Έξαρση στις απόπειρες αυτοκτονίας νέων ανθρώπων ηλικίας 20-29 ετών διαπιστώνουν οι ψυχίατροι. Σύμφωνα με την Ευγενία Χουρδάκη, διευθύντρια της Ψυχιατρικής Κλινικής του Βενιζελείου Νοσοκομείου, αν και δεν υπάρχουν ακόμη επίσημα στοιχεία, ωστόσο τα έτη 2018-2019 καταγράφεται μια αύξηση περιστατικών που καταλήγουν για εισαγωγή στο νοσοκομείο μετά από απόπειρα είτε με μεγάλη κατανάλωση φαρμάκων είτε μετά από πτώση.
Οι λόγοι εστιάζονται κυρίως στο γεγονός ότι έμειναν ξαφνικά άνεργοι και έχασαν μια “τακτοποιημένη” ζωή, έφυγε από τη ζωή ένας δικός τους άνθρωπος ή βιώνουν μια ερωτική απογοήτευση.
Απόπειρα αυτοκτονίας δεν κάνει ένας άνθρωπος με συγκεκριμένη ψυχοπαθολογία, όπως κατάθλιψη, ψύχωση κ.λπ., αλλά μπορεί να φθάσει σε αυτό το σημείο και κάποιος που έχει, για παράδειγμα, τελειοθηρία και δεν μπορεί να διαχειριστεί το γεγονός ότι από τη μια μέρα στην άλλη έμεινε χωρίς δουλειά και άλλαξε όλη η ζωή του.
Η ψυχίατρος τονίζει ότι έχει μεγάλη σημασία αυτοί οι άνθρωποι να έχουν ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, οικογενειακό και φιλικό, να μην κλείνονται στο σπίτι, να ασκούνται και να συνεχίζουν την κοινωνική τους ζωή. “Ασφαλώς”, καταλήγει, “πρέπει να απευθυνθούν σε κάποιο ειδικό.
“Μετά από μια απόπειρα αυτοκτονίας μπορεί να ακολουθήσει κι άλλη και ιδιαίτερα τα παιδιά και οι έφηβοι χρειάζονται μεγάλη προσοχή, ένα υγιές υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον και βοήθεια από ειδικό” μας είπε η διευθύντρια της Παιδοψυχιατρικής Κλινικής του ΠΑΓΝΗ, αναπλ. καθηγήτρια Τζένη Σουμάκη.
Η κ. Σουμάκη ανέφερε ότι τα ποσοστά στις απόπειρες αυτοκτονίας και τις αυτοκτονικές συμπεριφορές παιδιών και εφήβων στην Κρήτη δεν είναι μεγαλύτερη από εκείνα της υπόλοιπης Ελλάδας.
Ωστόσο, σχολίασε ότι τα παιδιά στην Κρήτη έχουν πιο… αδιαπραγμάτευτες προσωπικότητες κι αυτό σχετίζεται προφανώς με τον τρόπο που μεγαλώνουν.
Παιδιά και έφηβοι σε απόγνωση
Μια απόπειρα μπορεί να είναι μια κραυγή για βοήθεια και φροντίδα. Το παιδί αναζητά τους δεσμούς που δεν έχει και βρίσκει αυτόν τον τρόπο να το εκφράσει ή μπορεί να είναι μια προσπάθεια επίθεσης κατ’ αυτών των δεσμών, γιατί για παράδειγμα έχει γονείς υπερπροστατευτικούς ή δύσκαμπτους. Και στις δυο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με παιδιά σε απόγνωση”.
Η παιδοψυχίατρος τόνισε ότι ένα καλό ιατρικό ιστορικό για την ζωή του παιδιού μέχρι τα 7 χρόνια της ζωής του είναι μια καλή βάση για να προβλέψεις την συμπεριφορά του και να παρέμβεις πριν φθάσει να γίνει αυτοκαταστροφική.
Στον σχεδιασμό μας είναι η λειτουργία ενός ιατρείου πρώιμης παρέμβασης για όλες αυτές τις περιπτώσεις, υπογράμμισε η ίδια.