Όλη η Ελλάδα όμως ήταν εκεί νοερά για να αποχαιρέτησει τον “τελευταίο παρτιζάνο”που τη νύχτα της 30ης Μαΐου του 1941, κατέβασε τη γερμανική πολεμική σημαία του Γ΄ Ράιχ από τον ιστό στην Ακρόπολη Αθηνών, μαζί με τον Απόστολο Σάντα.
Η κηδεία του Μανώλη Γλέζου πραγματοποιήθηκε σε στενό οικογενειακό κύκλο -όπως οι συνθήκες επιβάλλουν λόγω της επιδημίας του νέου κοροναϊού.
Η γυναίκα του, Τζώρτζια, τα δυο παιδιά με τους/τις συζύγους τους τα τέσσερα εγγόνια του και λιγοστοί κοντινοί φίλοι του είπαν το τελευταίο αντίο.
Η τελετή έγινε στη 1 το μεσημέρι στον ναό των Αγίων Θεοδώρων του Α’ Νεκροταφείου της Αθήνας. Την εξόδιο ακολουθία τέλεσε, στο παρεκλήσσι της Μητρόπολης, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, ο οποίος αναφέρθηκε στο «σύμβολο της Αντίστασης». Επιπλέον, ανέφερε πως «μου έκανε την τιμή να γνωριστούμε και να συζητήσουμε πολλές φορές.
Υπόδειγμά του πάντοτε ήταν ο αδελφός του και η θυσία του. Σαν άνθρωποι μιλήσαμε πολλές φορές και για τις υπαρξιακές αγωνίες μας, για τα εσωτερικά μας προβλήματα και τις ανθρώπινες αδυναμίες και αναζητήσεις μας. Μου ζήτησε όταν έρθει η ώρα εκείνη που σφραγίζει τη γήινη ζωή να προστώ της νεκρώσιμης ακολουθίας και να διαβάσω “τα γράμματα της Εκκλησίας”, όπως είπε.
Η εκπλήρωση αυτής της επιθυμίας του οδήγησε τα βήματα μου σε τούτο τον χώρο για να ψάλλουμε όλοι μαζί: Αιωνία η Μνήμη του». Παράλληλα, μεσίστια κυματίζει η ελληνική σημαία στον βράχο της Ακρόπολης προς τιμήν του ιστορικού αγωνιστή. Πένθιμα χτυπούσαν οι καμπάνες και στην Παναγιά την Εκατονταπυλιανή στην Πάρο –μια από τις ιδιαίτερες πατρίδες του Μανώλη Γλέζου.
Μεσίστιες κυμάτιζαν οι σημαίες και στα δημοτικά και κοινοτικά καταστήματα των Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών όλης της χώρας.
Η κηδεία του ιστορικού αγωνιστή της Αριστεράς, τελέστηκε δημοσία δαπάνη, ως ελάχιστος φόρος τιμής στον «τελευταίο παρτιζάνο της Ευρώπης», ενώ ο τάφος προσφέρθηκε τιμητικά από τον δήμο Αθηναίων.