Το παιδί αυτό μπορεί να είναι το “μαύρο πρόβατο” ο “ταραξίας” της τάξης, ο “χαζός”, ο “ψεύτης”, ο “τεμπέλης”, ο “κακομαθημένος”.
Είναι όλα αυτά που κάνουν δύσκολη την δική του ζωή και των γύρω του, ή μήπως πάσχει από μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που ονομάζεται ΔΕΠΥ, δηλαδή διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητα;
Σχεδόν το 7%-10% των παιδιών πάσχουν από ΔΕΠΥ, το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο και στην Κρήτη, ωστόσο υπάρχει άγνοια τόσο στην οικογένεια, όσο και στην εκπαιδευτική κοινότητα και πολλά από αυτά δεν έχουν διαγνωστεί ή είναι υποδιαγνωσμένα” είπε στην “Π” ο παιδοψυχίατρος του ΠΑΓΝΗ κ. Γιώργος Σαμιωτάκης.
Μείζον πρόβλημα είναι και η έλλειψη δημόσιων δομών υγείας που επιτρέπουν στους γονείς να ζητήσουν βοήθεια καθώς πλέον σε πάρα πολλές περιπτώσεις ο ιδιωτικός τομέας είναι μονόδρομος.
Ποια είναι τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ στα παιδιά;
Τα βασικά χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ (σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Μελέτης της ΔΕΠΥ) είναι η ελλειμματική προσοχή, ή υπερκινητικότητα και η παρορμητικότητα. Τα χαρακτηριστικά αυτά υπάρχουν φυσιολογικά σε όλα τα παιδιά, όμως στα παιδιά με ΔΕΠΥ παρουσιάζονται σε μεγαλύτερο βαθμό και συχνότητα.
Για να διαγνωστεί ένα παιδί με ΔΕΠΥ, θα πρέπει τα συμπτώματα να υπάρχουν τουλάχιστον 6 μήνες και σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι σε παιδιά ίδιας ηλικίας.
Παιδιά με συμπτώματα ελλειμματικής προσοχής μπορεί:
-
Να διασπώνται εύκολα, να χάνουν τις λεπτομέρειες, να ξεχνούν πράγματα και συχνά να μεταβαίνουν από τη μία δραστηριότητα στην άλλη.
- Να παρουσιάζουν δυσκολία να συγκεντρωθούν σε ένα πράγμα.
- Να χάνουν εύκολα το ενδιαφέρον τους για μια δραστηριότητα που τους έχει ανατεθεί, εκτός αν πρόκειται για κάτι που τους διασκεδάζει.
- Να παρουσιάζουν δυσκολία να εστιάσουν την προσοχή τους κατά την οργάνωση και διεκπεραίωση ενός καθήκοντος ή κατά την εκμάθηση νέων πραγμάτων.
- Να δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τις σχολικές εργασίες και τα καθήκοντά τους, ενώ συχνά να χάνουν αντικείμενα που τους είναι απαραίτητα για διάφορες δραστηριότητες ή υποχρεώσεις (π.χ, μολύβια, εργασίες, παιχνίδια).
- Να δίνουν την εντύπωση ότι δεν ακούν όταν τους μιλούν.
- Να ονειροπολούν, να μπερδεύονται εύκολα, να αργούν.
- Να δυσκολεύονται να επεξεργαστούν μια πληροφορία με την ταχύτητα και την ακρίβεια που το κάνουν οι συνομήλικοί τους.
- Να δυσκολεύονται να ακολουθήσουν οδηγίες.
Παιδιά με συμπτώματα υπερκινητικότητας μπορεί:
- Να κινούνται νευρικά και να στριφογυρίζουν στις θέσεις τους.
- Να μιλούν ακατάπαυστα.
- Να τρέχουν και να κινούνται υπερβολικά, αγγίζοντας και παίζοντας με οτιδήποτε βρουν μπροστά τους.
- Να δυσκολεύονται να καθίσουν ήρεμα και φρόνιμα στο γεύμα, στο σχολείο και κατά τη διάρκεια αφήγησης ενός παραμυθιού ή μιας ιστορίας.
- Να βρίσκονται σε διαρκή κίνηση.
- Να δυσκολεύονται να πάρουν μέρος σε ήσυχες δραστηριότητες και καθήκοντα.
Η επιστημονική κοινότητα δεν έχει ξεκαθαρίσει πλήρως τα αίτια που προκαλούν την ΔΕΠΥ, αν και πολλές μελέτες αποδίδουν σημαντικό ρόλο σε γενετικούς παράγοντες.
Το βέβαιο είναι ότι αυτά τα παιδιά χρειάζεται να διαγνωστούν και να βοηθηθούν.
Η θεραπεία
Τα παιδιά μπορούν να βοηθηθούν μεταξύ άλλων με φάρμακα, ψυχοθεραπεία από την ηλικία των 6-7 ετών σημείωσε ο κ. Σαμιωτάκης, υπογραμμίζοντας ότι πολλοί γονείς δεν μπορούν να δεχθούν ότι το παιδί τους πρέπει να πάρει αγωγή και μάλιστα για χρόνια, σε τόσο μικρή ηλικία ωστόσο είναι απαραίτητο για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με τα παιδιά που παραμένουν αδιάγνωστα και αβοήθητα.
Η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης ΔΕΠΥ οργανώνει στο Ηράκλειο και στο ξενοδοχείο “Ibis” το 5ο Πανελλήνιο διεπιστημονικό συνέδριο για ΔΕΠΥ από το παιδί στον ενήλικα από 21-30 Σεπτεμβρίου και 1η Οκτωβρίου για επαγγελματίες της υγείας.