Το εγκεφαλικό επεισόδιο αποτελεί την πιο κοινή αιτία μόνιμης αναπηρίας, τη δεύτερη αιτία άνοιας και την τρίτη αιτία θανάτου, ενώ στην Κρήτη εκτιμάται ότι κάθε χρόνο 800-1.000 άνθρωποι καταλήγουν στο νοσοκομείο με εγκεφαλικό. Πολλοί πεθαίνουν και άλλοι ζουν με πολλά προβλήματα υγείας που προκαλεί το επεισόδιο.
Εξαιρετικά σημαντικός για τους κατοίκους του νησιού είναι ο σχεδιασμός που γίνεται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου για να λειτουργήσει ένα πρότυπο κέντρο εγκεφαλικών επεισοδίων, όπου θα αντιμετωπίζονται άμεσα τα εγκεφαλικά επεισόδια όχι μόνο για να σωθούν άνθρωποι αλλά και για να μη ζήσουν με αναπηρίες.
“Εχουμε κάνει συζητήσεις με τη ΔΥΠΕ και την Περιφέρεια Κρήτης και πιστεύουμε ότι μέσα στο 2018 θα έχουμε προχωρήσει τις διαδικασίες και τη χρηματοδότηση για να αποκτήσουμε τον ψηφιακό αγγειογράφο που έχει κόστος 1,5 εκατομμύριο ευρώ” μας είπε ο διοικητής ΠΑΓΝΗ – Βενιζελείου Γιάννης Τασσόπουλος.Σχεδόν το 80% των οξέων εγκεφαλικών επεισοδίων είναι ισχαιμικά και η θεραπεία τους βασίζεται στην αρχή: “Ο χρόνος είναι ο εγκέφαλος”.
Τα τελευταία χρόνια έχει συντελεστεί μία επανάσταση στη θεραπεία των οξέων εγκεφαλικών επεισοδίων με μια πρωτοπόρα μέθοδο αφαίρεσης του θρόμβου, του αιτίου δηλ. του ισχαιμικου εγκεφλικού επεισοδίου, με τη βοήθεια ειδικών καθετήρων αναρρόφησης, μια επέμβαση που διενεργείται σε ειδικευμένες Μονάδες Επεμβατικής Ακτινολογίας που διαθέτουν υπερσύγχρονο ψηφιακό αγγειογράφο. Ενα τέτοιο μηχάνημα έχει δρομολογηθεί από την Περιφέρεια Κρήτης σε συνεργασία με τη διοίκηση του ΠΑΓΝΗ για να εγκατασταθεί στην Μονάδα Επεμβατικής Ακτινολογίας του ΠΑΓΝΗ, η οποία ήδη λειτουργεί σαν μιά από τις πρότυπες μονάδες αυτού του τύπου στη χώρα, υπό την επιστημονική ευθύνη του καθηγητή Επεμβατικής Ακτινολογίας κ. Δημήτρη Τσέτη.
Ο ίδιος είπε στην “Π”:
“Με την εγκατάσταση του νέου ψηφιακού αγγειογράφου, εκτός από τα ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια αναμένεται να αντιμετωπίζονται από τους εξειδικευμένους επεμβατικούς ακτινολόγους του ΠΑΓΝΗ και τα αιμορραγικά εγκεφαλικά επεισόδια (π.χ. ρήξη ανευρύσματος εγκεφάλου) με μια παρόμοια επεμβατική ακτινολογική μέθοδο, τον εμβολισμό. Για την οργάνωση ενός τέτοιου “κέντρου εγκεφαλικών επεισοδίων” απαιτείται φυσικά η ύπαρξη οργανωμένης νευρολογικής κλινικής που να έχει εμπειρία στη διαχείριση εγκεφαλικών επεισοδίων όπως είναι η Νευρολογική Κλινική του ΠΑΓΝΗ υπό τη διεύθυνση του καθηγητή κ. Παναγιώτη Μήτσια, αλλά και η Νευροχειρουργική Κλινική με αντίστοιχη εμπειρία όπως αυτή του ΠΑΓΝΗ υπό τη διεύθυνση του αναπλ. καθηγητή κ. Αντωνίου Βάκη”.Επεμβατική ακτινολογική θεραπεία χωρίς χειρουργική επέμβαση
Όπως εξηγεί ο επιστημονικός υπεύθυνος της Μονάδας Επεμβατικής Ακτινολογίας του ΠΑΓΝΗ καθηγητής Δ. Τσέτης, “η Επεμβατική Ακτινολογία είναι ένας πρωτοποριακός τομέας της ακτινολογίας που χρησιμοποιεί τις απεικονιστικές μεθόδους της ακτινολογίας για να θεραπεύσει χωρίς χειρουργική επέμβαση διάφορες παθήσεις.
Οι επεμβατικοί ακτινολόγοι είναι γιατροί που έχουν εκπαιδευτεί σε «ελάχιστα επεμβατικές» στοχευμένες θεραπείες, που τις πραγματοποιούν με την καθοδήγηση ακτινολογικών εικόνων του σώματος. Χρησιμοποιούν την εμπειρία τους από τη μελέτη των ακτινογραφιών, των υπερήχων, της αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας για να οδηγήσουν μικροσκοπικά εργαλεία, όπως καθετήρες (μικρής διαμέτρου εύκαμπτους σωλήνες) μέσα στα αγγεία ή κατευθείαν από το δέρμα σε διάφορα όργανα, προκειμένου να θεραπεύσουν παθήσεις χωρίς ανοικτή χειρουργική επέμβαση. Οι επεμβατικοί ακτινολόγοι συνεργάζονται στενά με τον κλινικό γιατρό του ασθενούς ώστε να δοθεί η καλύτερη θεραπεία”.
Πώς γίνονται οι επεμβάσεις
Οι επεμβατικοί ακτινολόγοι χρησιμοποιούν τις «εικόνες» όπως τις ακτινογραφίες, τα υπερηχογραφήματα, την αξονική ή τη μαγνητική τομογραφία, για να «δουν» μέσα στο σώμα του ασθενούς, να εντοπίσουν με ακρίβεια πού ακριβώς υπάρχει το πρόβλημα και να σχεδιάσουν πώς θα φτάσουν στο σημείο αυτό χωρίς να ανοιχτεί με τομή το σώμα του ασθενούς. Στη συνέχεια οδηγούν καθετήρες μέσα από το αγγειακό σύστημα η μέσω άλλων δρόμων από το δέρμα, χωρίς ανοικτή χειρουργική τομή. Με τον τρόπο αυτό θεραπεύουν ασθένειες ή όγκους κατευθείαν στην περιοχή που πάσχει μέσω μιας πολύ μικρής τομής 1-2 χιλιοστών (όσο η μύτη ενός μολυβιού) και με τη βοήθεια της καθοδήγησης από τις εικόνες του σώματος που παίρνουν κατά τη διάρκεια της επέμβασης.