μινωικής Κρήτης. Χρησιμοποιούσαν φυσικές χρωστικές ουσίες για να τονίσουν τα χαρακτηριστικά τους. Για τα μάτια, το κοινό μακιγιάζ περιλάμβανε χρήση μαύρου κάρβουνου για την τόνωση των φρυδιών και των βλεφαρίδων. Για τα χείλη και τα μάγουλα, χρησιμοποιούσαν κόκκινες χρωστικές ουσίες από τη θάλασσα ή ορυκτά, όπως η ώχρα.

Οι Μινωίτες είχαν αναπτύξει εξελιγμένες μεθόδους παρασκευής και αποθήκευσης των καλλυντικών τους. Τα εργαστήρια παρασκευής καλλυντικών, που έχουν ανακαλυφθεί σε αρχαιολογικούς χώρους, δείχνουν την προσοχή που έδιναν στην παρασκευή προϊόντων υψηλής ποιότητας.

Η χρήση αυτών των καλλυντικών είχε όχι μόνο αισθητικό σκοπό αλλά και θρησκευτικό, καθώς πολλές φορές συνδεόταν με τελετουργίες και λατρείες. Οι αναπαραστάσεις της Μινωικής τέχνης δείχνουν γυναίκες με έντονα μακιγιαρισμένα μάτια και κόκκινα χείλη, γεγονός που επιβεβαιώνει τη σημασία του μακιγιάζ στην καθημερινή και θρησκευτική τους ζωή.

Πηγή: Νεκτάριος Στρατιδάκης – Facebook