Σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο μεγαλύτερης παραμονής στο νοσοκομείο ή ακόμη και θανάτου αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με κάταγμα ισχίου που περιμένουν πάνω από 4 ώρες στα Επείγοντα, ισχυρίζεται νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο Emergency Medicine Journal. Τα νέα ερευνητικά ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης των καθυστερήσεων στα Επείγοντα για τη βελτίωση της περίθαλψης των ασθενών, η οποία, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι καθοριστική για την επιβίωσή τους.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, τουλάχιστον το 76% των ασθενών που περνούν από τα Επείγοντα θα πρέπει είτε να λάβουν εξιτήριο, είτε να εισαχθούν στο νοσοκομείο εντός 4 ωρών από την άφιξή τους. Ωστόσο, η μελέτη διαπίστωσε ότι πάνω από το 1/3 των ασθενών με κάταγμα ισχίου περιμένουν περισσότερο από αυτό το συνιστώμενο χρονικό διάστημα. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που αφορά τώρα και στο μέλλον έναν μεγάλο αριθμό ατόμων, με τους ειδικούς να προειδοποιούν ότι, δεδομένης της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, το 1/3 των γυναικών και το 17% των ανδρών αναμένεται να υποστούν κάταγμα ισχίου έως την ηλικία των 80 ετών – αριθμός που προβλέπεται να διπλασιαστεί έως το 2033.
Η έγκαιρη χειρουργική επέμβαση είναι ζωτικής σημασίας για τη μείωση των ποσοστών θνησιμότητας και των επιπλοκών στους ασθενείς με κάταγμα στο ισχίο. Παρατηρείται, ωστόσο, ότι οι χρόνοι αναμονής στα Επείγοντα αυξάνονται σε πολλές περιοχές παγκοσμίως, εντείνοντας την ανησυχία ότι αυτές οι κρίσιμες χειρουργικές επεμβάσεις καθυστερούν, θέτοντας τους ασθενείς σε μεγαλύτερο κίνδυνο.
Τα στοιχεία της μελέτης
Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από τις τοπικές βάσεις δεδομένων, εστιάζοντας σε ασθενείς ηλικίας 50 ετών και άνω, που εισήχθησαν σε ένα κέντρο διαχείρισης τραυμάτων στο Λόθιαν της Σκωτίας, μεταξύ Ιανουαρίου 2019 και Ιουνίου 2022. Το εν λόγω κέντρο, που εξυπηρετεί 916.310 πολίτες, χειρίζεται πάνω από 1.000 κατάγματα ισχίου ετησίως. Η μελέτη παρακολούθησε τα αποτελέσματα των ασθενών για τουλάχιστον 8 μήνες μετά την αρχική εισαγωγή τους, μέχρι τον Φεβρουάριο του 2023. Επιλέχθηκαν τελικά 3.266 ασθενείς που πληρούσαν τα κριτήρια για ένταξη στην ανάλυση. Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 81 ετών, ενώ οι γυναίκες αποτελούσαν το 72% της ομάδας.
Τα αποτελέσματα της μελέτης αποκάλυψαν ότι η αναμονή των ασθενών ήταν πολύ μεγάλη: Η πλειονότητα των ασθενών ξόδεψε κατά μέσο όρο 3,9 ώρες στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, με το 39% αυτών να περιμένει περισσότερο από 4 ώρες.
Ακόμη και μετά την αναμονή, όμως, ο χρόνος μέχρι την τελικά αντιμετώπιση συνέχιζε να είναι μεγάλος. Ειδικότερα, ο μέσος χρόνος μέχρι τη χειρουργική επέμβαση ήταν 27 ώρες και η μέση παραμονή στο νοσοκομείο έφτανε τις 9 ημέρες. Κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης, επιπλέον, πάνω από το 40% των ασθενών κατέληξε.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν, επίσης, ότι οι ασθενείς που περίμεναν πάνω από 4 ώρες στα επείγοντα είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν εντός 90 ημερών σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν πιο έγκαιρα περίθαλψη. Ο κίνδυνος θανάτου αυξανόταν, μάλιστα, όσο καθυστερούσε η χειρουργική επέμβαση, ανεβαίνοντας έως και κατά 14% όταν το χειρουργείο καθυστερούσε περισσότερο από 24 ώρες.
Η μελέτη εντόπισε, επιπλέον, διάφορους παράγοντες που αύξησαν ανεξάρτητα τον κίνδυνο θανάτου εντός 90 ημερών, όπως:
- το ανδρικό φύλο
- η μεγαλύτερη ηλικία
- η εισαγωγή στο νοσοκομεία κατά τους χειμερινούς μήνες
- ο υψηλότερος χειρουργικός κίνδυνος
- η διαμονή σε οίκο ευγηρίας και
- το παρατεταμένο χρονικό διάστημα μεταξύ εισαγωγής και χειρουργικής επέμβασης
Ειδικότερα, η καθυστέρηση άνω των 4 ωρών στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών συνδέθηκε με 29%, 36% και 15% υψηλότερο κίνδυνο θανάτου σε 60, 90 ημέρες και κατά τον τελικό έλεγχο αντίστοιχα. Επιπλέον, οι ασθενείς αυτοί ήταν πιο πιθανό να νοσηλευτούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, επιβαρύνοντας σημαντικά το κόστος των υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης.
Παρ’ όλο που η μελέτη είναι παρατηρητική, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η μείωση του χρόνου αναμονής στα Επείγοντα θα μπορούσε να βελτιώσει τα ποσοστά επιβίωσης των ασθενών με κάταγμα ισχίου και προτείνουν αυτοί οι ασθενείς να μεταφέρονται άμεσα στο χειρουργείο μετά την άφιξή τους στα Επείγοντα.
Συνολικά, η παρούσα μελέτη υπογραμμίζει τον αντίκτυπο του χρόνου αναμονής στα Επείγοντα στην έκβαση της υγείας των ασθενών με κάταγμα ισχίου. Με τον γηράσκοντα πληθυσμό να διατρέχει αυξημένο κίνδυνο για τέτοιου είδους τραυματισμούς, η αντιμετώπιση των καθυστερήσεων στη θεραπεία θα μπορούσε να αποτελέσει το κλειδί για την ενίσχυση των ποσοστών επιβίωσης και τη μείωση της παραμονής στο νοσοκομείο.