Η καταλληλότητά του νερού στον Σηκουάνα έχει απασχολήσει πολύ την παγκόσμια κοινότητα όλες τις ημέρες που είναι σε εξέλιξη οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Το κολύμπι σε ποτάμια και λίμνες δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο. Σε χώρες της βόρειας Ευρώπης συνιστά αγαπημένη πρακτική. Επίσης, συνηθίζεται και στην Ελλάδα με ορισμένα ελληνικά ποτάμια και λίμνες να είναι πόλος έλξης εκδρομέων που βρίσκουν σε αυτά μια ευκαιρία δροσιάς. Με αφορμή τα προβλήματα υγείας που έχει «ξεβράσει» ο Σηκουάνας, προκύπτει εύλογα το ερώτημα: «Κρύβει το κολύμπι σε ποτάμια ή λίμνες κινδύνους για την υγεία μας;».
Το ygeiamou.gr απευθύνθηκε στον επίκουρο Καθηγητή Μικροβιολογίας του Πανεπιστημίου Hull στη Βρετανία, κ. Γιώργο Ευθυμίου. Σύμφωνα με όσα εξηγεί, υπάρχουν δύο διαφορετικών ειδών περιπτώσεις που μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα ανεπιθύμητες καταστάσεις υγείας όταν πρόκειται για το νερό ποταμών και λιμνών.
Η πρώτη είναι οι μικροοργανισμοί που συγκεντρώνονται και μπορούν να προκαλέσουν λοιμώξεις, όπως είναι οι ουρολοιμώξεις.
Το βακτήριο E.coli αποτελεί ένα χαρακτηριστικό και συνηθισμένο παράδειγμα. Σημειώνεται πως το συγκεκριμένο παθογόνο υπήρξε η αιτία σοβαρής λοίμωξης αθλήτριας του τριάθλου από το Βέλγιο η οποία στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι προσβλήθηκε σοβαρά με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί.
Σε ό,τι αφορά στη δεύτερη κατηγορία προβλημάτων υγείας από το κολύμπι στη … φύση είναι τα χημικά που προέρχονται από αγροτικές περιοχές και τα λύματα από κοντινές βιομηχανικές με αποτέλεσμα να καταλήγουν σε παρακείμενα νερά ποταμών ή λιμνών.
Η θάλασσα δεν ξεφεύγει από τους παραπάνω κινδύνους, καθώς και η θάλασσα έχει μικροοργανισμούς, όπως επίσης και χημικά εξαιτίας κοντινής ανθρώπινης δραστηριότητας. Μια διαφορά, σύμφωνα με τον κ. Ευθυμίου, είναι ότι «στη θάλασσα οι αναλύσεις είναι περισσότερο εντατικές». Επιπλέον, ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο είναι το αλάτι του θαλασσινού νερού. «Όταν υπάρχει αυξημένη αλατότητα είναι πιο δύσκολο για τα μικρόβια να αναπτυχθούν», σημειώνει. Ο παράγοντας «συγκέντρωση» έχει επίσης ρόλο. Όπως εξηγεί ο επίκουρος Καθηγητής Μικροβιολογίας, σε μια μικρή λίμνη ή ένα στενό ποτάμι οι μικροοργανισμοί ή κάποια χημικά (πχ λιπάσματα) έχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση σε ένα σημείο, σε σύγκριση με τη θάλασσα που συνήθως εκτείνεται σε μήκος, πλάτος, βάθος.
Με βάση τα παραπάνω, αντιλαμβάνεται κανείς πως οι κολυμβητές που μπαίνουν άνετα στα ελληνικά ποτάμια και τις λίμνες μπορεί να … ξεγελιούνται. Ο κ. Ευθυμίου επισημαίνει ότι ιδανικά θα πρέπει κανείς να δει εάν υπάρχει η δυνατότητα να ελέγξει την πραγματοποίηση ή όχι αναλύσεων στο νερό που θέλει να κολυμπήσει. Στη βόρεια Ευρώπη, για παράδειγμα, που είναι αρκετά συνηθισμένη η εικόνα λουόμενων στις όχθες ποταμών, υπάρχουν ιστότοποι και εφαρμογές στις οποίες μπορούν οι επισκέπτες να δουν τις αναλύσεις νερού που έχουν γίνει και την καταλληλότητά του.
Από εκεί και έπειτα, κάποια μέτρα ατομικής προστασίας μπορούν να αποδειχθούν αποτελεσματικά για την προστασία από λοιμώξεις. Η χρήση μαγιό ώστε να προστατεύεται όσο το δυνατόν η ευαίσθητη περιοχή είναι δεδομένη. Επιπλέον, τα γυαλιά κολύμβησης και οι ωτοασπίδες προστατεύουν μάτια και αυτιά, ενώ πολύ σημαντικό να θυμούνται οι κολυμβητές είναι να μην πίνουν κατά λάθος νερό από λίμνες ή ποτάμια.