Η ελληνική κοινωνία ξέχασε ξαφνικά τα προβλήματά της και άρχισε να ασχολείται με τα ομόφυλα ζευγάρια και αν έχουν το δικαίωμα να αποκτούν και να μεγαλώνουν παιδιά. Ένα θέμα για το οποίο οι περισσότεροι έχουμε άγνοια.
Κάποιοι συμφωνούν, άλλοι το θεωρούν αφύσικο, αρκετοί εξαγριώνονται με την ιδέα, πολλοί προβληματίζονται και δεν έχουν ξεκάθαρη άποψη λόγω ελλιπούς γνώσης.
Η «Π» απευθύνθηκε στην κ. Ελένη Λαζαράτου, ομότιμη καθηγήτρια Παιδοψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και τη ρώτησε τι δείχνουν οι μελέτες για τα παιδιά που μεγαλώνουν με ομοφυλόφιλους γονείς.
Η ανατροφή
Σύμφωνα με τις επισημάνσεις της:
«Μελέτες σχετικές με την ανατροφή παιδιών από ομόφυλους γονείς έδειξαν ότι τα παιδιά αυτά έχουν καλή προσαρμοστικότητα και αναπτύσσονται φυσιολογικά, χωρίς επιπλέον δυσκολίες σε ψυχο-κοινωνικό επίπεδο και δεν διαφέρουν από τα παιδιά που μεγαλώνουν με ετερόφυλους γονείς».
Στο σχολείο
Η κ. Λαζαράτου σημείωσε ότι, όπως πρόσφατες επιστημονικές μελέτες:
«Τα παιδιά ομόφυλων ζευγαριών μοιράζονται το ίδιο κοινωνικό και σχολικό περιβάλλον με τα άλλα παιδιά, διατηρούν τις σχολικές επιδόσεις σε ικανοποιητικά επίπεδα και αναπτύσσουν το ίδιο καλά τις κοινωνικές σχέσεις με τους συνομηλίκους αλλά και τους ενηλίκους. Παρουσιάζουν, σε παρόμοια ποσοστά με τα άλλα παιδιά, εσωτερικευμένα κι εξωτερικευμένα ψυχιατρικά προβλήματα όπως κατάχρηση ουσιών, παραβατική συμπεριφορά, αλλά θυματοποιούνται ευκολότερα από τα άλλα παιδιά, γιατί συχνά τα κοροϊδεύουν για τη σχέση των γονιών τους».
Ταυτότητα φύλου
Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι το παιδί που μεγαλώνει με ομόφυλους γονείς θα γίνει και εκείνο ομοφυλόφιλο.
Τι ισχύει;
Η καθηγήτρια Παιδοψυχιατρικής εξήγησε ότι:
«Σχετικά με το ιδιαίτερο ζήτημα της απόκτησης ταυτότητας φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού των παιδιών που μεγαλώνουν με ομοφυλόφιλους γονείς πολλές μελέτες αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει καμιά διαφορά στη σεξουαλική ανάπτυξη και στον σεξουαλικό προσανατολισμό των παιδιών αυτών σε σχέση με τα υπόλοιπα».
Ωστόσο η ίδια συμπληρώνει:
«Στην κλινική πρακτική όμως βλέπουμε ότι τα παιδιά των ομοφυλοφίλων αναρωτιούνται συχνά για τη σεξουαλική τους διαφοροποίηση.
Οι έφηβοι ιδίως που προέρχονται από ομοφυλόφιλους γονείς προβληματίζονται για τη σεξουαλική τους ταυτότητα και είναι πολύ ανήσυχοι για το αν είναι ομοφυλόφιλοι. Για να αποδείξουν ότι είναι «σαν τους άλλους», έχουν την τάση να αναπτύσσουν πρόωρα ερωτικές σχέσεις που συχνά αποβαίνουν ατυχείς».
Η κ. Λαζαράτου επισημαίνει πως «το ότι τα παιδιά χρειάζονται ετερόφυλους γονείς και διαφορετικούς γονεϊκούς ρόλους για να αναπτυχθούν σωστά και να αποκτήσουν την ταυτότητα του φύλου τους ήταν μέχρι πρόσφατα μια κοινά παραδεκτή άποψη, που δεν επιδεχόταν κανενός είδους αμφισβήτηση.
Όμως σύγχρονες μελέτες υποστηρίζουν ότι η ποιότητα του γονεϊκού ρόλου στις οικογένειες που δημιουργούν τα ομόφυλα ζευγάρια δεν διαφέρει από εκείνη των γονεϊκών ρόλων ετερόφυλων ζευγαριών.
Συμπεραίνεται έτσι ότι δεν είναι το φύλο που καθορίζει την ποιότητα του γονεϊκού ρόλου αλλά η συναισθηματική σταθερότητα και η προβλεψιμότητα του γονέα.
Τι χρειάζονται τα παιδιά για να αναπτυχθούν σωστά
Η παιδοψυχίατρος τονίζει ότι «πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η ευημερία των παιδιών επηρεάζεται πολύ περισσότερο από τις σχέσεις τους με τους γονείς τους, την αίσθηση της επάρκειας και της ασφάλειας των γονέων τους και την παρουσία κοινωνικής και οικονομικής υποστήριξης στην οικογένεια, παρά από το φύλο ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό των γονέων.
Η ποιότητα της σχέσης των γονέων, οι γονεϊκές πρακτικές και ο στιγματισμός της οικογένειας συνδέονται με την ύπαρξη ή μη προβλημάτων στα παιδιά και η υγιής ανάπτυξή τους εξαρτάται περισσότερο από την υγιή οικογενειακή λειτουργία από ό,τι από την οικογενειακή δομή».
Πώς θα αποφύγουν το στίγμα
Συμπερασματικά καταλήγει η ίδια: «Τα επιστημονικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι τα παιδιά που ζουν σε νέες μορφές οικογένειας έχουν παρόμοιες αναπτυξιακές και συναισθηματικές ανάγκες και λαμβάνουν παρόμοια γονεϊκή μέριμνα είτε οι γονείς τους είναι διαφορετικού είτε του ιδίου φύλου.
Για τη βέλτιστη ανάπτυξη αυτών των παιδιών και την αποφυγή του στίγματος θα απαιτηθεί ειδική εκπαίδευση των ειδικών ψυχικής υγείας αλλά και των εκπαιδευτικών και του ευρύτερου κοινού. Θα χρειαστεί επίσης να ρυθμιστεί κατάλληλα η νομοθεσία προκειμένου να διασφαλιστεί η ολοκληρωμένη και χωρίς προβλήματα αποδοχή των παιδιών και τα δικαιώματά τους σε όποιου είδους οικογένεια και αν μεγαλώνουν».