Ένα έθιμο που πλέον τηρείται ελάχιστα αφορά στα κάλαντα του Λαζάρου. Τα κάλαντα στην Κρήτη έλεγαν τα παιδιά κρατώντας ένα σταυρό με λουλούδια και μαζεύοντας αυγά σε καλαθάκι, τα οποία βάφονταν τη Μεγάλη Πέμπτη.
Κι αν το μήνυμα της Ανάστασης του Λαζάρου, με το οποίο καταλήγουν τα κάλαντα, όσα προηγούνται είναι τρομακτικά.
Τα Κρητικά κάλαντα του Λαζάρου είναι τα παρακάτω:
Σήμερον έρχεται ο Χριστός, ο επουράνιος Θεός,
εν τη πόλει Βηθανία. Μάρθα κλαίει και η Μαρία
Λάζαρο τον αδερφό τους, τον γλυκό και καρδιακό τους.
Τον μοιρολογούν και λέουν, τον μοιρολογούν και κλαίουν
τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέρα την τετάρτη κίνησε ο Χριστός για να `ρτει
και εβγήκεν η Μαρίαέξω από τη Βιθανία
και εμπρός του γόνυ κλει και τους πόδας του φιλεί.
Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου, δεν θ` απέθνησκε ο αδελφός μου
Πλην! Και τώρα ‘γω πιστεύω και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασ’ αν θελήσεις και νεκρούς να αναστήσεις.
Τον τάφο να μου δείξετε και ‘γω τον ανασταίνω.
Τραπέζι να ‘τοιμάσετε και ‘γω θε να πηγαίνω.
Και παρευθύς επήγαν και τον τάφο του εδείξαν.
Επήγαν και του έδειξαν τον τάφο του Λαζάρου
Τους είπε και εκύλησαν τον λίθο, που ‘χε απάνου.
Τότε ο Χριστός δακρύζει και τον Άδη φοβερίζει:
Άδη, Τάρταρε και Χάρο, Λάζαρο θα σου τον πάρω.
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς από τον Άδη ως εξαίσιο σημάδι
Λάζαρος απελυτρώθη, ανεστήθη και εσηκώθη,
Λάζαρος σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος.
Εκεί Μάρθα και Μαρία εκεί κι όλη Βηθανία.
Μαθητές και Αποστόλοι τότε ευρεθήκαν όλοι
Δόξα το Θεώ φωνάζουν και το Λάζαρο ξετάζουν
Πες μας, Λάζαρε, τι είδες εις τον Άδη, όπου πήγες;
Είδα φόβους, είδα ΄τρόμους, είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι, να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς, των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.