Ψάχνετε ραντεβού με ψυχίατρο του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα; Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρείτε χωρίς αναμονή πολλές φορές, μηνών. Ένα σημαντικό ποσοστό το γενικού πληθυσμού, περίπου 3 στους 10 υποφέρει από κατάθλιψη, άγχος, αϋπνίες, συχνές κρίσεις πανικού κ.α. και πάρα πολλοί απευθύνονται στοςυ ειδικούς, για να αντιμετωπίσουν τις αγχώδεις διαταραχές τους.
Δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στη ζήτηση υπηρεσιών ψυχικής υγείας
“Η ζήτηση αυξάνεται συνεχώς και οι δημόσιες δομές υγείας δεν μπορούν να ανταποκριθούν γιατί έχουν μείνει με ελάχιστο προσωπικό”, είπε στην “Π” η διευθύντρια του ψυχιατρικού τομέα του Βενιζελείου Ευγενία Χουρδάκη, η οποία σημείωσε ότι η αναμονή για ραντεβού φθάνει και τους 3 μήνες.
Η ίδια είπε ότι υπάρχει μεγάλη αύξηση 10%-15% αγχωδών διαταραχών, κατάθλιψης, οι άνθρωποι έχουν αϋπνίες, παθαίνουν κρίσεις πανικού. Νιώθουν ξαφνικά ταχυπαλμίες, νομίζουν ότι θα πεθάνουν ή θα τρελαθούν.
Η κ. Χουρδάκη είπε ακόμη ότι πολύς κόσμος αντιμετωπίζει πρόβλημα με το αλκοόλ. Μεγάλη ζήτηση υπηρεσιών ψυχικής υγείας αφού ο δημόσιος τομέας σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν μπορεί να ανταποκριθεί, έχει και ο ιδιωτικός τομέας και η αναμονή για τα ραντεβού με ψυχίατρο ξεπερνούν τον 1 μήνα, είπε στην “Π” ο ψυχίατρος Μάνος Δολαψάκης.
Ο ίδιος αναφέρει:
“Ψυχική υγεία και ευημερία είναι παγκόσμια προτεραιότητα και η επίτευξη ισοτιμίας πρόσβασης για την υποστήριξη της ψυχικής και σωματικής υγείας είναι επιτακτική. H πανδημία είχε τη μορφή ενός αναπάντεχου και βίαιου συλλογικού τραύματος αμέσως μετά από μια υπερδεκαετή οικονομική κρίση. Βρεθήκαμε μπροστά σε εντελώς άγνωστες καταστάσεις και κοινωνικοοικονομικές ανατροπές. Παρατηρήθηκε λοιπόν παγκοσμίως πολύ σημαντική επιβάρυνση των ψυχικών διαταραχών με πολυπαραγοντική αιτιοπαθογένεια που αναδεικνύεται τώρα στην «μετά covid εποχή».
Έχουν σίγουρα αυξηθεί οι παράγοντες κινδύνου για τις ψυχικές διαταραχές, όπως η απομόνωση, ανισότητα, ανεργία, βία και ανθυγιεινοί τρόποι ζωής. Η όξυνση των ανισοτήτων και η εμφάνιση νέων κριτηρίων ανισοτήτων ιδιαίτερα σε ομάδες που είναι ήδη οι ασθενέστερες όπως οι ψυχικά ασθενείς προκαλούν μια γενικευμένη αποσταθεροποίηση του κοινωνικού ιστού και οι στατιστικές ανεβάζουν τα ποσοστά ψυχιατρικής νοσηρότητας αυξημένα κατά 26-28%”.
O ίδιος τόνισε ότι: “Η δραματική ψυχική επιβάρυνση των νέων από 12-25 ετών φτάνουν σε ποσοστά που σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς ψυχικής υγείας θεωρείται κατάσταση κρίσης. Δυο ακόμα είναι αριθμητικά οι πληθυσμοί που υφίστανται τεράστια πίεση: οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι.
Ιδιαίτερα αυξημένα είναι τα ποσοστά στις αγχώδεις, καταθλιπτικές, διαταραχές πρόσληψης τροφής, και εθισμών. Πολύ ανησυχητική επίσης η αύξηση στο μετατραυματικό και στο εργασιακό εργασιακό στρες, αλλά το τραγικό φαινόμενο είναι η αύξηση στην αυτοκτονικότητα και στην αυτοκαταστροφικότητα, -και φυσικά ετεροκαταστροφικότητα- που κάποιες έρευνες υποστηρίζουν ότι έχουν αυξηθεί κατά 35% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Ένας σχετικά νέος προβληματισμός που έχει φέρει σε αμηχανία τους ειδικούς είναι οι εκφράσεις της σεξουαλικότητας των νέων που ανοίγουν ‘’καινούργια συρτάρια’’ σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, και εμφανίζονται όροι όπως: gender fluid, non binary, asexual, που είναι ελεύθερες μορφές σεξουαλικότητας όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, αλλά συχνά τα φέρνει αντιμέτωπα με ένα οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο που δεν είναι προετοιμασμένος να τα δεχτεί και συχνά υφίστανται εκφοβισμό ποικίλων μορφών”.
Η πολυετής κρίση μεγέθυνε τις κοινωνικές μας νευρώσεις
Ο κ. Δολαψάκης επεσήμανε ότι: “Τα αιτήματα έχουν τη μορφή κατεπείγοντος ιδιαίτερα σε εφήβους και νέους και ιδιαίτερα για αυτούς τους πληθυσμούς δεν υπάρχει η δυνατότητα ανταπόκρισης και υποστήριξης από κατάλληλες δομές και οι ιδιώτες επαγγελματίες ψυχικής υγείας χρονικά δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον πολλαπλασιασμό των αιτημάτων.
Λόγω της υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης και έλλειψης δομών η αύξηση της ζήτησης έχει πραγματικά δυσκολέψει την άμεση πρόσβαση στους ειδικούς. Οι κρίσεις των τελευταίων χρόνων έχουν μεγεθύνει τις κοινωνικές μας νευρώσεις.
Όπως έχει γράψει η “Π”, μεγάλος αριθμός πολιτών πηγαίνει στα κέντρα υγείας με συμπτώματα που παραπέμπουν σε σοβαρές παθήσεις όπως είναι το έμφραγμα, όμως στο 80% αυτών των περιπτώσεων τα συμπτώματα δεν οφείλονται σε συγκεκριμένες οργανικές παθήσεις, αλλά σε αγχώδεις διαταραχές.