Ποια είναι η καθημερινότητα μιας γιατρού από το Ηράκλειο που άρχισε την ειδικότητά της στο Βενιζέλειο και την συνεχίζει σε γαλλικό πανεπιστημιακό νοσοκομείο;
Η Θεώνη Μαγούλιου μίλησε στην «Π» για τις μεγάλες διαφορές στην εκπαίδευση και τις ευκαιρίες στη γνώση που δίνεται στους ειδικευόμενους στη Νάντη όπου βρίσκεται, στην στενή συνεργασία γιατρών πολλών ειδικοτήτων προς όφελος του ασθενούς, στο γεγονός ότι κάνουν ενεργές εφημερίες που μοιράζονται ισάξια ανάμεσα σε καθηγητές και επιμελητές.
«Στο νοσοκομείο υπάρχει πολύ μεγαλύτερος σεβασμός προς τον ειδικευόμενο σε σχέση με τα νοσοκομεία της Ελλάδας και φιλικό κλίμα χωρίς ανταγωνισμό, το οποίο διευκολύνει την καθημερινότητα και εξασφαλίζει ακόμα καλύτερη απόδοση των ειδικευόμενων» μας είπε η γιατρός η οποία αναφέρθηκε στο ωράριο εργασίας, αλλά και τις αμοιβές τους.
Η συνέντευξη με τη Θεώνη Μαγούλιου ακολουθεί:
– Πόσα χρόνια βρίσκεσαι στο εξωτερικό και γιατί αποφάσισες να κάνεις ειδικότητα εκτός Ελλάδας;
– Βρίσκομαι στην Γαλλία εδώ και τρία χρόνια από τον Οκτώβριο του 2021 μετά την αποφοίτηση μου από την Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Κρήτης και δύο χρόνια ειδικότητας Παθολογίας στο Βενιζέλειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου.
Αρχικά ξεκίνησα την ειδικότητά μου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Τουλούζης όπου παρέμεινα για ένα χρόνο και έπειτα συνέχισα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Νάντης όπου βρίσκομαι εδώ και δύο χρόνια.
Είχα κάνει ήδη ένα πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών (erasmus) το 2018 στην Λυών της Γαλλίας για 6 μήνες και είδα τη λειτουργία και την οργάνωση των νοσοκομείων στη Γαλλία, καθώς και το σύστημα εκπαίδευσης φοιτητών και ειδικευόμενων, τα οποία μου έκαναν πολύ θετική εντύπωση.
Αυτή η εμπειρία συνδυαστικά με την αγάπη μου για τη γαλλική γλώσσα, την οποία μαθαίνω από μικρή ηλικία με είχαν βάλει ήδη σε σκέψεις να κάνω την ειδικότητα της καρδιολογίας στη Γαλλία.
Η τελική απόφαση όμως ήταν θα λέγαμε αυθόρμητη και γρήγορη, καθώς μετά από δύο χρόνια ειδικότητας στην Παθολογία στην Ελλάδα, έφυγα για ένα μήνα σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας μέσω ενός προγράμματος του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης και μετά την εμπειρία μου εκεί, έμαθα ότι υπάρχουν θέσεις στα νοσοκομεία της Γαλλίας που μπορούν να δοθούν σε ειδικευόμενους του εξωτερικού, έψαξα τα νοσοκομεία στις βασικές πόλεις της Γαλλίας, έστειλα το βιογραφικό μου και βρήκα θέση στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Τουλούζης.
– Ποιες είναι οι διαφορές για έναν ειδικευόμενο μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας και οι ομοιότητες, αν υπάρχουν όσον αφορά στις γνώσεις, τις ευκαιρίες, τη συμπεριφορά, την εκπαίδευση γενικά;
– Θα ξεκινήσω από τη βασικότερη για εμένα διαφορά που είναι η εκπαίδευση και η ευκαιρία στη γνώση που δίνεται στους ειδικευόμενους της Γαλλίας σε σχέση με τους ειδικευόμενους της Ελλάδας.
Στη Γαλλία υπάρχει μια συνεχής εκπαίδευση του ειδικευόμενου μέσα από μαθήματα που γίνονται τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα από καθηγητές και επιμελητές του νοσοκομείου πάνω σε διαφορετικά αντικείμενα, πράγμα που δεν γίνεται στην Ελλάδα.
Επίσης υπάρχουν συνεχή σεμινάρια και εξετάσεις των ειδικευόμενων στο τέλος κάθε εξαμήνου όπου αξιολογούνται οι γνώσεις τους.
Στην Ελλάδα ο ειδικευόμενος είναι αυτός που πρέπει να “βγάλει τη δουλειά” όπως λέμε δηλαδή να δει τον ασθενή να τρέξει τις εξετάσεις του και να τακτοποιήσει όλες τις εκκρεμότητες, και συνήθως στο τέλος της ημέρας δεν έχει αποκομίσει καμία επιπλέον γνώση πάνω στο αντικείμενο που ασκεί.
Αντίθετα στη Γαλλία ναι μεν ο ειδικευόμενος είναι ο βασικός ιατρός που θα ασχοληθεί με τον ασθενή, αλλά στο τέλος της ημέρας υπάρχει σύσκεψη με τον επιμελητή/καθηγητή όπου θα συζητηθούν όλοι οι ασθενείς, θα ληφθούν συλλογικές αποφάσεις και θα απαντηθούν οποιεσδήποτε πιθανές ερωτήσεις.
Εδώ λοιπόν ερχόμαστε σε μια άλλη βασική διαφορά που είναι το θέμα ευθύνης προς τον ασθενή, όπου στην Ελλάδα συνήθως οι ειδικευόμενοι επωμίζονται ολοκληρωτικά την ευθύνη των ασθενών, ενώ στη Γαλλία υπάρχει συλλογική ευθύνη και τον τελευταίο λόγο τον έχουν οι επιμελητές.
Με δύο λόγια υπάρχει πολύ μεγαλύτερος σεβασμός προς τον ειδικευόμενο σε σχέση με τα νοσοκομεία της Ελλάδας. Να μην παραλείψω να αναφέρω το κλίμα εργασίας στη Γαλλία, όπου τόσο μεταξύ των ειδικευόμενων όσο και μεταξύ ειδικευόμενων και επιμελητών υπάρχει φιλικό κλίμα χωρίς ανταγωνισμό, το οποίο διευκολύνει την καθημερινότητα και εξασφαλίζει ακόμα καλύτερη απόδοση των ειδικευόμενων.
– Περίγραψέ μας την επαγγελματική σου καθημερινότητα.
– Η καθημερινότητα του ειδικευόμενου στα Πανεπιστημιακά νοσοκομεία της Γαλλίας είναι αρκετά απαιτητική. Οι ώρες εργασίας είναι πολλές, δηλαδή ξεκινάμε από τις 8 η ώρα το πρωί και δεν τελειώνουμε πριν τις 6 η ώρα το απόγευμα, οπότε αναλαμβάνει ο ειδικευόμενος που εφημερεύει.
Τις περισσότερες φορές παραμένουμε μέχρι τις 7 και μισή έως 8 το απόγευμα για να διεκπεραιώσουμε όλες τις εκκρεμότητες για τον ασθενή. Το πρωί γίνεται η επίσκεψη στην κλινική που ξεκινάει με την παράδοση των ασθενών από τους νοσηλευτές προς τους ειδικευόμενους σχετικά με την πορεία των ασθενών κατά τη διάρκεια της προηγούμενης νύχτας και ακολουθεί η επίσκεψη σε όλους τους ασθενείς μέχρι τη 1 η ώρα το μεσημέρι.
Ακολουθεί διάλειμμα για φαγητό, το οποίο δεν υπάρχει στην Ελλάδα και βοηθάει πολύ να είμαστε ακόμα πιο αποδοτικοί στη συνέχεια της ημέρας. Στο υπόλοιπο της ημέρας διεκπεραιώνουμε όλες τις εκκρεμότητες για τον ασθενή και επιλύουμε τα προβλήματα που μπορεί να έχουν προκύψει και πάντα στο τέλος της ημέρας ο κάθε ειδικευόμενος συζητάει με τον υπεύθυνό του, δηλαδή με τον επιμελητή του όλα τα περιστατικά ώστε να εξασφαλίζεται η καλύτερη διαχείριση των ασθενών.
Δύο φορές την εβδομάδα, η πρωινή επίσκεψη γίνεται από τον ειδικευόμενο μαζί με τον επιμελητή και τις υπόλοιπες ημέρες από τον ειδικευόμενο μόνο του.
– Ποιες είναι οι αμοιβές;
– Οι αμοιβή του ειδικευόμενου είναι ικανοποιητική. Ο βασικός μισθός είναι γύρω στα 1.600 ευρώ και μαζί με τις εφημερίες αγγίζει περίπου τα 2.000-2.300 ευρώ τον μήνα. Εξαρτάται από τον αριθμό των εφημεριών που είναι μεταξύ 2 έως 4 τον μήνα για κάθε ειδικευόμενο, δηλαδή όσο περισσότερες εφημερίες κάνουμε τόσο καλύτερο μισθό λαμβάνουμε.
Στην Ελλάδα αντιστοιχούν 7 εφημερίες τον μήνα για κάθε ειδικευόμενο και η συνολική αμοιβή είναι μικρότερη. Στη Γαλλία αντιστοιχούν λιγότερες εφημερίες στον κάθε ειδικευόμενο γιατί υπάρχει πολύ μεγαλύτερος αριθμός ειδικευόμενων.
Πιστεύω όμως ότι για τις ώρες εργασίας και τις απαιτήσεις του επαγγέλματος, οι αμοιβές τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Γαλλία θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερες.
– Ισχύει ότι οι καθηγητές κάνουν και εκείνοι εφημερίες;
– Ναι, ισχύει και είναι πολύ σημαντικό. Στη Γαλλία οι εφημερίες μοιράζονται ισάξια ανάμεσα σε καθηγητές και επιμελητές. Εξάλλου είναι τόσο μεγάλος ο αριθμός καθηγητών και επιμελητών που αναλογεί περίπου μια εφημερία τον μήνα στον καθένα.
Και εδώ να τονίσω ότι μιλάμε για ενεργές εφημερίες, όπου ο καθηγητής/επιμελητής θα είναι μέσα στο νοσοκομείο διαθέσιμος για 24 ώρες.
– Πόσο διαφέρει από το ελληνικό το δημόσιο σύστημα της Γαλλίας;
– Αυτό που χαρακτηρίζει το δημόσιο σύστημα της Γαλλίας, ειδικά σε σχέση με το δημόσιο σύστημα της Ελλάδας, είναι η οργάνωσή του και το επίπεδο ιατρικής περίθαλψης που παρέχει.
Για παράδειγμα, το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Νάντης είναι ένα δημόσιο νοσοκομείο και φυσικά υπάρχουν και πολλές ιδιωτικές κλινικές στη Νάντη. Παρόλα αυτά τα πιο περίπλοκα και δύσκολα περιστατικά έρχονται στο Πανεπιστημιακό, καθώς διαθέτει όλα τα μέσα και το πιο καταρτισμένο προσωπικό για να αντιμετωπιστούν οι ασθενείς με τον καλύτερο τρόπο.
Με δύο λόγια οι ασθενείς με τη δημόσια ασφάλισή τους έχουν την καλύτερη δυνατή ιατρική περίθαλψη, ενώ στην Ελλάδα η ιατρική περίθαλψη εξαρτάται κατά πολύ από την κοινωνικό-οικονομική κατάσταση του ασθενούς, ξεχνώντας ότι όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα στην υγεία.
– Τι σε έχει εντυπωσιάσει περισσότερο αναφορικά με την άσκηση της ιατρικής εκεί;
– Αυτό που με έχει εντυπωσιάσει περισσότερο είναι ο επαγγελματισμός και η άριστη συνεργασία ιατρών διαφορετικών ειδικοτήτων με επίκεντρο πάντα τον ασθενή. Θα δώσω ένα παράδειγμα για να γίνω πιο σαφής.
Στην καρδιολογία αναλαμβάνουμε πολλές φορές βαρέως πάσχοντες ασθενείς, οι οποίοι φέρουν και άλλα προβλήματα υγείας εκτός των καρδιολογικών και χρειάζονται μια συλλογική αντιμετώπιση. Για αυτό το σκοπό υπάρχουν καθημερινές συσκέψεις στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο μεταξύ ιατρών διαφορετικών ειδικοτήτων και καρδιολόγων διαφορετικών εξειδικεύσεων για να λαμβάνονται συλλογικά οι καλύτερες αποφάσεις για τους ασθενείς.
– Οι συγγενείς είναι υποχρεωμένοι να φροντίζουν οι ίδιοι τους συγγενείς τους και να βάζουν αποκλειστικές νοσοκόμες, όπως συμβαίνει στη χώρα μας, ή τα αναλαμβάνει όλα το νοσοκομείο;
– Το νοσοκομείο στη Γαλλία διαθέτει επαρκές και κατάλληλα καταρτισμένο προσωπικό που αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τον ασθενή. Οι βοηθοί θαλάμου είναι εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι του παραϊατρικού προσωπικού, γιατί είναι αυτοί που μαζί με τους νοσηλευτές θα αναλάβουν εξ ολοκλήρου τον ασθενή, τη διατροφή του, την υγιεινή του, την κινητοποίησή του 24 ώρες το 24ωρο.
Συνεπώς δεν υπάρχει ποτέ η ανάγκη να φροντίζουν οι συγγενείς για τους ασθενείς.