Στις παθογένειες του υγειονομικού μας συστήματος αναφέρεται ο πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Γιώργος Κωστάκης επισημαίνοντας στην “Π” τα εξής:
“Η παρατεταμένη υγειονομική κρίση που μαστίζει τον κόσμο και τη χώρα μας ανέδειξε τις παθογένειες του υγειονομικού μας συστήματος, με προεξάρχουσα την ελλιπή χρηματοδότηση και υποστελέχωση των υγειονομικών μονάδων. Οι παρεμβάσεις με συγκεκριμένες προτάσεις για βελτίωση της κατάστασης, εκ μέρους των εργαζομένων στον χώρο της υγείας, στην καλύτερη περίπτωση αγνοήθηκαν αν όχι λοιδορήθηκαν.
Προτάσεις όπως η κατάργηση το νόμου που στερεί τη δυνατότητα σε υπηρετούντες ιατρούς στο ΕΣΥ να υποβάλλουν αίτηση σε προκηρύξεις θέσεων ΕΣΥ, αν δεν υποβάλουν παραίτηση από την θέση που υπηρετούν ουδέποτε εισακούστηκαν.
Προτάσεις όπως η θέσπιση κινήτρων τόσο μισθολογικών όσο και κινήτρων προοπτικής και εξέλιξης ουδέποτε εισακούστηκαν.
Προτάσεις όπως η επικαιροποίηση των οργανισμών των νοσοκομείων για να μπορέσουν τα ιδρύματα να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες του σήμερα έπεσαν στο κενό.
Αντιθέτως πολλά τα αντικίνητρα που ώθησαν πολλούς συναδέλφους είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε στην χειρότερη περίπτωση, για τους συνανθρώπους μας τουλάχιστον, στο εξωτερικό. Στερώντας από την Ελλάδα από κρίσιμο εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό.
Αναφορικά μερικά από τα αντικίνητρα, μισθολογική εξαθλίωση, εργασιακή εξουθένωση με πολλές ώρες εργασίας σε δύσκολο εργασιακό περιβάλλον, υπερεφημέρευση, μεταφορά ιατρών από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για κάλυψη αναγκών, αυταρχικές διοικήσεις που απειλούν με μηνύσεις τους εργαζόμενους που δεν συνετίζονται.
Απαξίωση της πολιτείας για τους «ήρωες με τα άσπρα» που θα ξαναγίνουν ήρωες σε μία όξυνση της υγειονομικής κρίσης και μετά θα κατακρημνιστούν και πάλι στον καιάδα με χαρακτηρισμούς όπως, φακελάκια, επίορκοι, αγνώμονες.
Ενδεικτικό του κλίματος και της απαξίωσης, οι εργαζόμενοι στο χώρο της δημόσιας υγείας, παρότι έζησαν σε πρώτο πρόσωπο την πανδημία και στήριξαν με επαγγελματική ευσυνειδησία το σύστημα είχαν μηδενική ανταπόδοση από την πολιτεία σε όλα τα επίπεδα.
Μας αρνήθηκαν ακόμα και το δικαίωμα εισαγωγής του κλάδου μας στα κομμάτι της ανθυγιεινής εργασίας.Ίσως τα λεξικά θα έπρεπε να επαναπροσδιορίσουν την έννοια του ανθυγιεινού.
Δυστυχώς τα δύσκολα είναι ακόμα μπροστά μας, η στελέχωση και στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας είναι μονόδρομος, ούτως ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει στο σκοπό του. Την ασφαλή διαχείριση του πολυτιμότερου αγαθού των συνανθρώπων μας. Την υγεία”.