Σοκάρουν τα στοιχεία για την παιδική κακοποίηση .
Εκτιμάται ότι το σύνολο των νέων περιπτώσεων κακοποίησης παιδιών ξεπερνά τις 20.000 στη χώρα μας.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, τουλάχιστον 4.000 παιδιά κακοποιούνται σοβαρά ,περισσότερα από 100 πεθαίνουν και πάνω από 100 μένουν με σοβαρές αναπηρίες.
Σε άλλη έρευνα που έκανε το ΕΚΠΑ, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ένα στα 10 παιδιά ηλικίας έως 3 ετών που φτάνουν στα παιδοχειρουργικά τμήματα των εξωτερικών ιατρείων νοσοκομείων του ΕΣΥ, είναι θύμα κακοποίησης.
Παράλληλα, ένα στα τέσσερα κατάγματα που συμβαίνουν σε παιδιά κάτω των τριών ετών είναι επίσης λόγω κακοποίησης.
«Και βέβαια χιλιάδες είναι τα παιδιά στους δρόμους που πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης», τονίζει η Σοφία Καραγιαννοπούλου, παιδίατρος, αναπληρώτρια διευθύντρια ΕΣΥ και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Κοινωνικής Παιδιατρικής Βορείου Ελλάδος .
Οι αριθμοί που αναφέρθηκαν δείχνουν την έκταση του φαινομένου στην Ελλάδα και είναι απογοητευτικοί.
«Οι λειτουργοί υγείας και ειδικά οι παιδίατροι, είμαστε τα πλησιέστερα πρόσωπα στην οικογένεια. Μας αρέσει να λέμε ότι είμαστε οι καλύτεροι συνήγοροι της υγείας του παιδιού. Σε μία τρέχουσα κλινική εξέταση ο παιδίατρος θα πρέπει να γνωρίζει να αναγνωρίζει πότε κακοποιείται ένα παιδί, ειδικά όταν υπάρχουν ένας ή περισσότεροι προσδιοριστές επικινδυνότητας», λέει η κ. Καραγιαννοπούλου.
Σύμφωνα με την ίδια, ο παιδίατρος θα πρέπει να προσέχει ιδιαίτερα όταν το παιδί προέρχεται από οικογένεια με μέλη-χρήστες αλκοόλ ή ουσιών, άτομα με ψυχολογικά προβλήματα ή και άτομα που έχουν ακόμα την τιμωρία ως μέσο διαπαιδαγώγησης.
Όπως εξηγούν ειδικοί, παιδική κακοποίηση δείχνουν συνήθως οι κακώσεις σε μωρά κάτω των έξι μηνών που δεν είναι από τον τοκετό, περιστατικά όπου υπάρχει ασάφεια περιγραφής συμβάντων και περιστατικά όπου υπάρχει αναντιστοιχία στο στάδιο ανάπτυξης του παιδιού με το συμβάν.
Παράδειγμα θα μπορούσε να είναι ένα παιδί δύο μηνών, ο τραυματισμός του οποίου αναφέρεται ως πτώση από το κρεβάτι, όταν σπάνια συμβαίνει κάτι τέτοιο σε αυτή την ηλικία, ή παιδί οκτώ μηνών που δεν περπατά και αναφέρεται ότι έπεσε από τις σκάλες.
Σε αυτές τις περιπτώσεις μάλιστα συχνά τα ατυχήματα αποδίδονται στον μεγαλύτερο αδελφό.
Ύποπτα είναι συχνά και τα πολλά κατάγματα σε διαφορετικό χρόνο το καθένα, τα εγκαύματα και οι κακώσεις.
Κακοποίηση δείχνουν επίσης η ανεπαρκής σίτιση, η επιθετικότητα ή η απομόνωση στο σχολείο.
Για την κ. Καραγιαννοπούλου, τα πιο σοβαρά σημάδια είναι δύο. «Το βλέμμα του παιδιού. Αυτό το παγερό βλέμμα που σε διαπερνά. Και το τίναγμα του παιδιού σε κάθε άγγιγμα. Αυτό το περίεργο τίναγμά του…», τόνισε.
Παιδική κακοποίηση θεωρούνται όλες οι μορφές σωματικής ή συναισθηματικής κακομεταχείρισης, σεξουαλικής παραβίασης, παραμέλησης ή παραμελημένης φροντίδας, η εκμετάλλευση για εμπορικούς ή άλλους σκοπούς, η ψυχολογική παραμέληση, το μπούλινγκ, το μπούλινγκ μέσω διαδικτύου , η παιδική εργασία.
Τι βλέπουν οι γιατροί
Ο παιδίατρος στη διάρκεια της κλινικής εξέτασης θα πρέπει να μάθει να υποψιάζεται και να αναγνωρίζει στα σημάδια της παιδικής κακοποίησης ειδικά όταν υπάρχουν οικογένειες στις οποίες παρατηρείται χρήση αλκοόλ, ψυχιατρικά ή ψυχολογικά προβλήματα ή όταν οι γονείς δεν μπορούν να καταλάβουν ότι τα στάδια ανάπτυξης του παιδιού αλλάζουν και προβαίνουν σε πράξεις βίας. Στα σημάδια κακοποίησης περιλαμβάνονται οι κακώσεις σε όλα τα βρέφη κάτω των 6 μηνών που δεν είναι από τον τοκετό. Πολλές φορές υπάρχει αναντιστοιχία στο στάδιο ανάπτυξης του παιδιού και στο συμβάν πχ ένα μωρό 2 μηνών δεν θα γυρίσει να πέσει από το κρεβάτι. Αυτό μπορεί να συμβεί σπάνια. Επίσης σημάδια κακοποίησης είναι οι κακώσεις στο λαιμό, στα μάτια, στα αυτιά, στην περιγενητική περιοχή, η ασάφεια στο ιστορικό, τα κατάγματα σε διαφορετικούς χρόνους, εγκαύματα συμμετρικά ή οριοθετημένα για τα οποία πηγαίνουν αργά να ζητήσουν ιατρική βοήθεια, η ρήξη πρωκτικού δακτυλίου, επουλωθείσες ρήξεις του υμένα, αιδοιοκολπίτιδες στα κοριτσάκια και σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Κακοποίηση δείχνουν επίσης η ανεπαρκής σίτιση, η επιθετικότητα ή η απόσυρση/απομόνωση στο σχολείο, και όταν το παιδί μιλάει συνέχεια για αυτοκτονικές τάσεις. Και επίσης σημάδια κακοποίησης μπορεί να είναι το παγερό βλέμμα του παιδιού και τίναγμα του σε κάθε άγγιγμα.
Ο γιατρός που θα εξετάσει το παιδί στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας αν διαπιστώσει ενδείξεις κακοποίησης θα πρέπει να ζητήσει εισαγωγή του στο νοσοκομείο προκειμένου να πραγματοποιηθεί πλήρης έλεγχος .
Το “παγωμένο” βλέμμα
«Πολύ λίγα περιστατικά παιδικής κακοποίησης καταγγέλονται και γίνονται αντιληπτά» είπε στο patris.gr ο διευθυντής του ΤΕΠ του Βενιζελείου Όθωνας Φραιδάκης ,σημειώνοντας ότι οι γιατροί συμμετέχουν σε ειδικά σεμινάρια για να μπορούν να εκτιμήσουν αν ένα παιδί έχει κακοποιηθεί.
«Τα κακοποιημένα παιδιά είναι πιο «κλειστά» έχουν αυτό το παγωμένο βλέμμα, τινάζονται σε κάθε άγγιγμα.. Εμείς ανάμεσα σε άλλα προσέχουμε ποιος φέρνει το παιδί στο νοσοκομείο ,ποια είναι η συμπεριφορά του,πως του φέρεται και βέβαια ένα τέτοιο παιδί πρέπει να εξεταστεί λεπτομερώς,από την κορυφή μέχρι τα νύχια.»
Αν αρνηθεί η οικογένεια τον έλεγχο ο γιατρός θα πρέπει να καλέσει τον εισαγγελέα ανηλίκων .