Την απάντηση στο πιο κρίσιμο ερώτημα που βασανίζει καθημερινά όλες τις νοικοκυρές προσπαθεί να δώσει μέσα από τα βιβλία της η κ. Αλεξάνδρα Σουλαδάκη. «Τι μαγειρεύουν πάλι αύριο, μου λέτε; Θα σας πω εγώ» και «Τι μαγειρεύουν πάλι αύριο, μου λέτε; Η συνέχεια.
Απλά, παραδοσιακά, οικονομικά και… κυρίως υγιεινά» είναι τα δύο βιβλία που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Επίκεντρο και αποτελούν πολύτιμους βοηθούς για τις επίδοξες μαγείρισσες και επίδοξους μάγειρες.
«Τι τα θες, τι τα γυρεύεις, η καθημερινότητα της κουζίνας είναι μεγάλος πονοκέ́φαλος, “τι μαγειρεύ́ουν πάλι αύριο μου λέ́τε;”, όντως εί́ναι ένα πολύ βασανιστικό́ ερώ́τημα γι’ αυτού́ς που έ́χουν την ευθύ́νη της κουζίνας σ’ έ́να σπί́τι, όλοι περιμένουμε από́ τον έ́να να λύ́σει τον γρί́φο, το καθημερινό́ αυτό ́πρό́βλημα που φαίνεται απλό, αλλά́ εί́ναι πολύ μα πολύ́ δύσκολο…», αναφέρει η ίδια.
Σε συνέντευξή της στην «Π» τονίζει πως «αλίμονο αν μέναμε ίδιοι, θα γινόμασταν εμείς μονότονοι αλλά και η ζωή μας, όμως επαναλαμβάνω πάντα με οδηγό την παράδοσή μας».
Το κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:
Τελικά, όλα τα γνωρίζει η Ελληνίδα μάνα-νοικοκυρά, εκτός από το τι να μαγειρέψει αύριο; Ο στόχος του βιβλίου σας είναι να της λύσετε αυτή την κομβική, καθημερινή της απορία;
«Το βιβλίο μου, η μάλλον τα βιβλία μου, δεν είναι οδηγοί μαγειρικής, είναι οδηγοί κουζίνας, στόχος είναι να απαντήσουν σ’ αυτό το ερώτημα, να δώσουν μια πρόταση, μια λύση σ’ αυτό το καθημερινό δύσκολο ερώτημα, που δεν μπορούν να καταλάβουν όσοι δεν έχουν την ευθύνη της κουζίνας σ ένα σπίτι. Το πρώτο μου βιβλίο ήταν ο πρόλογος, στο δεύτερο μπήκαμε στο κυρίως θέμα, που νομίζω θα την δώσει την απάντηση με πάρα πολλές προτάσεις ανά εποχή και με τα υλικά της, όσο είναι δυνατόν».
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κανείς συλλέκτης γεύσεων; Ένα ταξίδι στο πιάτο μοιάζει με μία εκδρομή;
«Συλλέκτης γεύσεων θα μπορούσε να είναι ένας γευσιγνώστης, το καθημερινό όμως φαγητό δεν νομίζω ότι δίνει αυτήν τη δυνατότητα ή την πολυτέλεια θα έλεγα…
Όσο για το ταξίδι, αν είναι ταξίδι σε κουζίνες του κόσμου μπορεί και να μοιάζει με εκδρομή, αφού μέσα από αυτό γνωρίζεις και τον κόσμο».
Όπως λέτε κι εσείς, κάποια φαγητά μάς ξυπνούν αναμνήσεις. Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες δικές σας μνήμες που έχετε συνδέσει με συγκεκριμένες γεύσεις;
«Στο πρώτο μου βιβλίο έχω περιγράψει τη γιαγιά μου να μαγειρεύει φρέσκα φασολάκια στο χωριό μου, τη Βάχλια της Αρκαδίας. Αυτό το φαγητό λοιπόν έτσι έχει καταγραφεί στην δικιά μου μνήμη.
Επίσης, ο τραχανάς, που μεγαλώσαμε εγω και τα αδέλφια μου, τα παιδιά μου και τώρα τα εγγόνια μου, κάθε φορά που φτιάχνω, γυρίζω πίσω στα παιδικά μου χρόνια».
Η ετοιμασία ενός πιάτου είναι ομαδική ή ατομική υπόθεση; Απολαμβάνετε να μαγειρεύετε συντροφιά με δικούς σας ανθρώπους ή με δυνατά τη μουσική και μόνη;
«Η ετοιμασία του φαγητού για μένα είναι τελείως προσωπική υπόθεση, δεν μου αρέσει καθόλου να μπερδεύονται κι άλλοι στα πόδια μου και στην κουζίνα μου, όμως μπορώ να μαγειρεύω και να πίνουμε ένα κρασάκι ή μια ρακή με φίλους, αλλά έξω από την κουζίνα μου και φυσικά όχι στην καθημερινότητα.
Στην καθημερινότητα όμως και στην πολύ αγχωμένη ζωή μας ούτε συλλογικό γίνεται το μαγείρεμα, ούτε και διασκέδαση, είναι μια αναγκαιότητα για την οικογένεια, για τον εργένη, τον φοιτητή ή τη φοιτήτρια, για όποιον τέλος πάντων ετοιμάζει το φαγητό του για να μην τρώει τα ετοιματζίδικα».
Η μαγειρική είναι ένας δρόμος χωρίς τέλος; Συνεχώς εμπλουτίζεται; Οι προτιμήσεις μας αλλάζουν, διαμορφώνονται ανάλογα με το τι έχουμε δοκιμάσει;
«Νομίζω ναι, γιατί εξελίσσεται. Πρέπει να εμπλουτίζεται και να ακολουθεί την εξέλιξη στη ζωή μας, όμως δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την παράδοσή μας. Λαοί που δεν σέβονται την παράδοσή τους παύουν να υπάρχουν…
Όσο για τις προτιμήσεις μας, φυσικά και αλλάζουν, αλίμονο αν μέναμε ίδιοι, θα γινόμασταν εμείς μονότονοι αλλά και η ζωή μας, όμως επαναλαμβάνω πάντα με οδηγό την παράδοσή μας».
Η ζωή της και η Κρήτη
Η κ. Σουλαδάκη αναφέρει: «Γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά η καταγωγή μου είναι από τη Βάχλια Γορτυνίας του νομού Αρκαδίας και από τους δύο γονείς μου.
Παρόλο ότι τον μεγαλύτερο χρόνο της ζωής μου τον ζω στην Κρήτη, ευαισθητοποιούμαι πολύ με το χωριό μου τη Βάχλια.
Με το Σίσι, το Βραχάσι ανέπτυξα μια ιδιαίτερη σχέση, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου το πέρασα και συνεχίζω να το περνώ εκεί, αυτή η σχέση πολλές φορές ήταν και είναι συγκρουσιακή, αυτό όμως αποδεικνύει και τη μεγάλη της ένταση.
Το Σίσι και το Βραχάσι είναι για μένα ο δικός μου παράδεισος. Εδώ και μερικά χρόνια με βρίσκετε στο Donna.gr, στο CNA.gr του Αγίου Νικολάου, από τον Νοέμβριο του 2017 στον Αθήνα 9,84, σε ένθετο της εκπομπής «Άλλα Νέα» και στο σάιτ του σταθμού www.athina984.gr, επίσης από την Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018 και κάθε Παρασκευή στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» στη σελίδα «Τι μαγειρεύουν πάλι αύριο, μου λέτε;» με μια διαφορετική προσέγγιση κειμένου και συνταγής.
Είμαι πολιτικοποιημένη και γενικά ανήσυχη, μ’ αρέσει να γράφω, να διαβάζω, να ζωγραφίζω, να μαγειρεύω κι όλα αυτά μεταξύ Αθηνών, Αρκαδίας και Κρήτης…
Είμαι μηχανικός Έργων Πολιτικού Μηχανικού Αρχιτέκτονα της Σχολής Δοξιάδη, παντρεμένη με τον Γιάννη Σουλαδάκη, έχω δύο κόρες, τη Βασιλική, τη Μαρία, και τρεις εγγονές, την Αλεξάνδρα, τη Ανθή και την Μαριάννα».