Πού κρύβεται η ευτυχία σήμερα;

Ανέκαθεν ψάχναμε να βρούμε την ευτυχία. Την κυνηγούσαμε και την αναζητάμε ακόμα και σήμερα, λες κι είναι κάτι άπιαστο, κάτι που δεν μπορούμε να φτάσουμε. Ή, που ακόμη κι αν καταφέρουμε κάποτε να φτάσουμε, θα πρέπει προηγουμένως να έχουμε καταβάλλει υπέρογκη προσπάθεια…

Και τελικά; Καταφέρνουμε, άραγε, ποτέ να τη βρούμε;

Κυρίως σήμερα, που οι ρυθμοί ζωής είναι τόσο γρήγοροι, το άγχος μάς καταβάλλει κι όλα όσα «πρέπει» να κάνουμε καθορίζουν την καθημερινότητά μας… άραγε, έχουμε χρόνο
για να την αναζητήσουμε; Κι αν ναι, πού φωλιάζει, άραγε η ευτυχία;

Ο Καζαντζάκης έγραψε πως, η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο. Κι όντως, αν το σκεφτεί κανείς, η ευτυχία είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Κρύβεται στην αγκαλιά των πιο
αγαπημένων μας προσώπων, σε ένα φιλί που επιθυμούμε πολύ. Σε μια αυγή, την ώρα που ξυπνάει η μέρα. Στο τώρα.

Αρκεί να αφεθούμε και να απολαύσουμε όσα μας δίνονται απλόχερα κι εμείς πολλές φορές δεν παρατηρούμε καν. Και δεν λέω να αμελήσουμε όσα μας προβληματίζουν, τις υποχρεώσεις ή όλα αυτά που πρέπει να κάνουμε και καμιά φορά μας είναι δυσάρεστα.

Αυτό που θεωρώ όμως, είναι πως δεν πρέπει να αφηνόμαστε να μας επιβαρύνει μια κατάσταση, όσο δύσκολη κι αν φαίνεται να είναι. Γιατί, οι μέρες περνούν… τα χρόνια… κι όταν σηκώσουμε το βλέμμα μας απ’ το εκάστοτε πρόβλημα και συνειδητοποιήσουμε πως τελικά δεν άξιζε να κουβαλάμε όλο αυτό το βάρος, το παιδί μας έχει ήδη μεγαλώσει, εμείς δεν πήγαμε τελικά εκείνο το ταξίδι που
θέλαμε, δεν αφεθήκαμε να γελάσουμε με την καρδιά μας, να νιώσουμε εκείνη την αγκαλιά που είχαμε τότε ανάγκη. Κι η ευτυχία; Η ευτυχία μάλλον θα εξακολουθεί να αποτελεί άπιαστο όνειρο…

Ας ζήσουμε, τώρα που μπορούμε. Ας πάμε εκείνη τη βόλτα που θέλαμε, ας δοκιμάσουμε το κρασί αυτό που μας κέντρισε το ενδιαφέρον. Ας σταθούμε μια στιγμή για να δούμε τον ήλιο να βουτάει στη θάλασσα. Γιατί η ευτυχία κρύβεται εκεί… στα απλά. Πάντα εκεί κρυβόταν κι ίσως εμείς ήμασταν πάντοτε τόσο απασχολημένοι που δεν μπορέσαμε να την ανακαλύψουμε. Κι ίσως… αν αναλογιστούμε λίγο πόσο χρόνο έχουμε… ίσως… της κάνουμε χώρο να φωλιάσει και μέσα μας.