Ήγγικεν η ώρα, λοιπόν!
Η ώρα της κάλπης ή του κυρίαρχου λαού, όπως αρέσκονται να λένε τέτοιες ημέρες οι πολιτικοί, για να κολακέψουν τον μπαραντάνη λαό!
Η προεκλογική αυλαία έπεσε, ήρεμα σε τοπικό επίπεδο, παρά την πληθώρα των υποψηφίων για τη Λότζια κι ενώ το αποτέλεσμα για την Περιφέρεια Κρήτης μοιάζει να έχει κριθεί από καιρό. Α, έχουμε και ευρωεκλογές αύριο.
Και το διακύβευμα δεν είναι σε καμιά περίπτωση τα ιμάτια που διαρρηγνύουν οι κύριοι Τσίπρας και Μητσοτάκης για την επικράτηση στην εγχώρια πολιτική σκηνή, στην οποία παρελαύνουν κότερα, πούρα, συγχωρεμένοι γονείς και αυξημένες εργατοώρες, διλήμματα και εκβιασμοί.
Είναι ο κίνδυνος της ακροδεξιάς στροφής της Ευρώπης, που θα οδηγήσει στην περαιτέρω περιχαράκωσή της. Μιας Ευρώπης πιο φοβικής, πιο ρατσιστικής και έρμαιου στα χέρια των ευρωσκεπτικιστών. Αυτή την Ευρώπη θέλουμε; Στα καθ’ ημάς τώρα, οι δημοτικές κάλπες είναι πάντα μια βάσανος.
Και μακάρι να ήταν η βάσανος της ψήφου. Μα δεν είναι… Μήπως ήρθε η ώρα, λοιπόν, να μπούμε στο παραβάν, αλλά ν’ αφήσουμε απ’ έξω τον κουμπάρο, τον, φίλο, τον ξάδελφο και τον μπατζανάκη;
Μήπως ν’ αλλάξουμε το κριτήριο της ψήφου, με βάση το κοινό καλό και όχι το προσωπικό ρουσφέτι; Μήπως στη ζυγαριά για τον δήμαρχο να βγάλουμε τα «βαρίδια», για να μην… βαροζυάζουν κάποιοι που δεν αξίζουν ή αντίστοιχα να μην καθηλώνονται στον πυθμένα όσοι αξίζουν από κάποιους επιτήδειους που τους περιστοιχίζουν;
Έτσι, μπορεί και ν’ απελευθερώσουμε δυνάμεις, που κάποιοι ετσιθελικά κρατούν εγκλωβισμένες. Ας πάμε στην κάλπη, λοιπόν, με καθαρή συνείδηση και ανεπηρέαστοι από σενάρια, που διαρρέονται τεχνηέντως ενόψει δεύτερου γύρου και είναι προϊόντα συνδιαλλαγής και διαπλοκής.
Δυστυχώς, τη συνδιαλλαγή και διαπλοκή ενισχύει ο «ΚλεισθένηςΙ» και θα φανεί την επόμενη εβδομάδα, όπου υπάρξει β’ γύρος. Μακάρι να πρόκειται για εσφαλμένη εκτίμηση και να δικαιωθεί πλήρως ο νομοθέτης της απλής αναλογικής και της προώθησης της συνεργασίας.
Διαφορετικά, θα έχουμε ν’ αναλογιστούμε και να λουστούμε πολλά… Και μην ξεχνάτε ότι ψηφίζουμε για τα επόμενα πέντε χρόνια. Ε, ας μην τα κάνουμε και πέτρινα…
Γιάννης Σπανάκης