Μονιμοποίηση ζητά το επικουρικό προσωπικό των νοσοκομείων και της Κρήτης, καθώς καλύπτει μόνιμες και διαρκείς ανάγκες από το 2013.
Σήμερα στο ΠΑΓΝΗ και το Βενιζέλειο υπηρετούν 30 άτομα και στη ΔΥΠΕ περίπου 60.
Το επικουρικό προσωπικό αναφέρει:
“Το υπάρχον επικουρικό προσωπικό έχει προσληφθεί με διαδικασίες ΑΣΕΠ, είναι πλήρως εκπαιδευμένο και έχει κριθεί απόλυτα άξιο. Καλύπτει μόνιμες και διαρκείς ανάγκες και όλα αυτά τα χρόνια, έχει προσφέρει τα μέγιστα στη μάχη να μην καταρρεύσει το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, επιλέγοντας να δουλέψει σε αυτό χωρίς να έχει σταθερή εργασία και ισότιμες εργασιακές σχέσεις με τους μόνιμους συναδέλφους του.
Η μονιμοποίηση τώρα όλων των επικουρικών εργαζομένων είναι ένα ώριμο αίτημα που όχι μόνο δικαιώνει τους ίδιους, αλλά σταματά την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και αποτελεί άμεση κάλυψη ενός τμήματος των τεράστιων κενών. Η κριτική πως με αυτόν τον τρόπο δε θα γίνουν «αξιοκρατικές προσλήψεις» δεν έχει βάση, διότι τα κενά είναι πολύ περισσότερα και άρα θα χρειαστεί να γίνουν και άλλες προκηρύξεις θέσεων, ενώ ούτως ή άλλως η προϋπηρεσία των επικουρικών είναι τυπικό προσόν, εμπειρία και απόδειξη της επάρκειάς τους. Δεν έχει καμία λογική βάση τυχόν απόλυση εκπαιδευμένου προσωπικού, το οποίο καλύπτει ζωτικές ανάγκες των νοσοκομείων, πόσο μάλλον τη στιγμή που έχει προσληφθεί με αξιοκρατικές διαδικασίες και έχει αποδείξει την αξία του. Τυχόν απόλυση αυτών των εργαζομένων δεν είναι ούτε ηθική ούτε δίκαιη”.
Ακόμη τονίζεται: “Οι εργαζόμενοι αυτοί, που φτάνουν τους 500 πανελλαδικά, καλύπτουν ζωτικές ανάγκες σε όλα τα νοσοκομεία και τυχόν απόλυση τους θα σημάνει κλείσιμο κρεβατιών στις ΜΕΘ, ακόμη και κλείσιμο τμημάτων, ενώ στην καλύτερη περίπτωση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο η λειτουργία των Δημόσιων Μονάδων Υγείας με επώδυνες συνέπειες για τους ασθενείς και ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση για τους ήδη εξουθενωμένους και εξαντλημένους εργαζόμενους.
Η κατάληψη των συγκεκριμένων θέσεων από το συγκεκριμένο προσωπικό δεν ήρθε να εξυπηρετήσει κάποια επιδημία ή κάποια θεομηνία ή κάποια άλλη ειδική κατάσταση. Το προσωπικό αυτό ήρθε να καλύψει και καλύπτει πάγιες και διαρκές ανάγκες. Ως εκ τούτου δεν υπόκειται σε καμία συνταγματική απαγόρευση, ώστε να κριθεί ότι η παράταση των συμβάσεων του συγκεκριμένου προσωπικού εμπίπτει στις απαγορευτικές ρυθμίσεις του Συντάγματος, ρυθμίσεις βεβαίως οι οποίες καλώς τέθηκαν για την αποφυγή καταστρατήγησης παλαιοκομματικών τακτικών, κακώς όμως μπορεί να εκτιμηθεί ή να θεωρηθεί ότι μπορούν να εφαρμοστούν στη συγκεκριμένη περίπτωση”.