Ο Ουρανός, ο τρίτος μεγαλύτερος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα, ήταν πάντα κάτι σαν αίνιγμα.
Τώρα, φαίνεται ότι η κατανόησή μας για τον πλανήτη – που προέκυψε κυρίως από μια πτήση από διαστημόπλοιο της NASA πριν από σχεδόν 40 έτη – μπορεί να είναι εσφαλμένη. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Nature Astronomy υποδηλώνει ότι όταν το Voyager 2 πέρασε το 1986, ο Ουρανός βρισκόταν στη μέση ενός σπάνιου ηλιακού ανέμου που επηρέασε τα συμπεράσματα των επιστημόνων για τον γίγαντα των πάγων.
«Η κατανόησή μας για το σύστημα του Ουρανού μπορεί να είναι πιο περιορισμένη από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως», έγραψαν οι συγγραφείς.
Ο έβδομος πλανήτης από τον ήλιο έχει δεχτεί επίσκεψη μόνο μία φορά. Τα υπόλοιπα όσα γνωρίζουμε προέρχονται από παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και πολλά άλλα τηλεσκόπια. Το Voyager 2 ταξίδεψε περισσότερα από 1,8 δισεκατομμύρια μίλια σε εννέα χρόνια για να φτάσει στον Ουρανό. Συνέλεξε τα περισσότερα από τα δεδομένα του για τον μυστηριώδη πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων των δακτυλίων και των φεγγαριών του, σε μόλις έξι ώρες.
Τα αποτελέσματα αυτής της επίσκεψης του 1986 έδειξαν ότι η μαγνητόσφαιρα του Ουρανού – το προστατευτικό μαγνητικό πεδίο που περιβάλλει τους πλανήτες, συμπεριλαμβανομένης της Γης – ήταν μοναδική. Φαινόταν να είναι έντονα ασύμμετρη, με εκπληκτικά έντονες ζώνες ακτινοβολίας δεδομένου ότι φαινόταν να του λείπει το πλάσμα, τα ενεργητικά ιονισμένα σωματίδια που είναι κοινά στις μαγνητόσφαιρες άλλων πλανητών.
Η ισχυρή μαγνητόσφαιρα της Γης, που περιγράφεται από τους επιστήμονες της NASA ως μια τεράστια φούσκα σε σχήμα κομήτη, είναι κρίσιμης σημασίας για την κατοικησιμότητα του πλανήτη μας – προστατεύοντάς τον από την ηλιακή ακτινοβολία και τους ηλιακούς ανέμους. Οι συγγραφείς της μελέτης λένε ότι το διαστημικό σκάφος της NASA πέρασε τον Ουρανό αμέσως μετά από έναν έντονο ηλιακό άνεμο που συμπίεσε τη μαγνητόσφαιρά του, αδειάζοντάς την από πλάσμα και αφήνοντάς τη με «πολύ διεγερμένες ζώνες ακτινοβολίας ηλεκτρονίων».
Οι συγγραφείς εκφράζουν την άποψη ότι αν το Voyager 2 είχε επισκεφθεί τον Ουρανό μόλις μια εβδομάδα πριν, το διαστημόπλοιο θα είχε συναντήσει μια μαγνητόσφαιρα παρόμοια με εκείνη των άλλων γιγάντων του ηλιακού μας συστήματος – του Δία, του Κρόνου και του Ποσειδώνα. «Το διαστημόπλοιο είδε τον Ουρανό σε συνθήκες που συμβαίνουν μόνο στο 4% των περιπτώσεων», είπε ο Τζέιμι Γιασίνσκι από το Εργαστήριο Αεριωθούμενης Προώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. Οι επιστήμονες εξέτασαν τις συνθήκες του ηλιακού ανέμου στο παρελθόν, αλλά δεν είχαν καταλήξει σε κανένα τόσο σημαντικό συμπέρασμα. Ο Γιασίνσκι είπε σε ένα email ότι πάντα αμφισβητούσε τα αποτελέσματα της πτήσης, επειδή είναι απλώς ένα στιγμιότυπο στο χρόνο. Είπε ότι είχε εργαστεί σε αποστολές που περιφέρονταν γύρω από έναν πλανήτη για πολλά χρόνια με αλλαγές που παρατηρήθηκαν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και συνειδητοποίησε ότι αν περιλάμβαναν μόνο ένα πέταγμα, οι παρατηρήσεις μπορεί να είχαν παραμορφωθεί. «Ο ακραίος τύπος μετρήσεων που έκανε το Voyager 2 πάντα με έκανε να αναρωτιέμαι αν πιάσαμε τον Ουρανό σε μια πολύ συγκεκριμένη χρονική στιγμή», είπε.
Κοιτάζοντας πίσω τώρα, αντί κατά τη διάρκεια μιας ταραχώδους περιόδου όπου οι επιστήμονες της NASA εξέταζαν επίσης δεδομένα από τον Δία και τον Κρόνο και με «την πολυτέλεια των διδαγμάτων» από τις επόμενες διαστημικές αποστολές, επέτρεψαν στους συγγραφείς να εφαρμόσουν αυτές τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις στα δεδομένα του Ουρανού, πρόσθεσε ο Γιασίνσκι.
Η μελέτη προσφέρει επίσης ελπίδα για τα πέντε μεγάλα φεγγάρια του πλανήτη με κρύο και αέρα: Θα μπορούσαν τελικά να έχουν σημάδια γεωλογικής δραστηριότητας. Αρχικά, οι επιστήμονες είχαν καταλάβει ότι η έλλειψη πλάσματος στον Ουρανό σήμαινε ότι τα φεγγάρια ήταν αδρανή.
Οι συγγραφείς της μελέτης λένε ότι η έρευνά τους υπογραμμίζει την ανάγκη για μελλοντικές αποστολές για την καλύτερη κατανόηση του Ουρανού.
Μια έρευνα του 2022 από τις Εθνικές Ακαδημίες Επιστημών, Μηχανικής και Ιατρικής κάλεσε τη NASA να θέσει μια άλλη αποστολή στον Ουρανό ως προτεραιότητα την επόμενη δεκαετία, περνώντας ένα χρόνο σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη και στέλνοντας ένα ανιχνευτή στην ατμόσφαιρά του.
Με πληροφορίες από Washington Post, New York Times