Μπαίνοντας στη Μεγάλη Εβδομάδα και πλησιάζοντας στην κορύφωσή της με την Ανάσταση του Κυρίου, αρχίζει μέσα μας να γιγαντώνεται το …αιώνιο δίλημμα. Πάσχα στην πόλη ή στο χωριό;
Οι οικογένειες διχάζονται, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά που κάθε μέρα αλλάζουν γνώμη, αν και στο φινάλε την τελική απόφαση λαμβάνουν οι γονείς.
Ας δούμε τα συν και τα πλην κάθε επιλογής.
Πάσχα στο χωριό – Επιστροφή στη φύση
Η απόδραση στο χωριό το Πάσχα είναι κάτι παραπάνω από παράδοση. Μοιάζει με επανεκκίνηση. Η επιστροφή στις ρίζες έχει αποδειχθεί ότι είναι το καλύτερο «αντίδοτο» στη σύγχρονη πίεση.
Ξεφεύγεις από οθόνες υπολογιστή και κινητών, από το αφόρητο μποτιλιάρισμα στην πόλη και επανασυνδέεσαι έστω και για λίγο με τη φύση που την Ανοιξη βρίσκεται στα καλύτερά της.
Τα λουλούδια μοσχοβολούν, η θάλασσα είναι ήρεμη και ο ήλιος λαμπυρίζει στην επιφάνειά της. Ώρα για ρομαντικές βόλτες και ανταλλαγές λουλουδιών.
Για πολλούς, το Πάσχα είναι το μοναδικό διάστημα του χρόνου όπου η παύση δεν είναι απλά μία πολυτέλεια, αλλά σχεδόν επιβεβλημένη. Το χωριό, με την ηρεμία που προσφέρει, λειτουργεί σαν καταφύγιο.
Σε αντίθεση με την πόλη, όπου το Πάσχα περνά συχνά σαν ένα ακόμα Σαββατοκύριακο με κλειστά μαγαζιά, στο χωριό κάθε μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας έχει το δικό της, «ειδικό» βάρος. Από τον Επιτάφιο μέχρι την Ανάσταση, όλα γίνονται με έναν ρυθμό σχεδόν τελετουργικό – ένα «κλείσιμο» προς τα μέσα πριν την επανεκκίνηση.
Κρατάς το έθιμο της νηστείας. Και να μην ήθελες, έχεις τη γιαγιά/θεία/ξαδέρφη που, αν τολμήσεις να φας έστω και ένα βουτυρένιο κουλουράκι, αρχίζουν να σε …ψέλνουν.Έτσι, περιορίζεις τις ορέξεις σου, κάνεις αποτοξίνωση από τα ζωικά λίπη και κρατάς άλλη μια συνήθεια ζωντανή.
Αν αποφασίσεις να πας εκκλησία, βλέπεις κάθε παλιό φίλο/συμμαθητή και λέτε τα νέα σας εν ώρα λειτουργίας ή την ώρα της περιφοράς του Επιταφίου. Οπότε, δεν καταλαβαίνεις τίποτα από τους ύμνους, αλλά μαθαίνεις όλα τα κουτσομπολιά…
Μετά την Ανάσταση, πέφτεις με τα μούτρα στο παϊδάκι, αφού όλη την εβδομάδα έχεις λιμοκτονήσει. Την Κυριακή του Πάσχα, γλέντι και άφθονο φαγητό. Το αρνί ψήνεται και ξεροψήνεται, γείτονες πάνε κι έρχονται με μεζεδάκια. Η ώρα περνά ευχάριστα, δίχως να το καταλάβεις.
Αυτή η αυθεντικότητα λείπει από την πόλη. Εκεί που όλα γίνονται βιαστικά, επιφανειακά ή ενίοτε προσχηματικά, στο χωριό υπάρχει συνέχεια. Ό,τι έγινε πέρυσι, γίνεται και φέτος – όχι από υποχρέωση, αλλά γιατί έτσι γίνεται πάντα.
Το Πάσχα στο χωριό επανασυνδέει οικογένειες. Παππούδες και γιαγιάδες που ετοιμάζουν τη μαγειρίτσα, παιδιά που ανακαλύπτουν το παιχνίδι στη φύση, γονείς που ξαναβρίσκουν την απλότητα.
Για πολλούς, το χωριό είναι κάτι που άφησαν πίσω. Κάτι που υπάρχει μόνο ως παιδική ανάμνηση ή ως καλοκαιρινός προορισμός.
Πάσχα στην πόλη που τη βλέπεις αλλιώς
Φαινομενικά το να περνάς τις ημέρες του Πάσχα στα μεγάλα ή τα μικρότερα αστικά κέντρα, δε μοιάζει με ελκυστική επιλογή και δεν προσφέρει τρομερά πλεονεκτήματα. Σίγουρα όχι για τους πιο παραδοσιακούς τύπους ανθρώπων.
Για τους φανατικούς «εραστές» της πόλης ωστόσο, το Πάσχα είναι μία όαση, αφού ελλείψει κίνησης και βαβούρας, αναδεικνύονται οι ομορφιές της στο αποκορύφωμα της άνοιξης. Μπορείς να περπατήσεις όπου επιθυμείς, να γνωρίσεις πτυχές της πόλης που ζεις οι οποίες σου ήταν άγνωστες, να κάνεις πράγματα τα οποία δίσταζες σε άλλες εποχές του χρόνου.
Η πόλη είναι ανοιχτή για κάθε επιλογή και φυσικά στο θέμα του φαγητού, δεν υπάρχουν περιορισμοί. Τα σουβλατζίδικα βάζουν κάρβουνα τουλάχιστον μέχρι Μεγάλη Πέμπτη, ίσως και Μεγάλη Παρασκευή για όσους δεν επιθυμούν να νηστέψουν και το …κρίμα στο λαιμό τους.
Στους επιβλητικούς Ναούς, το Πάσχα αποκτά μια άλλη διάσταση. Ακόμα και για τον κόσμο που δεν είναι βαθύτατα θρησκευόμενος.
Το Μεγάλο Σάββατο στην Ανάσταση έχεις την ευκαιρία ακόμα και να γνωρίσεις τον ωραίο/α γείτονα/γειτόνισσα που δεν είχες το θάρρος. Εκεί που ανταλλάσσεται το φως, πετάς κι ένα «πάμε κέντρο για ποτάκι μετά;».
Για τις οικογένειες που δεν έχουν στενές επαφές καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου ή για διάφορους λόγους οι σχέσεις τους δεν είναι ιδανικές, το Πάσχα στην πόλη σε βγάζει από τη δύσκολη θέση. Δεν είσαι υποχρεωμένος να καθίσεις στο ίδιο τραπέζι με κάποιον συγγενή που δεν έχεις και πολλά να πεις.
Στις μαζώξεις που γίνονται στην πόλη, οι παρέες είναι πιο επιλεκτικές, με καλούς φίλους και άτομα που πραγματικά θέλεις να συναναστραφείς και να περάσεις όμορφα.
Φυσικά υπάρχει και η επιλογή της απομόνωσης που στο χωριό είναι αδύνατη.
Πάνω απ’ όλα ωστόσο, σημασία έχει να περνάμε όμορφα με τους ανθρώπους που αγαπάμε και να επιστρέφουμε ασφαλείς στη βάση μας.
Καλό Πάσχα σε όλους!!!