Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε 149 έδρες αλλά έχασε την αυτοδυναμία. Στην ίδια εκλογική αναμέτρηση το ΠΟΤΑΜΙ έγινε κοινοβουλευτικό κόμμα. Θα μπορούσε να έχει κερδίσει την αυτοδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν υπήρχε τότε το ΠΟΤΑΜΙ; Πιστεύω πως ναι.
Υπήρχαν εκείνη την εποχή αρκετοί ψηφοφόροι της ΔΗΜΑΡ ή του ΠΑΣΟΚ του 2012, που είχαν απογοητευτεί από τις επιλογές των κομμάτων τους, αλλά ταυτόχρονα αντιμετώπιζαν με μεγάλη επιφύλαξη τον προεκλογικό «οίστρο» του κ. Τσίπρα και δεν αγόραζαν ούτε τις μουσικοχορευτικές του υποσχέσεις για τους ζουρνάδες και το χορό των αγορών, ούτε τις εξαγγελίες ότι θα «πιστολιάσει» τις δανειστικές υποχρεώσεις της χώρας με ένα νόμο και ένα άρθρο. Αν δεν υπήρχε το ΠΟΤΑΜΙ κάποιοι τότε, έστω και με βαριά καρδιά, θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ.
Το πώς θα εξελίσσονταν τα πολιτικά πράγματα, αν ο κ. Τσίπρας είχε αυτοδυναμία τον Ιανουάριο του 2015 και η «πρώτη φορά αριστερά» κάλπαζε χωρίς το λεκέ των ΑΝΕΛ, θα μπορούσε να είναι μια ενδιαφέρουσα θεωρία εργασίας για φοιτητές και φοιτήτριες της πολιτικής επιστήμης. Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις δημοσκοπικές προβλέψεις, θα βρεθεί στην αντιπολίτευση, ενώ το ΠΟΤΑΜΙ, αφού έδωσε μάχη να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα αγωνιστεί για την είσοδό του στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2019 η ΝΔ έχει ως στόχο την αυτοδυναμία, που θα απειληθεί αν το ΠΟΤΑΜΙ κερδίσει τη δική του μάχη. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ο «φιλελεύθερος τύπος» έντυπος ή ηλεκτρονικός και οι «συνεργάτες» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αντιμετώπισαν με απαξιωτικά, δεικτικά ή υπαινικτικά σχόλια την πρόσφατη επανασύσταση της Κ.Ο. του ΠΟΤΑΜΙΟΥ.
Είναι και αυτό ένα δείγμα. Φυσικά η στάση των βουλευτών που οδήγησε στην αρχική διάλυση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος, όταν αποφάσισαν να αναζητήσουν σωσίβιο για την πολιτική τους επιβίωση σε ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ, διατηρώντας, κάποιοι, μέχρι τέλους τις ξένες έδρες, στέλνει μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση. Το ΠΟΤΑΜΙ τα έχει λάβει, ελπίζω και οι ψηφοφόροι. Θα περιμέναμε πάντως οι πολιτικές δυνάμεις που μιλούν για τη δημοκρατία, τις ίσες ευκαιρίες, το σεβασμό στο κράτος δικαίου και όλα αυτά, να χαιρέτιζαν την ανασύσταση της κοινοβουλευτικής ομάδας ενός φιλελεύθερου, κεντρώου κόμματος.
Αλλά στην παλαιοκομματική λογική των δυνάμεων που διεκδικούν την εξουσία αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, ισχύει ακόμη ο πολιτικός θάνατός σου, η πολιτική ζωή μου. Αρνούνται πεισματικά να δουν αυτό που το ΠΟΤΑΜΙ υποστηρίζει από την ίδρυσή του: το μέλλον της χώρας σχεδιάζεται πάνω σε συγκεκριμένους στόχους και με βάση προγραμματικές συνεργασίες. Δε χρειάζεται να είναι φοβερός αναλυτής κάποιος για να καταλάβει ότι οι συνεργασίες που υπόσχεται η ΝΔ, σε περίπτωση αυτοδυναμίας, είναι κενές νοήματος.
Ούτε η λογική του ψηφίζω αυτούς για να ξεφορτωθώ τους άλλους, αποτελεί ορθό πολιτικό κριτήριο. Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να επιλέξει καλύτερους συνεργάτες όταν έρθει η ώρα να κυβερνήσει δίνοντας τον τόνο της πολιτικής ωριμότητας που τόσο έχει ανάγκη η χώρα. Αν στην πολιτική, όπως και στη θάλασσα, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, στην περίπτωση του ΠΟΤΑΜΙΟΥ η επανασύσταση της κοινοβουλευτικής μας ομάδας μάλλον δείχνει ότι υπήρξαμε αχώνευτοι! Αχώνευτοι και πεισματάρηδες συνεχίζουμε και αν θέλετε να τους την σπάσετε, ψηφίστε ΠΟΤΑΜΙ.
* Η Μαργαρίτα Γερούκη είναι εκπαιδευτικός, υποψήφια Ευρωβουλευτής με το ΠΟΤΑΜΙ