Το βαθύ αίσθημα μοναξιάς, από το οποίο διακατέχεται το ανθρώπινο είδος, μας οδηγεί, από την αρχαιότητα ακόμα, στην αναζήτηση ζωής και εκτός της Γης.
«Ο άνθρωπος δε θέλει να αισθάνεται ότι σε αυτό το τεράστιο, το άπειρο σύμπαν είναι μόνος του. Ούτως ή άλλως τη ζωή του την κάνει πιεστική συχνά και πολύ συχνά ανούσια, θέλει λοιπόν ένα χέρι παρηγοριάς από τα άστρα» τονίζει στην «Π» ο ομότιμος καθηγητής και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης και πρώην ευρωβουλευτής, κ. Γιώργος Γραμματικάκης.
«Για την ώρα, δεν έχει έρθει αυτό το χέρι και θα αργήσει πάρα πολύ, όσο και αν αυτό ηχεί απαισιόδοξο. Είναι απίστευτες οι αποστάσεις στο σύμπαν, ο κοντινότερος πλανήτης βρίσκεται σε απόσταση 25 εκατ. έτη φωτός. Ποιος μπορεί να μπει σε ένα διαστημόπλοιο και να πάει;» συνεχίζει.
Ο κ. Γραμματικάκης πραγματοποίησε χθες στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης ομιλία με τίτλο “Η εξωγήινή μας μοναξιά”, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Δαρβινικές Δευτέρες».
Η αναζήτηση της εξωγήινης ζωής απαντά ήδη στους μύθους και τις δοξασίες του αρχαίου κόσμου. Αποκτά όμως επιστημονική δομή και περιεχόμενο μόνο τις τελευταίες δεκαετίες. Έτσι επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια, αλλά και ειδικές αποστολές αναζητούν ίχνη ζωής στους κοντινούς μας πλανήτες και στον διαστρικό κόσμο, ενώ η ελπίδα να συλληφθούν σήματα από μια εξωγήινη νοημοσύνη προκαλεί πάντοτε το ανθρώπινο ενδιαφέρον και την φαντασία.
Ο κ. Γραμματικάκης, όμως, θεωρεί πως είμαστε καταδικασμένοι στην εξωγήινη μοναξιά μας.
«Δεν είναι, βέβαια, οριστική αυτή η απάντηση. Ψάχνουμε για την εξωγήινη ζωή αλλά για την ώρα είναι πολύ δύσκολο να βρούμε νοήμονα ζωή. Δεν μας φτάνει η γήινη μοναξιά, έχουμε και την εξωγήινη» αναφέρει ο κ. Γραμματικάκης.
Προς το παρόν βρίσκουμε μόνο μικρόβια και βακτήρια και το γεγονός ότι δεν έχουμε σταθεί τυχεροί στην ανακάλυψη νοήμονος ζωής, ο κ. Γραμματικάκης θεωρεί πως πρέπει να μας προβληματίσει.
«Πρέπει να μας κάνει πιο υπεύθυνους για την προστασία του πλανήτη, γιατί πιθανόν να είναι ο μόνος σε αυτό το άπειρο σύμπαν που είχε τη μεγάλη χάρη να φιλοξενεί ζωή. Το συμπέρασμα των σκέψεων είναι πως είναι επείγον και πολύ σημαντικό να προστατευτεί ο πλανήτης μας γιατί αλλοιώνεται και κάποια στιγμή, και είμαστε κοντά στο σημείο αυτό, μπορεί να μην αντέχει άλλο την αφροσύνη μας. Προέχει, λοιπόν, ο πλανήτης μας, να επουλώσουμε τις πληγές του, να το δούμε με άλλο μάτι» τονίζει.