Σε μια σπάνια προειδοποίηση για θέματα δημόσιας υγείας, ο Γενικός Χειρουργός των Ηνωμένων Πολιτειών, Dr. Vivek M. Murthy, τόνισε πρόσφατα ότι το γονεϊκό καθήκον σήμερα είναι υπερβολικά δύσκολο και αγχωτικό. Παρά το γεγονός ότι οι ανησυχίες για την ευημερία των οικογενειών δεν είναι κάτι νέο, οι σημερινοί γονείς βρίσκονται αντιμέτωποι με πρωτοφανείς προκλήσεις και πιέσεις.
Οι γονείς σήμερα είναι υπό συνεχή πίεση να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο και χρήμα για την εκπαίδευση και ανάπτυξη των παιδιών τους, καθώς φοβούνται ότι χωρίς αυτά τα πλεονεκτήματα, τα παιδιά τους δεν θα μπορέσουν να επιτύχουν μια ασφαλή, μεσαίας τάξης ζωή. Αυτή η προσέγγιση, γνωστή ως «εντατική γονεϊκή μέριμνα», απαιτεί αφοσίωση και προσπάθεια για τη συστηματική καλλιέργεια των ταλέντων, της ακαδημαϊκής προόδου και των προοπτικών των παιδιών μέσω καθημερινών δραστηριοτήτων.
Ωστόσο, ο Dr. Murthy και άλλοι ειδικοί προειδοποιούν ότι η εντατική γονεϊκή μέριμνα έχει φτάσει σε υπερβολικό επίπεδο, εξουθενώνοντας πολλούς γονείς. Οι γονείς ξοδεύουν μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους σε εξωσχολικές δραστηριότητες και καταβάλλουν περισσότερη προσπάθεια για να εμπλακούν ενεργά στην ανατροφή των παιδιών τους. Αν και οι πλούσιοι γονείς έχουν μεγαλύτερη οικονομική δυνατότητα να επενδύσουν σε αυτές τις δραστηριότητες, η πίεση να το κάνουν επηρεάζει όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Η εντατικοποίηση αυτή έχει επιδεινωθεί από διάφορους παράγοντες, όπως η αυξανόμενη ανταγωνιστικότητα για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και η πίεση για την αντιστάθμιση των απωλειών που υπέστησαν τα παιδιά κατά την πανδημία. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κάνει τις συγκρίσεις μεταξύ γονέων αναπόφευκτες, ενώ οι γρήγορες τεχνολογικές αλλαγές έχουν κάνει πιο δύσκολο να προετοιμάσουν τα παιδιά τους για το μέλλον. Ταυτόχρονα, η αμερικανική κουλτούρα της ατομικής ευθύνης καθιστά την ανατροφή των παιδιών καθήκον των γονέων και όχι της κοινωνίας.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ διαθέτουν ελάχιστες ομοσπονδιακές πολιτικές στήριξης των οικογενειών, όπως άδειες μετ’ αποδοχών ή επιδοτήσεις για παιδική φροντίδα, κάτι που διαφοροποιεί τη χώρα από άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Κατά τη διάρκεια του κινήματος των γυναικών τη δεκαετία του 1970, υπήρξε συζήτηση για το αν οι πολιτικές της κυβέρνησης και των εργοδοτών θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους γονείς να εργάζονται και να φροντίζουν τις οικογένειές τους. Ωστόσο, κατά την εποχή του Ρέιγκαν, επικράτησε η ιδέα ότι το κράτος δεν θα έπρεπε να παρεμβαίνει στη ζωή της οικογένειας.
Σήμερα, ορισμένοι συντηρητικοί εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι οι κοινότητες πρέπει να παρέχουν την υποστήριξη που χρειάζονται οι γονείς, αντί για προγράμματα χρηματοδοτούμενα από το κράτος. Ωστόσο, τα ανεπίσημα κοινωνικά δίκτυα έχουν αποδυναμωθεί. Η συμμετοχή σε κοινότητες όπως οι εκκλησίες έχει μειωθεί, και οι γονείς με υψηλή εκπαίδευση μετακομίζουν συχνά μακριά από την οικογενειακή υποστήριξη για επαγγελματικούς λόγους.
Ο Dr. Murthy προτρέπει σε μια αναθεώρηση της γονεϊκής προσέγγισης, προτείνοντας ότι η κοινωνία πρέπει να βλέπει την ανατροφή των παιδιών ως συλλογικό καθήκον. Υπογραμμίζει ότι η γονεϊκή μέριμνα πρέπει να θεωρείται «ιερό έργο», που αξίζει την υποστήριξη όλων, από φίλους και συγγενείς μέχρι σχολεία και κοινότητες. Επίσης, προτείνει στους γονείς να αφιερώνουν χρόνο για τον εαυτό τους, χωρίς ενοχές, καθώς η ευημερία τους επηρεάζει άμεσα την ψυχική υγεία των παιδιών τους.
Με πληροφορίες από New York Times