Στο “κόκκινο” λειτουργούν κλινικές στα νοσοκομεία του Ηρακλείου και μεταξύ αυτών τμήματα πρώτης γραμμής, όπως είναι τα αναισθησιολογικά και τα παιδοχειρουργικά, αφού δεν έχουν ούτε ένα ειδικευόμενο γιατρό, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν προβλήματα και λόγω της υποστελέχωσης σε ειδικευμένο προσωπικό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι και στα δύο νοσοκομεία του Ηρακλείου οι κενές οργανικές θέσεις ειδικευόμενων φθάνουν τις 175.
Για παράδειγμα, η Παιδοχειρουργική Κλινική του ΠΑΓΝΗ λειτουργεί με 3 ειδικευμένους γιατρούς και κανένα ειδικευόμενο.
“Πολλές φορές στις εφημερίες δεν υπάρχουν παιδοχειρουργοί ,αλλά γενικοί χειρουργοί για να δουν ένα περιστατικό που θα έλθει για παράδειγμα από τα Χανιά ή μια άλλη περιοχή της Κρήτης” μας είπε ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Δημήτρης Βρύσαλης.
Ο ίδιος υπογράμμισε ότι σήμερα στο ΠΑΓΝΗ υπηρετούν 172 ειδικευόμενοι, ενώ οι οργανικές θέσεις είναι 260. “Επωμίζονται ένα τεράστιο φόρτο εργασίας, χωρίς ρεπό μετά τις εφημερίες και κάνουν διπλοβάρδιες. Δουλεύουν σε εξοντωτικούς ρυθμούς” είπε ο κ. Βρύσαλης.
Μόνο 19 επιμελητές Β’ για 89 θέσεις
Τεράστιες ελλείψεις όμως υπάρχουν και στους επιμελητές Β’. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων, ενώ στο ΠΑΓΝΗ οι προβλεπόμενες θέσεις επιμελητών Β’ είναι 89, υπηρετούν μόνο 19.
Ένωση Γιατρών: “Σπάνιο είδος οι ειδικευόμενοι”
“Οι ειδικευόμενοι είναι ένα σπάνιο είδος για τα νοσοκομεία σήμερα και ειδικά στο Βενιζέλειο υπηρετούν 91, ενώ χρειάζονται 178, όπως προβλέπεται από τις οργανικές θέσεις. Αυτό σημαίνει ότι υπολειπόμαστε 87 ειδικευόμενους”, υπογράμισε ο πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Γιώργος Κωστάκης.
Σύμφωνα με τον κ. Κωστάκη, κάποια τμήματα όπως τα Παθολογικά, Μικροβιολογικό, Ορθοπεδικό, έχουν ελάχιστους ειδικευόμενους, ενώ άλλα όπως οι ΩΡΛ, Ουρολογική, Ακτινολογικό, Αναισθησιολογική δεν έχουν ούτε ένα.
Ο κ. Κωστάκης επεσήμανε:
“Oι ειδικευόμενοι αποτελούσαν και αποτελούν την ραχοκοκκαλιά του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Το πρόβλημα της έλλειψης ειδικευόμενων ιατρών οξύτερο από ποτέ και λόγω της υποστελέχωσης των κλινικών και τμημάτων των νοσηλευτικών ιδρυμάτων από μόνιμους ειδικευμένους ιατρούς. Τμήματα και πολλά από αυτά τμήματα πρώτης γραμμής με υψηλό εργασιακό στρες και υψηλές απαιτήσεις, προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες ανάγκες, με ένα προσωπικό γερασμένο, κουρασμένο και αποκαρδιωμένο μετά από χρόνια δύσκολων εργασιακών συνθηκών, οικονομικής αφαίμαξης και αποδόμησης των εργασιακών σχέσεων”.
“Όχι μόνο για τη λάντζα”
Ο ίδιος συνεχίζει τονίζοντας: “Αποτελεί άμεση προτεραιότητα η επαναπροσέγγιση του θέματος των ειδικευομένων στην ολότητά του, προσέγγιση με αντικειμενικά μετρήσιμα κριτήρια και ως προς την εκπαίδευση τους, αλλά και ως προς τα κέντρα που θα μπορούν να τους εκπαιδεύουν χωρίς να χρησιμοποιείται αυτό σαν άλλοθι για την απόκτηση απλώς ιατρών σε ικανό αριθμό για τη λάντζα της κλινικής”.
Ο ίδιος καταλήγει: “Από την άλλη μεριά, εκ μέρους της πολιτείας πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή προσέγγιση στο θέμα, με θέσπιση ικανών κινήτρων, ούτως ώστε να παραμείνουν οι νέοι συνάδελφοι στον τόπο τους και να σταματήσει ή τουλάχιστον να μειωθεί η μάστιγα της μετανάστευσης των νέων ιατρών σε άλλες χώρες, πράγμα που μαθηματικά θα οδηγήσει στο μέλλον στην κατάρρευση του εθνικού συστήματος υγείας”.