“Μετά από σειρά γεγονότων αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε στην Κρήτη ένα σκυλάκι ράτσας Κοκόνι ,τον Τζίμη.
Ομολογουμένως πριν από τον Τζίμη δεν γνώριζα για την ύπαρξη αυτής της ράτσας.
Στην προσπάθειά μας να συνυπάρξουμε μαζί του, αρχίσαμε σιγά σιγά να ψάχνουμε στοιχεία για την συγκεκριμένη ράτσα. Όλως περιέργως ανακαλύπταμε ότι οι περιγραφές που υπάρχουν σχετικά, ανταποκρίνονταν τόσο στην εξωτερική εμφάνιση του όσο και στον χαρακτήρα και την συμπεριφορά του.
Όντας πλέον μέλος της οικογένειας, ο Τζίμη αναγκαστικά μας ακολουθεί όπου ζούμε. Κατά συνέπεια ταξιδεύει και ζει σε διάφορες χώρες. Όπου όμως και να έχει πάει, ακούμε πάρα πολύ κολακευτικά σχόλια για την εξωτερική του εμφάνιση, γίνεται αμέσως πολύ συμπαθής στους άλλους ανθρώπους οι οποίοι όλο περιέργεια μας ρωτάνε τι ράτσα είναι.
Όταν δε, τους λέμε ότι πρόκειται για αρχαία ελληνική ράτσα εκπλήσσονται και εντυπωσιάζονται . Συχνά μάλιστα μας προτείνουν να τον αγοράσουν.
Με μία πολύ σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο βρίσκει κανείς πληθώρα στοιχείων για την συγκεκριμένη ράτσα. Πολύ συνοπτικά:
Πρόκειται λοιπόν για αρχαία ελληνική ράτσα μιας και συναντάνται στον Ελλαδικό χώρο από αρχαιοτάτων χρόνων. Απόδειξη είναι οι αναπαραστάσεις των συγκεκριμένων σκυλιών σε αγγεία, αγάλματα, ειδώλια και νομίσματα της Αρχαίας Ελλάδας. Οι αναφορές τους σε κείμενα αποδεικνύει ότι ανέκαθεν είχαν μια στενή σχέση με την ελληνική οικογένεια, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Ονομάζονταν επίσης “παρέστια”, καθώς κάθονταν στα πόδια των γυναικών, ενώ αυτές ετοίμαζαν το φαγητό πάνω από τη φωτιά.
Οι Αθηναίες αριστοκράτισσες τα έπαιρναν μαζί τους στην αρχαία αγορά, τόσο για συντροφιά όσο και για προστασία.
Υπάρχουν πολλές αναπαραστάσεις κοκονιών που παίζουν με παιδιά, επισημαίνοντας και πάλι τον ιδιαίτερο δεσμό και την εμπιστοσύνη που είχαν με την αρχαία ελληνική οικογένεια.
Επιπλέον, τα χρησιμοποιούσαν για τη φύλαξη του σπιτιού και της οικογένειας -ιδίως όταν ο άντρας του σπιτιού έλειπε- για την προστασία των άλλων ζώων που μπορεί να είχαν, και μερικές φορές για το κυνήγι μικρών θηραμάτων.
Είναι ιδιαίτερα ευφυή, προσαρμόσιμα, διακρίνονται για την ευγένειά τους και πολύ εύκολα εκπαιδεύονται. Αγαπούν βαθιά και άνευ όρων και μπορούν να γίνουν εξαιρετικά σκυλιά θεραπείας.
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι στον ελλαδικό χώρο υπάρχει μία ράτσα σκύλων που έχει επιβιώσει και αλληλοεπιδράσει με τους Έλληνες για χιλιάδες χρόνια και έχει αναπτύξει τα παραπάνω πολύτιμα χαρακτηριστικά.
Παρά ταύτα είναι μία άγνωστη ράτσα στους πολλούς, που όμως τραβάει αμέσως την προσοχή όσων τα γνωρίζουν.
Αν μου επιτραπεί ένας παραλληλισμός, μου θυμίζει όλους αυτούς τους θησαυρούς που έχει ο ελληνισμός, ως φορέας φιλοσοφίας, τρόπου και πρότασης ζωής.
Θησαυρούς που βρίσκονται άπλετοι στον ελλαδικό χώρο, ακόμη και στο πιο μικρό χωριό, όπου συνομιλώντας με τους ανθρώπους του μόχθου και του μεροκάματου αποκομίζεις ένα μεγαλείο ψυχής, μία αρχοντιά και μία σοφία που δύσκολα συναντάς ακόμη και σε ανθρώπους με πολυετή εκπαίδευση σε σημαίνοντα πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Κοκόνι λοιπόν, ένα brand name που λένε και στο χωριό μου, με ζηλευτά και υπέροχα χαρακτηριστικά.”