Τα ενέσιμα φάρμακα έχουν προκαλέσει φρενίτιδα τα τελευταία χρόνια, με πολύ κόσμο να τα λαμβάνει για να χάσει λίγα μόνο κιλά, χωρίς μάλιστα να έχει διαβήτη και παρά το γεγονός ότι αυτή είναι η βασική τους ένδειξη, δηλαδή διαβήτης παρουσία παχυσαρκίας.
Άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές που στο πρόσφατο παρελθόν παρατηρήθηκε σημαντική έλλειψη στην αγορά για τους ανθρώπους που τα είχαν πραγματικά ανάγκη, λέει ο αναπληρωτής καθηγητής Παθολογίας Διαβήτη της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Παναγιώτης Χαλβατσιώτης.
«Η ομάδα των GLP1 αγωνιστών έχει αρκετούς εκπροσώπους. Αυτό το φάρμακο κυκλοφορεί στην αγορά εδώ και δέκα χρόνια, είναι ένα ισχυρό αντιδιαβητικό φάρμακο το οποίο έχει και θετικές επιδράσεις στο μυοκάρδιο και στα νεφρά, όργανα στόχους από το διαβήτη μακροπρόθεσμα. Παρατηρήθηκε όμως ότι έχει και μία θετική παρενέργεια και αυτή είναι η απώλεια σημαντικού σωματικού βάρους, που το έκανε δημοφιλές» λέει ο κ. Χαλβατσιώτης.
Σε εξέλιξη περίπου 3000 αγωγές στις ΗΠΑ
Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα οποία γνωρίζουμε τελικά για τη δραστικότητα αυτού το φαρμάκου, καθώς στις ΗΠΑ περίπου 3.000 αγωγές είναι αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη για παρενέργειες στο γαστρεντερικό όπως πχ ειλεός και γαστροπάρεση. Αγωγές δεν υπάρχουν όμως στις ΗΠΑ μόνο για σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά και για προβλήματα αισθητικής, από αστέρες του Χόλυγουντ, καθώς τους ακυρώθηκαν συμβόλαια επειδή έχασαν αρκετό λίπος από το πρόσωπο, με αποτέλεσμα να δείχνουν γερασμένοι.
Την ίδια ώρα στον FDA έχουν κατατεθεί αναφορές για 84 περιπτώσεις ασθενών που χρειάστηκε να κάνουν νοσηλείες.
Επίσημες προειδοποιήσεις του FDA στους επαγγελματίες υγείας για οξεία νεφρική ανεπάρκεια και παγκρεατίτιδα
Όπως αναφέρει ο καθηγητής στο Πρακτορείο FM και στη δημοσιογράφο, Τάνια Μαντουβάλου ,αυτά τα φάρμακα λαμβάνονται χωρίς να υπάρχουν σοβαροί ιατρικοί λόγοι πχ για αισθητικούς λόγους, υπάρχουν κίνδυνοι που έχουν αναφερθεί και σε επίσημες προειδοποιήσεις του FDA στους επαγγελματίες υγείας.
«Σε αυτές τις προειδοποιήσεις αναφέρονται: ειλεός, οξεία νεφρική ανεπάρκεια και παγκρεατίτιδα που οδηγούν σε βαριές νοσηλείες, οξεία χολοκυστίτιδα, αγγειοίδημα, υπογλυκαιμία, επιδείνωση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, και εισρόφηση σε νάρκωση ακόμη και μικρής διάρκειας. Στις ίδιες επίσημες προειδοποιήσεις αναφέρεται ότι σε πειραματόζωα έχει αναπτυχθεί καρκίνος στον θυρεοειδή. Προς επίρρωσιν των άνωθεν θα ήθελα ακόμη να επισημάνω ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο οι υγειονομικές επιτροπές έχουν συλλέξει πάνω από 10.000 αναφορές , σύμφωνα με τις οποίες 1 στους 10 που λάμβανε το φάρμακο είχε προβλήματα με το γαστρεντερικό, 1 στους 100 έκανε χολοκυστίτιδια και 1 στους 10.000 έκανε παγκρεατίτιδα».
Μειώνουν εξαρτήσεις σε ουσίες -προστατεύουν από Αλτσχάιμερ – Αύξηση κινδύνου 266% για εν τω βάθη θρομβοφλεβίτιδα
Πρόσφατη μελέτη, αναφέρει ο κ. Χαλβατσιώτης που βασίστηκε στα ιστορικά 215.970 ασθενών και δημοσιεύθηκε στο «Nature Medicine» τον περασμένο μήνα, έδειξε ότι ναι μεν τα φάρμακα αυτά έχουν θετικές επιδράσεις στο διαβήτη, μειώνουν τις εξαρτήσεις από αλκοόλ, κάνναβη ή άλλες ουσίες και δρουν μάλλον προστατευτικά προς τα νευροεκφυλιστικά νοσήματα, όπως πχ Αλτσχάιμερ.
«Καταγράφηκαν όμως υπόταση, παγκρεατίτιδα, νεφρολιθίαση και πολλές παρενέργειες στο γαστρεντερικό. Άλλη μελέτη- μετανάλυση που έχει δημοσιευθεί στο «Journal of Endocrinology» το 2021, αναφέρει ότι με τα φάρμακα αυτά αυξάνεται ο κίνδυνος κατά 266% για εν τω βάθει θρομβοφλεβίτιδα, που μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονική εμβολή».
Σύμφωνα με τον διακεκριμένο παθολόγο η Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμιάτρων έχει αναφέρει ότι το φάρμακο σε ορισμένους ασθενείς οδηγεί σε τύφλωση στο πλαίσιο του συνδρόμου ΝΑΙΟΝ, που έχει να κάνει με ισχαιμία των μικρών αγγείων του βυθού του οφθαλμού.
Οδηγία της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας για γυμναστική με βάρη
«Ένα άλλο ζήτημα που προκύπτει είναι ότι εκτός από την απώλεια λιπώδους ιστού, το φάρμακο οδηγεί και σε σαρκοπενία λόγω της παράλληλης απώλειας μυϊκής μάζας. Γνωρίζουμε ότι τα παχύσαρκα άτομα ή και οι διαβητικοί μεγαλύτερης ηλικίας δεν σιτίζονται σωστά, δεν παίρνουν τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες, γιατί έχουν κακό πρότυπο διατροφής. Έτσι όταν μειωθεί η ποσότητα του φαγητού λόγω της ανορεξίας που προκαλεί αυτή η θεραπεία, οδηγούνται σε υποθρεψία και εύκολη κόπωση. Και για αυτό το λόγο υπάρχει από φέτος οδηγία της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας, αυτοί που λαμβάνουν αγωγή με glp1, να κάνουν γυμναστική με βάρη για να ανακτήσουν την απώλεια μυϊκής μάζας» λέει ο κ. Χαλβατσιώτης.
Και το ερώτημα που εύλογα προκύπτει και τίθεται στον κ. Χαλβατσιώτη είναι εφόσον αυτά τα φάρμακα κυκλοφορούν εδώ και 10 χρόνια, όλα αυτά τα προβλήματα δεν έχουν εντοπιστεί; «Όχι γιατί τα παλαιότερα σκευάσματα δεν είχαν τόσο ισχυρή δράση στην απώλεια σωματικού βάρους, όσο οι πρόσφατοι εκπρόσωποι της κατηγορίας των φαρμάκων αυτών. Επίσης είχαν καθημερινή ενέσιμη χορήγηση, ενώ τα τωρινά χορηγούνται μια φορά την εβδομάδα, γεγονός που τα καθιστά και πιο ελκυστικά στη χρήση τους για το διαβήτη. Τα παλαιότερα σκευάσματα ήταν επικεντρωμένα κυρίως στην αντιδιαβητική τους δράση και την προστασία του μυοκαρδίου. Ωστόσο για τους ισχυρότερους σε δράση εκπροσώπους της κατηγορίας, δηλαδή τα πιο πρόσφατα φάρμακα που διαφημίζονται κιόλας στην αγορά, έχουμε πλέον αρκετά στοιχεία».
Εσείς σε ένα άτομο με νοσογόνο παχυσαρκία που δεν έχει διαβήτη ή με προδιαβήτη θα χορηγούσατε αυτή τη θεραπεία, ερωτάται στη συνέχεια ο καθηγητής.
«Όταν κάποιος έχει νοσογόνο παχυσαρκία, δηλαδή BMI πάνω από 35 με προδιαβήτη και σοβαρό τον κίνδυνο να αναπτύξει καρδιαγγειακά συμβάμματα αν δεν χάσει γρήγορα βάρος, ναι θα του το δώσω. Γιατί και η επιλογή που μας προτείνουν οι επιστημονικές εταιρείες παγκοσμίως, είναι τα φάρμακα αυτά να τα σκεφτούμε όταν θέλουμε να έχουμε θετικό αποτέλεσμα στον ασθενή μας, όχι μόνο από την αντιδιαβητική αγωγή, αλλά και από την απώλεια του σωματικού του βάρους».
Αυξάνεται η γονιμότητα στις γυναίκες -Ακυρώνεται η δράση των αντισυλληπτικών
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης του ο καθηγητής αναφέρει ότι τα φάρμακα αυτά έχουνε μία θετική επίδραση στο σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, άρα αυξάνεται η γονιμότητα στις γυναίκες που έχουν δυσκολία να τεκνοποιήσουν.
«Παράλληλα όμως ακυρώνει τη δράση των αντισυλληπτικών φαρμάκων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν και ανεπιθύμητες κυήσεις. Επίσης όπως είναι γνωστό όταν διακοπεί η θεραπεία, σχεδόν πάντα ανακτάται το βάρος που έχει χαθεί. Οπότε δεν ξέρουμε για πόσο καιρό πρέπει να συνεχίζεται η θεραπεία και αν πρέπει να εκτίθεται μακροπρόθεσμα ο ασθενής στον κίνδυνο των ανεπιθύμητων παρενεργειών. Είναι πολλά ακόμα αυτά που πρέπει να μάθουμε για τα φάρμακα αυτά. Το σίγουρο πάντως είναι ότι θα πρέπει να χορηγούνται όταν υπάρχει σοβαρός ιατρικός λόγος και όχι για λόγους αισθητικής» προσθέτει.
ΑΠΕ-ΜΠΕ