Το ποσό των τριών εκατομμυρίων ευρώ διεκδικεί ως αποζημίωση από το ΠΑΓΝΗ νεαρός άνδρας από την Κρήτη, γιατί, όπως αναφέρει στην αγωγή που κατέθεσε σε βάρος του νοσηλευτικού ιδρύματος, ένα ιατρικό λάθος από γιατρό του νοσοκομείου, είχε ως αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό του ποδιού του, πριν λίγα χρόνια, αλλά και έναν απίστευτο Γολγοθά που ανέβηκε για να κρατηθεί στη ζωή.
Η αγωγή κατατέθηκε πριν λίγες ημέρες στο Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Ηρακλείου, και μέσα από το πολυσέλιδο δικαστικό έγγραφο ο 33χρονος ενάγων θεωρεί ότι η ιατρική αμέλεια, που του τον οδήγησε – όπως πιστεύει- στον ακρωτηριασμό, θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, εάν ο γιατρός που τον χειρούργησε είχε ακολουθήσει αυτά τα οποία έδειχναν οι εξετάσεις και είχαν συμφωνηθεί να γίνουν.
Όπως αναφέρεται στην αγωγή, ο 33χρονος σήμερα, ο οποίος ήταν ποδοσφαιριστής σε νεότερη ηλικία, υπέστη εκτεταμένο χειρουργικό ακρωτηριασμό του αριστερού κάτω άκρου, στο ύψος του μηριαίου οστού, «αναγκαία συνέπεια πρότερου ιατρικού σφάλματος, βαρείας αμέλειας, τελεσθέντος υπό του προστηθέντος Ιατρού του εναγόμενου νοσοκομείου, που έλαβε χώρα την 25η Αυγούστου 2004, στην Ορθοπεδική Κλινική του νοσοκομείου».
Θεωρεί, δε, ως μόνο αποκλειστικό υπεύθυνο τον συγκεκριμένο γιατρό, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των καθηκόντων του, αλλά και «κατά την ανάληψη της θεραπείας μου, εκ μέρους του, προέβη σε ενέργειες και πράξεις αντίθετες με τους αναγνωρισμένους κανόνες της ιατρικής επιστήμης»
Στο ιστορικό της υπόθεσης αναφέρεται ότι όλα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2004, στη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Σε ηλικία, τότε, 14 ετών υπέστη τραυματισμό στο αριστερό περικνήμιο κατόπιν λακτίσματος που δέχθηκε από παίκτη της αντίπαλης ομάδας
«Προξενήθηκε οίδημα στην τραυματισθείσα περιοχή δίχως, ωστόσο, να επηρεάζει την κίνηση, τη στατική και δυναμική ισορροπία του σώματός μου, εξου και συνέχισα να αθλούμαι και να αγωνίζομαι κατόπιν, σαφώς, της κοινούς συναίνεσης των φροντιστών της ομάδος μου» αναφέρεται στην αγωγή.
Ένα μήνα πριν, σύμφωνα πάντα με το κείμενο της αγωγής, είχε εμφανιστεί στο ίδιο σημείο που τραυματίστηκε αργότερα, ένα πρήξιμο, μετά το πέρας άλλου ποδοσφαιρικού αγώνα. Το είχε αποδώσει όπως σε διόγκωση των μυών, κάτι που συχνά εμφανίζεται σε αθλητές. Η πορεία του οιδήματος τον προβλημάτισε και ζήτησε τη γνώμη γνωστού ιδιώτη ορθοπεδικού του Ηρακλείου.
Η εξήγηση που έδωσε ο συγκεκριμένος γιατρός θορύβησε τον 33χρονο και τον πατέρα του και άμεσα ξεκίνησε μία σειρά ιατρικές εξετάσεις (μαγνητικές τομογραφίες, σπινθηρογράφημα κοκ). Σε μία από τις πολλές εξετάσεις που υποβλήθηκε, συγκεκριμένα σε σπινθηρογράφημα τον Αύγουστο του 2004, η διάγνωση έλεγε: «Εικόνα συμβατή με κακοήθη χωροκατακτητική εξεργασία αριστερής κνήμης (οστεοσάρκωμα;)».
Η κλονισμένη εμπιστοσύνη και η «τρίγωνη βιοψία»
Από εκείνο το σημείο και μετά ξεκινά η μεγάλη προσπάθεια που έκανε για να κρατηθεί στη ζωή, όπως τονίζεται. Ομάδα ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων χρειάστηκε να μελετήσουν και να συναποφασίσουν την ενδεδειγμένη θεραπεία που απαιτούνταν.
«Η έως τότε κλινική κατάσταση της πάθησής μου, τα αποτελέσματα των απεικονιστικών εξετάσεων και κυρίως οι έκδηλες ανησυχίες των ιατρών και οι αμφίρροπες προβλέψεις τους μέχρι την τελική διάγνωση, επέστησαν την ήδη ενταμένη προσοχή του πατέρα μου και μοναδικού πρώτου βαθμού συγγενή μου.
Η τραγική σύμπτωση των θανάτων της μητέρας μου και του εμβρύου που κυοφορούσε από σφάλμα του μαιευτήρα ιατρού, κατά τη διάρκεια του τοκετού το έτος 1998, δικαιολογούσε την κλονισμένη εμπιστοσύνη του και την καχύποπτη στάση του απέναντι στον ιατρικό κλάδο» αναφέρεται σε απόσπασμα της αγωγής.
Για τον λόγο αυτό, ο πατέρας του 33χρονου, ζήτησε από τους θεράποντες ιατρούς του εναγόμενου νοσοκομείου να αναστείλουν για λίγες μέρες τις ενέργειές τους ώστε να απευθυνθεί και σε άλλους συναδέλφους τους, ειδικούς επιστήμονες, για τη λήψη επιπρόσθετων γνωμών.
«Έτσι, την επόμενη κιόλας ημέρα, μετέβη με το υλικό των απεικονιστικών μου εξετάσεων στα νοσοκομεία «Αγ. Σάββας» και «Μεταξά» της Αθήνας, οι ιατροί των οποίων συνέστησαν ομόφωνα, ως αρχικό στάδιο εκλογής της θεραπείας μου, την άμεση διενέργεια «τρίγωνης βιοψίας», ώστε να γίνει πρώτα κατηγοριοποίηση της κακοήθειας και έπειτα να κριθεί η κατάλληλη θεραπευτική μέθοδος αντιμετώπισης».
Σε έγγραφο του νοσοκομείου προς τον γιατρό που τελικώς χειρούργησε τον 33χρονο γινόταν λόγος για επιβεβλημένη «τρίγωνη βιοψία», μια διαδικασία διάρκειας 30 έως 40 λεπτών, σύμφωνα με τον συγκεκριμένο ιατρό.
Στις 25/8/2004 ο νεαρός Κρητικός εισήχθη στο χειρουργείο, έχοντας υποβληθεί σε γενική αναισθησία «προκειμένου ο ανωτέρω Ιατρός να διενεργήσει τη «συνιστώμενη τρίγωνη βιοψία». Η παραμονή μου στο χειρουργείο ωστόσο, διήρκησε πέραν της αρχικής εκτιμώμενης από τον θεράποντα Ιατρό, δεδομένου ότι η συνολική διαδικασία ολοκληρώθηκε 3 και πλέον ώρες αργότερα και όχι μόνο 30 με 40 λεπτά, όπως μας είχε ενημερώσει ο ίδιος, γεγονός που προκάλεσε την εύλογη ανησυχία των συγγενών μου»
Την αφαίρεσα και καλού κακού, έκανα και έναν καθαρισμό περιφερικά αφαιρώντας τους μύες, καθώς επίσης στο σημείο το οποίο ο όγκος τριβόταν με το οστό της κνήμης και είχε αλλάξει χρώμα το έξυσα λίγο. Δεν ήταν κάτι κακό γιατί κουνούσε».
Σύμφωνα με τον ενάγοντα, η ιατρική ενέργεια στην οποία προέβη ο επιληφθείς Ιατρός ήταν «βιοψία εξαίρεσης» ήτοι χειρουργική επέμβαση και ΟΧΙ «τρίγωνη βιοψία», η οποία συνίσταται στη λήψη δια βελόνης ιστολογικού υλικού προκειμένου για την κατηγοριοποίηση της κακοήθειας, όπως ενδείκνυται στη συγκεκριμένη παθολογία, όπως ομόφωνα είχαν συστήσει οι ιατροί στα νοσοκομεία των Αθηνών και όπως είχε προγραμματιστεί κατόπιν σχετικής ενημέρωσης και αντίστοιχης συναίνεσης εμού και του πατέρα μου» αναφέρεται σε απόσπασμα της αγωγής, ενώ σε κάποιο άλλο τονίζεται ότι τη συγκεκριμένη ιατρική ενέργεια, δηλαδή την «τρίγωνη βιοψία» είχαν προτείνει και οι λοιποί θεράποντες ιατροί του εναγόμενου νοσοκομείου.
Τα αποτελέσματα της βιοψίας
Τον Σεπτέμβριο του 2004 τα αποτελέσματα της βιοψίας ήταν “καταπέλτης”, όπως τα χαρακτηρίζει ο 33χρονος.
«Τα ευρήματα είναι περισσότερο συμβατά με περιοριστικό χονδροβλαστικό οστεοσάρκωμα». Το οστεοσάρκωμα είναι ένα είδος καρκίνου των οστών. Οι αρχικές, λοιπόν, διαγνώσεις των ιατρών επιβεβαιώθηκαν. Έπασχα από την επάρατη νόσο».
Στην ηλικία των 18 ετών ξεκίνησε ο Γολγοθάς για τον ίδιο, με επισκέψεις σε νοσοκομεία της Ελλάδας και του εξωτερικού για χημειοθεραπείας, χειρουργικές επεμβάσεις. Σε μία από τις επεμβάσεις που είχε προγραμματιστεί να γίνει, αλλά δεν έγινε γιατί εστάλη λάθος μόσχευμα από την Αμερική, διαπιστώθηκε ότι ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί.
«Πλέον είχε γίνει διασπορά των καρκινικών κυττάρων πέριξ και εγγύς της περιοχής, ήτοι διεγνώσθη επανεμφάνιση του όγκου».
Στο εξωτερικό όπου ταξίδεψε αρκετές φορές με έξοδα της οικογένειάς του, υποβλήθηκε σε διάφορες θεραπείες για την αντιμετώπιση του περιστατικού.
Επιστρέφοντας και πάλι πίσω στην Κρήτη για να υποβληθεί σε χημειοθεραπείες, κινδύνεψε και πάλι να πεθάνει, καθώς στον τελευταίο κύκλο της χημιοθεραπείας «δεν έγινε κάθαρση μεθοτρεξάτης από τα νεφρά με αποτέλεσμα να παρουσιάσω στο αίμα θανατηφόρα επίπεδα του φαρμάκου». Η περιπέτεια του, δεν έλαβε, όμως τέλος ούτε και τότε, αφού κάποια στιγμή – κι αφού είχαν ξεπεραστεί κι άλλα προβλήματα- μολύνθηκε στο τραύμα που είχε.
Μετά από θεραπεία που υποβλήθηκε σε νοσοκομείο του Λονδίνου, η υγεία του βελτιώθηκε, αν και χρειάστηκε να υποβληθεί σε νέες επεμβάσεις και θεραπείες σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Έτσι έγινε ο ακρωτηριασμός
Ο 33χρονος στην αγωγή του αναφέρει ότι ο επίλογος του μαρτυρίου που βίωνε για εννέα χρόνια, γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 2013 με τον ακρωτηριασμό του αριστερού του ποδιού.
«Την 9η Δεκεμβρίου 2013 υποβλήθηκα σε ακρωτηριασμό ύπερθεν του αριστερού γόνατος (διά του μηριαίου οστού) λόγω λοίμωξης σε έδαφος ολικής αρθροπλαστικής γόνατος (συνέπεια οστεοσαρκώματος). Έκτοτε φέρω πρόσθετο τεχνητό μέλος» τονίζεται στην αγωγή.
Ο δικηγόρος του 33χρονου κ. Αντώνης Επιτροπάκης σε δήλωσή του στην «Π» τόνισε:
«Η επέλευση του ζημιογόνου αποτελέσματος ήταν αμιγές προϊόν των εγκληματικών πράξεων και παραλείψεων του θεράποντος ιατρού, οι οποίες ήταν σε ευθεία παραβίαση του κωδικα ιατρικης δεοντολογίας και των γενικά αποδεκτών και ισχυόντων κανόνων της ιατρικής επιστήμης (de lege artis) και δεν εκτελέστηκαν σύμφωνα μ’ αυτούς, περαιτέρω δε ήταν κι αυθαίρετες, καθώς δεν έγιναν με προηγούμενη ενημέρωση και συναίνεση του παθόντος. Εκφράζω τη βεβαιότητα ότι το Δικαστήριο θα κάνει δεκτή την αγωγή στο σύνολο της, προς ηθική παρηγορία κι ανακούφιση του παθόντος».