Τραγουδά τακτικά σε λυρικά θέατρα πόλεων του εξωτερικού όπως η Βιέννη, το Βερολίνο, η Λωζάννη, η Ρώμη, η Φλωρεντία, το Τόκιο, ερμηνεύοντας πρωταγωνιστικούς ρόλους τενόρου, κυρίως σε όπερες των Gioachino Antonio Rossini και Wolfgang Amadeus Mozart.
Εμφανίστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή σε περίπου 35 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών ενώ θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους ροσσινιάνους τενόρους διεθνώς.
Ο Αντώνης Κορωναίος θα βρεθεί στην σκηνή του Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου Ηρακλείου,όπου θα πρωταγωνιστήσει στην πιο αγαπημένη και δημοφιλή ελληνική οπερέτα, τον “Βαφτιστικό” του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.
Αναφορικά με τη φρεσκάδα του έργου ώς τις μέρες μας, εξηγεί στην “Π”: «Πρόκειται για ένα έργο με μελωδίες διαχρονικές, καθώς όλες οι μελωδίες ήταν μελωδίες που τραγουδούσε ο κόσμος κι έχουν φθάσει ως τέτοιες μέχρι τις ημέρες μας. Η δε ιστορία είναι τόσο σύγχρονη, που θα μπορούσε να ήταν μια ιστορία της δικής μας καθημερινότητας”.
Ο ίδιος θα ερμηνεύσει τον ρόλο του Χαρμίδη, του ψεύτικου βαφτιστικού, γύρω από τον οποίο εξυφαίνονται οι παρεξηγήσεις και τελικά όλες οι κωμικές καταστάσεις.
Μάλιστα, δηλώνει ιδιαίτερα χαρούμενος που τραγουδά ξανά στο ΠΣΚΗ, υπογραμμίζοντας πως “ίσως είναι η αίθουσα με την καλύτερη ηχητική στην ελληνική επικράτεια”.
Την ίδια όμως ανάγκη για… πρωταθλητισμό έχει και η ζωή ενός λυρικού τραγουδιστή, “η οποία απαιτεί πολλά εφόδια και δεξιότητες”. “Κατ’αρχήν”-αναφέρει- “αγάπη για το αντικείμενο και απόλυτη πειθαρχία. Μελέτη της μουσικής και της ιστορίας για να είσαι ενήμερος. Πολλές παραστάσεις θεατρικές ή όπερας και πολλές συναυλίες να παρακολουθήσεις. Τεχνική επιμέλεια και κατάρτιση, διαρκή μελέτη της φωνής. Εκμάθηση ξένων γλωσσών και θεατρική παιδεία. Είναι ένα αέναο ταξίδι γνώσης του ίδιου μας τους εαυτού”.
Ο Αντώνης Κορωναίος μιλά ακόμα στην “Π” για την απόφασή του να γυρίσει στην Ελλάδα, για τα έργα που τον συγκινούν περισσότερο, αλλά και για την Κρήτη.
Η ιστορία του “Βαφτιστικού” είναι τόσο σύγχρονη, που θα μπορούσε να ήταν της δικής μας καθημερινότητας
-Γιατί κατά την γνώμη σας ο “Βαφτιστικός”, η οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, 100 και πλέον χρόνια από την πρώτη της παρουσίαση εξακολουθεί να συγκινεί τόσο το ελληνικό κοινό;
-Πρόκειται για ένα έργο με μελωδίες διαχρονικές, καθώς όλες οι μελωδίες ήταν μελωδίες που τραγουδούσε ο κόσμος κι έχουν φθάσει ως τέτοιες μέχρι τις ημέρες μας. Η δε ιστορία είναι τόσο σύγχρονη που θα μπορούσε να ήταν μια ιστορία της δικής μας καθημερινότητας.
-Mιλήστε μας για τον ρόλο σας.
Ο ρόλος μου, ο Χαρμίδης, είναι ο κατά συνθήκη ψεύτικος βαφτιστικός, όπως αποκαλύπτεται, κι εξαιτίας του γίνεται όλη η παρεξήγηση και τελικά όλες οι κωμικές καταστάσεις.
-Aναξιοκρατία, απάτες είναι κάποια από τα θέματα που θίγει το έργο, το οποίο είναι γραμμένο στα 1918, σε μία περίοδο κρίσης του ελληνισμού. Υπάρχει δεύτερο επίπεδο στο έργο που θίγει η κωμωδία με τη δική της δύναμη;
-Δεύτερο επίπεδο υπάρχει, καθώς οι καταστάσεις αυτές αφορούν απολύτως την καθημερινότητά μας. Όλες οι παρεξηγήσεις και οι ίντριγκες είναι θέματα που θα μπορούσαν να συμβούν ανά πάσα στιγμή.
-Δεν είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνετε στη σκηνή του ΠΣΚΗ . Τι εντυπώσεις σας άφησαν οι συναυλίες που έχετε δώσει έως σήμερα σε σχέση με το Κέντρο;
Εξαιρετικές. Τολμώ να πω πως ίσως να είναι η αίθουσα με την καλύτερη ηχητική στην ελληνική επικράτεια. Είμαι πολύ χαρούμενος που ξανατραγουδώ εδώ.
-Αν κάποιος συνάδελφός σας από το εξωτερικό, σας ζητούσε να του συστήσετε τους χώρους όπου θα μπορούσε να δώσει συναυλίες, πώς θα του συστήνατε το ΠΣΚΗ;
-Ανεπιφύλακτα, είναι όπως σας είπα ό,τι καλύτερο κι αρτιότερο έχουμε.
-Έχει γίνει ευρύτερα γνωστή η ύπαρξη του Κέντρου, με δεδομένο ότι η εξωστρέφεια είναι ένα από τα ζητούμενα;
-Στην Ελλάδα έχει αρχίσει να γίνεται. Ελπίζουμε τώρα και με αυτή την πλήρως δική σας παραγωγή του Bαφτιστικού να απλωθεί η φήμη ακόμα περισσότερο. Είναι σίγουρο όμως ότι ο διευθυντής κος Μύρων Μιχαηλίδης είναι ένας άνθρωπος με όραμα που αγαπάει την πατρίδα του και εργάζεται σκληρά γι’ αυτό.
Κάθε επόμενη παραγωγή είναι το επόμενο όνειρο και κατάκτηση
-Ξεκινήσατε τις μουσικές σπουδές, όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό σας, στο πιάνο από την ηλικία των οκτώ ετών, ενώ η πρώτη σας συμμετοχή ήταν στην παιδική χορωδία του Άξιον Εστί στο Λυκαβηττό με τον Μάνο Κατράκη και τον Μπιθικώτση, μόλις 9 ετών. Είχατε από παιδί την αίσθηση ότι η μουσική και το τραγούδι ήταν ο δρόμος σας;
-Απολύτως. Έχω μια εμπνευσμένη οικογένεια κι από πολύ μικρή ηλικία ασχολήθηκα με τη μουσική. Η ιδιαίτερη κλίση μου όμως ήταν στον τομέα της φωνητικής με τον οποίο ασχολούμαι και μελετάω ανελλιπώς έως σήμερα με τεράστια αγάπη και πάθος.
-Διακρίνεστε ως κορυφαίος ροσσινιάνος τενόρος διεθνώς. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
-Όλες οι φωνές χαρακτηριζονται από το χρώμα και την ιδιαίτερη ευκολία που έχουν σε κάποιες περιοχές της φωνής. Ο χαρακτηρισμός της δικής μου κατηγορίας είναι ελαφρύς λυρικός τενόρος, γνωστότερο στο εξωτερικό ως liricoleggiero (λιρικολετζερο) ή tenore di grazia.
Η κατηγορία μου λοιπόν έχει ένα ευρύ φάσμα ρεπερτορίου, ειδικά στους συνθέτες Ροσσίνι, Ντονιτσέττι, Μπελλίνι Μότσαρτ κλπ συνθέτες της εποχής του belcanto. Η ιδιαίτερη αδυναμία μου στο συνθέτη Ροσσίνι και η ενασχόληση μου με το συγκεκριμένο συνθέτη μου επέτρεψε να χαρακτηριστώ ως ένας από τους τραγουδιστες που διακρίθηκαν σε αυτό. Ευχαριστώ το Θεό και τους δασκάλους μου γι’αυτό που με κατηύθυναν σωστά.
-Υπάρχει κάποιο όνειρό σας επαγγελματικά που δεν έχει γίνει ακόμα πραγματικότητα;
Ναι, η κάθε επόμενη παραγωγή είναι το επόμενο όνειρο και κατάκτηση, καθώς καθημερινά μαθαίνω από αυτή τη δουλειά.
Η απόλυτη πειθαρχία και η μελέτη είναι το δυσκολότερο κομμάτι για έναν καλλιτέχνη του Λυρικού Θεάτρου
-Ποια εφόδια χρειάζεται ο καλλιτέχνης για το Λυρικό Θέατρο;
-Πάρα πολλά. Κατ’αρχήν αγάπη για το αντικείμενο και απόλυτη πειθαρχία. Μελέτη της μουσικής και της ιστορίας για να είσαι ενήμερος. Πολλές παραστάσεις θεατρικές ή όπερας και πολλές συναυλίες να παρακολουθήσεις. Τεχνική επιμέλεια και κατάρτιση, διαρκή μελέτη της φωνής. Εκμάθηση ξένων γλωσσών και θεατρική παιδεία. Είναι ένα αέναο ταξίδι γνώσης του ίδιου μας τους εαυτού.
-Ποιο είναι το δυσκολότερο κομμάτι της δουλειάς σας;
-Η πειθαρχία και η μελέτη.
-Ακούγεται συχνά ότι οι λυρικοί τραγουδιστές οφείλουν να διάγουν τη «ζωή του πρωταθλητή». Ποια είναι η άποψη σας;
-Ναι, είναι σωστό, όμως εάν κάτι αγαπάς, γίνεται κομμάτι του εαυτού και της καθημερινότητας σου.
-Υπάρχει κάποιο έργο που σας συγκινεί ιδιαίτερα;
-Πάρα πολλά. Ενδεικτικά αναφέρω Μποέμ, Τοσκα, Τραβιάτα κλπ.
-Γνωρίζετε την Κρήτη εκτός δουλειάς; Ποια είναι τα αγαπημένα σας στο νησί ;
-Πάρα πολλά χρόνια, καθώς έρχομαι για διακοπές πολλά χρόνια από τη δεκαετία του 1990. Εχετε εκπληκτικά μνημεία και μοναστήρια που αγαπώ ιδιαίτερα να επισκέπτομαι.
“Επαγγελματικά ήταν λάθος να επιστρέψω στην Ελλάδα’’
-Το 2004 επαναπατριστήκατε. Ήταν μια σωστή απόφαση όπως βλέπετε τα πράγματα με την απαραίτητη χρονική απόσταση;
-Ήταν σωστή μόνο στο γεγονός ότι μου επέτρεψε να κάνω οικογένεια και σήμερα είμαι πατέρας δύο υπέροχων θυγατέρων. Επαγγελματικά όμως όχι, ήταν λάθος, καθώς εδώ δεν υπάρχει ούτε αναγνώριση ούτε και ουσιαστική επαγγελματική ενασχόληση με αυτό που τόσο αγαπώ…