Ο αριθμός των γυναικών που υπογράφουν επιστημονικές εργασίες αυξάνεται, αλλά συνολικά οι άνδρες εξακολουθούν να κυριαρχούν και ορισμένα πεδία δεν θα φτάσουν στην ισότητα των φύλων μέχρι τον επόμενο αιώνα, σύμφωνα με μια σημαντική ανάλυση.
Ο Cassidy Sugimoto του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Τζόρτζια στην Ατλάντα και ο Vincent Larivière του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ στον Καναδά ανέλυσαν περίπου 5,5 εκατομμύρια επιστημονικές εργασίες που δημοσιεύθηκαν μεταξύ 2008 και 2020. Χρησιμοποίησαν έναν αλγόριθμο μηχανικής μάθησης για να υπολογίσουν την πιθανότητα το όνομα ενός ατόμου να ανήκει σε άνδρας ή γυναίκα, σύμφωνα με το NewScientist.
Τα ονόματα που είχαν δέκα φορές περισσότερες πιθανότητες να αποδοθούν σε ένα αρσενικό παρά σε ένα θηλυκό θεωρήθηκαν αρσενικά.
Οι δύο ερευνητές διαπίστωσαν ότι συνολικά, το ποσοστό των γυναικών που συνεισφέρουν σε επιστημονικές εργασίες αυξάνεται κάθε χρόνο. Για παράδειγμα, μόνο το 43% των συγγραφέων στην ψυχολογία ήταν γυναίκες το 2008, αλλά το ποσοστό αυτό έφτασε το 50% το 2021. Επεκτείνοντας στο μέλλον, εκτιμούν ότι άνδρες και γυναίκες θα φτάσουν ίσα επίπεδα συγγραφής στη βιολογία το 2069 και στη χημεία το 2087 .
Ωστόσο, πολλές επιστήμες δεν θα φτάσουν στην ισοτιμία μέχρι τον επόμενο αιώνα με βάση τους σημερινούς ρυθμούς προόδου. Το ζευγάρι διαπίστωσε ότι η μηχανική δεν θα φτάσει στην ισοτιμία μεταξύ ανδρών και γυναικών μέχρι το 2144, ενώ τα μαθηματικά και η φυσική θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το 2146 και το 2158, αντίστοιχα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι οι εργασίες που γράφτηκαν από γυναίκες για κορυφαία περιοδικά, όπως το Nature και το Cell, αναφέρθηκαν λιγότερο από αυτές που γράφτηκαν από άνδρες για τις ίδιες δημοσιεύσεις.
«Αυτό δείχνει κάποιου είδους μεροληψία στο σύστημα. Δεν αφορά συγκεκριμένο τομέα. Είναι, πράγματι, παρόν σε κάθε κλάδο», λέει ο Larivière, προσθέτοντας ότι δεν είναι σίγουρο τι μπορεί να εξηγήσει την ασυμφωνία.
Η έρευνα του ζευγαριού είναι μέρος ενός βιβλίου με τίτλο Equity for Women in Science, που θα δημοσιευθεί αργότερα φέτος, το οποίο περιγράφει λεπτομερώς τους πολλούς τρόπους με τους οποίους επιστήμονες, υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, χρηματοδότες έρευνας και επιστήμονες μπορούν να συμβάλουν στην κάλυψη αυτού του χάσματος των φύλων στην επιστήμη.
«Δεν υπάρχουν γρήγορες λύσεις. Σε μικροεπίπεδο, οι επιστήμονες πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνουν μαθητές και πώς τους προωθούν. Οι ποσοστώσεις λειτουργούν: είναι τρόποι για τους ανθρώπους να υπερβούν τα ένστικτά τους, τα άμεσα δίκτυά τους και να βρουν πραγματικά τους ανθρώπους που συμβάλλουν στην ποικιλομορφία της επιστημονικής κοινότητας», επισημαίνει ο Sugimoto.
Σε ένα ευρύτερο επίπεδο, οι χρηματοδοτικοί οργανισμοί και τα ιδρύματα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για την αύξηση της ποικιλομορφίας στην επιστήμη, λέει ο Sugimoto.