Είναι άνθρωποι «υπεράνω πάσης υποψίας», «ευυπόληπτοι οικογενειάρχες», «καλοί χριστιανοί».
Και κάποια στιγμή η γειτονιά, ο περίγυρός τους, οι φίλοι τους, μαθαίνουν ότι έχουν εμπλακεί σε μια ιστορία παιδεραστίας.
Τέτοιες υποθέσεις εμφανίζονται πλέον με μορφή χιονοστιβάδας στην επικαιρότητα και αφορούν συμπολίτες μας της «διπλανής πόρτας».
Σύμφωνα με τον ψυχίατρο Μάνο Δολαψάκη, τουλάχιστον το 7% των παιδιών στην Ελλάδα έχουν υποστεί κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης από ενήλικα, ωστόσο τα περιστατικά που δεν καταγγέλλονται ποτέ είναι πολύ περισσότερα.
Παιδόφιλος είναι εκείνος που έχει μια σεξουαλική απόκλιση η οποία ονομάζεται στη ψυχιατρική παραφιλία. Ο άνθρωπος αυτός έχει χρόνιες εμμονικές ερωτικές φαντασιώσεις με παιδιά.
Ωστόσο λόγω αναστολών και φόβου για την τιμωρία δεν παρενοχλεί ανήλικους. Συνήθως είναι προσωπικότητες ιδιαίτερα εσωστρεφείς. που δεν έχουν δημιουργήσει οικογένεια και έχουν μια κρυφή σεξουαλική ζωή, που περιλαμβάνει παρακολούθηση σχετικών ταινιών, κάνουν τσατ στο διαδίκτυο, βλέπουν πορνογραφικό υλικό. Ο παιδόφιλος ζει με τις φαντασιώσεις του χωρίς να προχωρεί σε πράξεις.
Αντίθετα, ο παιδεραστής συνήθως κάνει οικογένεια και παιδιά και τουλάχιστον μια φορά έχει παρενοχλήσει ανήλικους. Εγκληματεί και το κάνει με έλλειψη ενσυναίσθησης, υποστηρίζει μάλιστα ότι αυτό που κάνει αρέσει στα παιδιά.
Σύμφωνα με τον ψυχίατρο, στους παιδόφιλους υπάρχει η επιστημονική θεωρία ότι η σεξουαλική τους απόκλιση οφείλεται σε νευροβιολογικούς και ενδοκρινολογικούς παράγοντες. Δηλαδή, έτσι γεννιούνται.
Αλλάζουν οι παιδεραστές;
Οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να αλλάξουν;
Ο κ. Δολαψάκης απαντά: «Θα έλεγα όχι, δεν υπάρχει θεραπεία για τους παιδεραστές σε ψυχιατρικό επίπεδο. Επίσης η ποινική τους αντιμετώπιση δεν είναι ικανή να τους αποτρέψει από την επανάληψη της πράξης τους.
Η φυλακή δεν έχει αναμορφωτικό χαρακτήρα γι αυτούς. Είναι άνθρωποι με ψυχική νόσο, χωρίς αμφιβολία, αλλά έχουν καταλογισμό των πράξεών τους. Γι’ αυτό η Πολιτεία και οι νόμοι πρέπει να προστατεύσουν την κοινωνία, στο σύνολό της».
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει η έρευνα της κοινωνιολόγου- εγκληματολόγου Παυλίνας Μωραΐτη με θέμα «Το φαινόμενο της παιδεραστίας στην Ελλάδα» στο πλαίσιο του προγράμματος των μεταπτυχιακών σπουδών της.
Ολοκληρώθηκε το 2017 και συμμετείχαν 25 παιδεραστές που έχουν βιάσει ή αποπλανήσει παιδιά ηλικίας από 8 ετών, οι οποίοι εκτίουν την ποινή τους στις φυλακές Τρίπολης και Γρεβενών.
Σημαντικά ποσοστά υποτροπής
Απο τις απαντήσεις τους είναι σαφές ότι δεν έχουν μετανιώσει για τις πράξεις τους. Όπως είπε η κ. Μωραΐτη στην «Π», οι κρατούμενοι «ήταν πολύ ομιλητικοί και πρόθυμοι να παρουσιάσουν τη δική τους πλευρά, κάνοντας λόγο για δικαστική πλάνη ρίχνοντας την ευθύνη σε τρίτους, ή ακόμη και στο παιδί που κακοποίησαν».
Υπάρχουν έρευνες που αναφέρουν σημαντικά ποσοστά υποτροπής των παιδεραστών όταν αποφυλακιστούν.
Με άλλα λόγια είναι πολύ πιθανόν όταν βγουν απο τη φυλακή, να επαναλάβουν την πράξη τους.
Να σημειώσουμε ότι ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ειδικά προγράμματα επανένταξης και παρακολούθησης των ανθρώπων αυτών στο πλαίσιο της αντεγκληματικής πολιτικής, κάτι που συμβαίνει σε άλλες χώρες.