«Οι πολίτες φαίνεται ότι αντιλαμβάνονται πως το ΠΑΣΟΚ είναι δεκανίκι του Μητσοτάκη» τόνισε ο Παύλος Πολάκης στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Πρόσθεσε πως πρέπει «να υπάρχει ψηφοδέλτιο και φορέας που θα κερδίσει τον κ. Μητσοτάκη και θα υλοποιήσειτην προοδευτική και δημοκρατική αναγέννηση της χώρας».
Επίσης εφ’ όλης της ύλης κριτική προς τον Σωκράτη Φάμελλο σχεδόν για το σύνολο της πολιτικής του του ΣΥΡΙΖΑ, άσκησε ο Παύλος Πολάκης, που αντέδρασε στις προτάσεις συνεργασίας που έχει απευθύνει ο πρόεδρος του κόμματος, προς το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά, ξεκαθαρίζοντας πως δεν υπάρχει περίπτωση να αποχωρήσει από την Κουμουνδούρου.
«Πρόκειται για κίνηση πραγματικά χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του κόμματος. Χωρίς καμία απολύτως συζήτηση στα όργανα, χωρίς να έχει τεθεί το θέμα στην ΚΕ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει δημόσια για δημιουργία νέου φορέα προαναγγέλλοντας μάλιστα ότι θα συμβάλει για να μην κατέβει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτόνομα στις εκλογές», τόνισε ο χανιώτης.
Έκανε ειδική αναφορά στο ΠΑΣΟΚ, αναρωτώμενος με «με ποιο ΠΑΣΟΚ θα συμμαχήσουμε συντρόφισσες και σύντροφοι;», για να συμπληρώσει πως «Αυτό που έχει ανάγκη η κοινωνία δεν είναι να πέσει ο Μητσοτάκης ως πρόσωπο, αλλά οι πολιτικές της ΝΔ. Υπάρχει έστω μία ή ένας σε αυτή την αίθουσα που πιστεύει ότι αυτό μπορεί να συμβεί με τη δημιουργία κοινού φορέα με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη; Αν υπάρχει, ας σηκώσει το χέρι του αυτή τη στιγμή να τον δούμε».
Παράλληλα, τάχθηκε υπέρ της επιστροφής στελεχών που προέρχονται από τη Νέα Αριστερά, αλλά κατά μιας πιθανής συμφωνίας ανάμεσα στις ηγεσίες των δύο κομμάτων. «βασικό ερώτημα κατά τη γνώμη μου είναι αν μιλάμε για συμφωνία κορυφής ή αν μιλάμε για στελέχη, λίγα ή πολλά που θέλουν να επιστρέψουν. Αν μιλάμε για συμφωνία κορυφής η οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνει διαπραγμάτευση για θέσεις και οφίτσια, ευχαριστώ δεν θα πάρω», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Σε ό,τι αφορά τις συνεργασίες, εάν κι εφόσον αυτές προχωρήσουν, ζήτησε να υπάρχει συγκεκριμένο προγραμματικό πλαίσιο, τονίζοντας πως «Σε κάθε περίπτωση ότι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει ανοιχτά, δημοκρατικά, όπως προβλέπει το καταστατικό μας και χωρίς συμφωνίες κάτω από το τραπέζι».
Ολόκληρη η ομιλία του Παύλου Πολάκη:
«Παρούσα Κατάσταση
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, δεν μου αρέσει που το λέω, με πονάει να το παραδεχτώ, αλλά δεν πάμε καλά και αυτό νομίζω είναι κάτι που οι περισσότεροι εδώ μέσα, το αναγνωρίζουμε . Η δική μου εικόνα είναι ότι ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων μας,κρατάει πλέον αποστάσεις από εμάς, έχει κάτσει στην άκρη και αν δεν αλλάξουμε ρότα, σύντομα θα μας γυρίσει οριστικά την πλάτη. Το αποθαρρυντικό είναι ότι αυτό συμβαίνει ενώ τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ καταρρέουν δημοκοπικά. Αυτή η κατάσταση θα πρέπει άμεσα να αναστραφεί. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα επιστρέψουμε σε ποσοστά που έχουμε να δούμε από το 2009.
Θεωρώ ότι το συνέδριο αλλά και η πορεία προς αυτό είναι μια ευκαιρία, μπορεί και η τελευταία, να αντιστραφεί η κατάσταση.
Θέλω να ξεκαθαρίσω από την αρχή σε ποια βάση κάνω σήμερα την όποια κριτική. Το όραμα για το οποίο παλεύω είναι μια μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας καταφέρει να δημιουργήσει πλειοψηφικό ρεύμα στη βάση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, να ξανακυβερνήσει για να αλλάξει τη χώρα.
Για αυτό το όραμα παλεύω και παλεύω μέσα από το ΣΥΡΙΖΑγιατί πιστεύω ότι είναι το μόνο “όχημα” που είναι ικανό να μας φέρει μια μέρα ξανά στην εξουσία.
Καθαρά πράγματα!!! Ότι άλλο λέγεται ή γράφεται δεν έχει καμία βάση.
Αυτά που πρέπει να αλλάξουν μόνο λίγα δεν είναι. Θα προσπαθήσω σήμερα να θίξω κάποια από αυτά:
Κομματική Λειτουργία
Συντρόφισσες και σύντροφοι περάσαμε πολλά τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Βιώσαμε με ευθύνη όλων μας το λάθος Κασσελάκη-φυσικά και με δικιά μου, άλλωστε εγώ, σε αντίθεση με άλλους, ανέλαβα με θάρρος νομίζω το μερίδιο που μου αναλογεί – που άφησε πίσω του πληγές που θέλουν χρόνο για να επουλωθούν. Βιώσαμε δυο διαδοχικές διασπάσεις που ως αποτέλεσμα είχαν να χάσουμε στη Βουλή τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όλους εμάς που μείναμε στο ΣΥΡΙΖΑ και που παλέψαμε και παλεύουμε για την ανασυγκρότηση του κόμματος, θα έπρεπε όλα αυτά να μας έχουν συσπειρώσει. Θα έπρεπε να μας έχουν κάνει πιο ανοιχτούς στην άλλη άποψη και περισσότερο συλλογικούς. Δυστυχώς πρέπει να πω ότι δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Το αντίθετο,η κομματική μας λειτουργία είναι προβληματική. Ενδεικτικά:
1. Πόσες φορές έχει συνεδριάσει η ΚΕ τους τελευταίους μήνες με τον ίδιο πάντα αναποτελεσματικό τρόπο; Είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι ένα όργανο με 200 μέλη μπορεί να συζητήσει δημιουργικά μέσα σε 8 ώρες; Επιπλέον, είναι πραγματικά πέρα από κάθε λογική το γεγονός ότι δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να διασφαλίσουμε την εξ αποστάσεως συμμετοχή των μελών της ΚΕ που μένουν εκτός Αθήνας.
2. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στη λειτουργία του οργανωτικού και συγκεκριμένα στη 5μελή γραμματεία του και αυτό είναι κάτι σαν κοινό μυστικό. Έχω την εντύπωση ότι σχεδιάζεται η όποια προσωρινή λύση να δοθεί και πάλι χωρίς να ενημερωθεί η ΚΕ και χωρίς να εγκρίνει τις όποιες αλλαγές. Αυτό δεν είναι αποδεκτό. Καλώ τον πρόεδρο να πάρει ξεκάθαρη θέση σήμερα.
3. Με απόφαση της ΚΕ Βασιλειάδης και Σπίρτζης που είχαν παραιτηθεί, επέστρεψαν στις θέσεις που κατείχαν στην ΠΓ. Η απόφαση αυτή ξεχειλώθηκε έτσι ώστε να επιστρέψει ο Τεμπονέρας στην ΠΓ και ο Τζουμάκας σε θέση στην ΠΓ στην οποία δεν είχε εκλεγεί καθώς κατέλαβε τη θέση του Σπίρτζηόταν αυτός παραιτήθηκε. Εγώ λέω καλώς επέστρεψαν, όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο, αλλά θα έπρεπε να επιστρέψουν ως απλά μέλη στις οργανώσεις τους. Προσωπικά, από την αρχή ζήτησα τη διεύρυνση της ΠΓ, έτσι ώστε να ανακλά τα δεδομένα όπως αυτά δημιουργήθηκαν μετά τις προεδρικές εκλογές. Αντί αυτού είδαμε κατά παράβαση του καταστατικού, προσθήκες μελών χωρίς καν απόφαση της ΚΕ.
4. Στην περίπτωση του ινστιτούτου Πουλατζά και τις επιλογές του προέδρου για τη θέση προέδρου του ΔΣ και της Διευθύντριας του Επιστημονικού Συμβουλίου (μιλάω για Φλαμπουράρη και Ρεπούση), είχαμε μια απλή ενημέρωση της ΠΓ χωρίς καμία ψηφοφορία. Δεν φαίνεται να έχουμε καταλάβει τις λάθος τακτικές του παρελθόντος. Το Ινστιτούτο Πουλατζάς, το οποίο χρηματοδοτείται μέσω ΣΥΡΙΖΑ, έχω τη γνώμη ότι θα πρέπει να αναδιοργανωθεί εκ βάθρων έτσι ώστε να αποτελέσει το όχημα προκειμένου να γειωθούμε εκ νέου με το χώρο της αριστερής διανόησης και των πανεπιστημιακών γενικότερα, που ήταν κάποτε για εμάς χώροι προνομιακοί. Αντί αυτού έχω την εντύπωση ότι σπαταλάμε αυτό το κεφάλαιο προκειμένου να κάνουμε “κομματική διπλωματία”.
Η κακώς εννοούμενη Θεσμικότητα
Ήδη από τον καιρό που είμασταν κυβέρνηση, έχει ξεκινήσει η κουβέντα για την ανάγκη να είμαστε θεσμικοί. Προσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα αυτή την ανάγκη και μάλλον αυτό φταίει που έχω δεχτεί αμέτρητες επιθέσεις, εντός και εκτός κόμματος, για μη θεσμική συμπεριφορά. Καθόλου δεν με ενδιαφέρει αυτό αλλάθεωρώ ότι είναι πραγματικά οξύμωρο το γεγονός, ότι όταν για παράδειγμα η ΝΔ του Μητσοτάκη, παραβιάζοντας καταφανώς το σύνταγμα, ιδρύει με “νομοθετικό πραξικόπημα” ιδιωτικά πανεπιστήμια, εμείς σε κάθε δύσκολη απόφαση καταλήγουμε να κρυβόμαστε πίσω από μια κακώς εννοούμενη θεσμικότητα.
Για ποιο λόγο;
Για να μην ενοχλούμε; Μα εγώ θέλω να ενοχλώ και θέλω να ενοχλούμε.
Για να μας φερθεί με περισσότερο τακτ το σύστημα των ΜΜΕ; Μα από το 2015 που σχηματίστηκε το αντισύριζα μέτωπο μέχρι σήμερα, τα ΜΜΕ όποια στάση και να κρατήσουμε μας πηγαίνουν “πριονοκορδέλα”.
Και επειδή δεν μου αρέσει ποτέ να μιλάω γενικόλογα, να σας φέρω και ένα συγκεκριμένο παράδειγμα “λανθάνουσας” κατά τη γνώμη μου θεσμικότητας.
Προσωπικά, δεν συμφώνησα με την άνευ όρων υπερψήφιση του κ. Κακλαμάνη για τη θέση του προέδρου της Βουλής και να ξέρετε ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο με τον οποίο προσωπικά έχω καλή σχέση. Διατύπωσα από την πρώτη στιγμή, την άποψηότι, θα έπρεπε να ψηφίσουμε υπερ, μόνο υπό συγκριμένες προϋποθέσεις και αφού πρώτα λάβουμε δεσμεύσεις για τους μελλοντικούς χειρισμούς του προέδρου σχετικά το πώς τοκοινοβούλιο θα συμβάλλει στη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών. Αφού πρώτα δηλαδή ο κ. Κακλαμάνης δεσμευτεί ότι θα κρατήσει μια στάση διαφορετική από αυτή του κ. Τασούλα που συρτάριασε την υπόθεση Τριαντόπουλου. Η απάντηση που πήρα ήταν ότι πρέπει να είμαστε θεσμικοί.
Αποτέλεσμα: τσουβαλιάσαμε τη ψήφο μας μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ο νέος πρόεδρος με την ανοχή μας μέσω της ψήφου μας, κάνοντας κουρέλι το σύνταγμα και τον κανονισμό της Βουλής, έβαλε πλάτη στην παρωδία της προανακριτικής επιτροπής.
Άνοιγμα στα προοδευτικά κόμματα/Πρόταση συνεργασίας σε ΠΑΣΟΚ
Η γραμμή που ακολουθήσαμε στο δρόμο για τις εκλογές του 2023 αποδείχθηκε πέρα από κάθε αμφιβολία, καταστροφική. Η αρχική στήριξη μας στην σωστή απόφαση να νομοθετήσουμε ένα πάγιο αίτημα της αριστεράς, την απλή αναλογική, κατέληξε σε εμμονή καθώς επιμέναμε κόντρα σε κάθε λογική στοκάλεσμα μας στο ΠΑΣΟΚ για εκλογική συμμαχία, τη στιγμή που ο αντίπαλος αρνιόταν κάθε συνεργασία.
Στα πιο πρόσφατα, αργά αλλά σταθερά οι πολίτες φαίνεται ότι αντιλαμβάνονται πως το ΠΑΣΟΚ είναι δεκανίκι του Μητσοτάκη αλλά και του συστήματος και αυτός είναι και ο μόνος λόγος που επιβιώνει ακόμη σε διψήφια ποσοστά καθώς μπορεί στο άμεσο μέλλον να χρειαστεί για να συμβάλει στην ισορροπία του συστήματος.
Αυτό, αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις, όπου κάθε νέα έρευνα σημαίνει και νέα υποχώρηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ. Τον περασμένο Οκτώβριο και μέχρι το τέλος του 2024, το ΠΑΣΟΚ φλέρταρε στις δημοσκοπήσεις με το 20% και σήμερα, όλο και πλησιάζει το 10 %. Τα προβλήματα, όμως, δεν σταματούν εδώ καθώς και η δημοτικότητα Ανδρουλάκη πέφτει ραγδαία, ενώ στην καθημερινότητα του ΠΑΣΟΚ ήρθαν να προστεθούν και οι αποχωρήσεις στελεχών.
Σε αυτή την πολιτική συγκυρία, ξαφνικά διαβάζουμε για παρέμβαση του προέδρου στη dnews στην οποία αναφέρει ότι “η πρόταση μας περιλαμβάνει κοινοβουλευτική συμπόρευση, πολιτικό φόρουμ διαλόγου και κοινωνικές συνεργασίες” καθώς και ότι “τελικός στόχος είναι στις επόμενες εκλογές, και κατά την άποψη μου πριν από αυτές να υπάρχει ψηφοδέλτιο και φορέας που θα κερδίσει τον κ. Μητσοτάκη και θα υλοποιήσειτην προοδευτική και δημοκρατική αναγέννηση της χώρας”.
Πρόκειται για κίνηση πραγματικά χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του κόμματος. Χωρίς καμία απολύτως συζήτηση στα όργανα, χωρίς να έχει τεθεί το θέμα στην ΚΕ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει δημόσια για δημιουργία νέου φορέα προαναγγέλλοντας μάλιστα ότι θα συμβάλει για να μην κατέβει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτόνομα στις εκλογές.
Και σας ρωτάω, με ποιο ΠΑΣΟΚ θα συμμαχήσουμε συντρόφισσες και σύντροφοι;
Με αυτό που θεωρεί το πρόγραμμα rearm Europe ως πρώτο βήμα και ζητά επιπλέον κεφάλαια ή με κάποιο άλλο φαντασιακό ΠΑΣΟΚ;
Με αυτό που θέλει την κατάργηση του άρθρου 16 ή με το υπόλοιπο;
Με το ΠΑΣΟΚ που ψήφισε υπέρ των Ωνάσειον σχολείων;
Αυτό που έχει ανάγκη η κοινωνία δεν είναι να πέσει ο Μητσοτάκης ως πρόσωπο, αλλά οι πολιτικές της ΝΔ. Υπάρχει έστω μία ή ένας σε αυτή την αίθουσα που πιστεύει ότι αυτό μπορεί να συμβεί με τη δημιουργία κοινού φορέα με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη; Αν υπάρχει, ας σηκώσει το χέρι του αυτή τη στιγμή να τον δούμε.
Θα μου πείτε, Παύλο η συμπόρευση των λεγόμενων προοδευτικών δυνάμεων έρχεται από την ίδια την κοινωνία, πως εμείς είναι δυνατόν να μην ανταποκριθούμε; Θα συμφωνήσω μαζί σας, εκεί που δεν κάνω πίσω είναι στο ότι οι κανόνες μπαίνουν από εμάς και συμπόρευση χωρίς συγκεκριμένες βασικές προγραμματικές δεσμεύσεις δεν μπορεί να υπάρξειμε κανέναν.
Τώρα πέρα από το ΠΑΣΟΚ αν έπρεπε να σχολιάσω τα υπόλοιπα που ακούγονται, θα έλεγα ότι:
1. Με την Πλεύση Ελευθερίας συμφωνώ ότι είναι μάλλον αδύνατον να βρεθούν κοινά σημεία. Σε ποια βάση θα συζητήσουμε με τη Ζωή που γύρναγε την Ελλάδα κάνοντας ομιλίες για την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών και επιχειρηματολογώντας για το πώς αυτή μπορεί να ακυρωθεί; Δυστυχώς Ζωή, νομικός δρόμος για την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανατροπή των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων πολιτικών δεν υπάρχει. Άλλωστε, εμείς δεν θέλουμε να μηνύσουμε το σύστημα, να το ανατρέψουμε θέλουμε.
2. Όσον αφορά στην ΝΑΡ και τους πρώην συντρόφους μας, δεν θα κρυφτώ. Θα μιλήσω ανοιχτά. Το βασικό ερώτημα κατά τη γνώμη μου είναι αν μιλάμε για συμφωνία κορυφής ή αν μιλάμε για στελέχη, λίγα ή πολλά που θέλουν να επιστρέψουν. Αν μιλάμε για συμφωνία κορυφής η οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνει διαπραγμάτευση για θέσεις και οφίτσια, ευχαριστώ δεν θα πάρω. Το τελευταίο πράγμα που έχουμε ανάγκη είναι η επιστροφή ενός μηχανισμού μέσα στο κόμμα,που τόσο μας στοίχισε. Αν μιλάμε για μια ανιδιοτελή και χωρίς προϋποθέσεις επιστροφή μελών, τότε τους συγχωρούμε για το μεγάλο ατόπημα να αποχωρήσουν κρατώντας τις έδρες τους και καλώς να ορίσουν.
Σε κάθε περίπτωση ότι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει ανοιχτά, δημοκρατικά, όπως προβλέπει το καταστατικό μας και χωρίς συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.
Προσωπικά, από την 1η μέρα της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας μου, κατέθεσα συγκεκριμένη προγραμματική πρόταση η οποία καθιερώθηκε ως το πρόγραμμα των 6 πυλώνων. Δεν θέλω να μιλήσω ξανά σήμερα για τις προτάσεις αυτές, νομίζω όλοι και όλες τις γνωρίζετε πάνω κάτω.
Σήμερα θέλω απλά να αναφερθώ σε ένα δυο ζητήματα που έχουν προκύψει από τότε:
Πρόγραμμα Rearm Europe
Θα πρέπει να βγούμε άμεσα μπροστά, προλαβαίνοντας τα υπόλοιπα προοδευτικά κόμματα και να βροντοφωνάξουμε ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ στο σχεδιαζόμενο από Γαλλία και Γερμανία πρόγραμμα ευρωπαϊκού εξοπλισμού, ύψους 800 δις €.
Ένα ξεκάθαρο όχι, γιατί μια τέτοια συμφωνία θα διαλύσει το κοινωνικό κράτος και σε μια ρημαγμένη για χρόνια κοινωνία όπως η ελληνική θα έχει επιπτώσεις δύσκολα αναστρέψιμες. Μπροστά σε μια τέτοια προοπτική, η επάνοδος ακραίων σχηματισμών τύπου συμμορίας Χρυσής Αυγής μοιάζει αρκετά πιθανή.
Ένα ξεκάθαρο όχι, γιατί μια τέτοια συμφωνία θα μειώσει τα ποσά προς το Ταμείο Συνοχής και τις αγροτικές επιδοτήσεις, αφήνοντας μόνους ευνοημένους τους πρωτομάστορες του προγράμματος: Γαλλία και Γερμανία.
Ένα ξεκάθαρο όχι, γιατί σε τελική ανάλυση μια τέτοια συμφωνία είναι μια συμφωνία πολέμου!
Και δεν θα πρέπει να σταματήσουμε εδώ. Θα πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, τόσο μέσα στο ευρωκοινοβούλιο, όσο και έξω από αυτό, για τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού μετώπου υπέρ της ειρήνης και ενάντια στους εξοπλισμούς.
Στο όνομα μιας υποτιθέμενης Ρωσικής απειλής, η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει μετά από χρόνια σχέδια πολέμου σε βάρος των λαών. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, είναι χωρίς δεύτερη σκέψη καταδικαστέα. Από εκεί και πέρα η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντί να λειτουργεί ως όφειλε ειρηνευτικά, αντί να παλέψει για μια Ευρώπη με τη Ρωσία σύμμαχο, τροφοδοτώντας την Ουκρανία με όπλα, πυροδοτεί έναν πόλεμο που είναι δεδομένα σε βάρος της, μιας και χάνει φθηνή ενέργεια. Η ελληνική κυβέρνηση, πρόθυμη όσο καμιά άλλη, τρέχει πρώτη να συνδράμει σε πολεμικό υλικό την Ουκρανία και αποκλείει Ρώσους δημοσιογράφους από τους εορτασμούς της 25ηςΜαρτίου.
Ενάντια σε αυτή την τυχοδιωκτική εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη, εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε χρέος απέναντι στους πολίτες και την ιστορία μας, να παλέψουμε για την ειρήνη και την ευημερία των λαών, βάζοντας στην άκρη κάθε μικροπολιτικό όφελος.
Δικαιοσύνη
Το μπάζωμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά του εγκλήματος των Τεμπών και η παλλαϊκή κινητοποίηση των πολιτών, ανέδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πόσο επίκαιρο είναι το αίτημα για ριζικές αλλαγές στη δικαιοσύνη. Στην Ελλάδα του 2025, οι αλλαγές στη λειτουργία της δικαιοσύνης έχουμε φτάνει να αποτελούν προϋπόθεση ανάπτυξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2023 κατέβηκε στις εκλογές με βασικό σύνθημα: Δικαιοσύνη Παντού. Εγώ προσωπικά, όπως όλοι γνωρίζεται,έχω δώσει με προσωπικό τίμημα μάχες για αυτή την υπόθεση. Έχω από καιρό προτείνει κάποιες βασικές θεσμικές αλλαγές μεταξύ των οποίων είναι:
1. Πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου για δικαστές άνω των 60 ετών.
2, Δημιουργία 2ης Σχολής Δικαστών με στόχο την ανανέωση αλλά και την αύξηση του σώματος
3. Ενοποίηση της προανάκρισης με την κύρια ανάκριση για υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος και δυνατότητα χορήγησης μόνο μίας αναβολής, ενός μηνός, σε κάθε βαθμό εκδίκασης για αυτές τις υποθέσεις.
Να δεχτώ ότι όσα λέω δεν στέκουν. Δεν έχω ακούσει, όμως, καμία αντιπρόταση. Το να βγαίνουμε και να λέμε γενικά και αόριστα χρειάζονται αλλαγές στη δικαιοσύνη δεν πείθει. Ο κόσμος έχει ανάγκη, να το πω ακόμα μια φορά, από ξεκάθαρες θέσεις και όχι από ευχολόγια.
Ανάγκη για άμεσο καθορισμό των κόκκινων γραμμών
Προκειμένου να έχει νόημα η όποια πρωτοβουλία μας για πιθανές συμμαχίες θα πρέπει άμεσα να καθορίσουμε τις θέσεις πίσω από τις οποίες δεν μπορούμε να πάμε. Το καθαρό όχι απέναντι στο rearm Europe και οι αλλαγές στη Δικαιοσύνηόπως ανέλυσα προηγουμένως, είναι για εμένα δυο πρώτα και βασικά στοιχεία.
Από εκεί και πέρα ο ενιαίος και συνεκτικός λόγος που θα πρέπει να εκπέμψει ο ΣΥΡΙΖΑ-και ως βάση της οποιαδήποτε συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων-θα πρέπει για εμένα αδιαπραγμάτευτα να περιλαμβάνει:
1. Την άμεση επαναφορά του 13ου μισθού/σύνταξης με ταυτόχρονο σχεδιασμό και χρονική δέσμευση για τον 14ο μισθό/σύνταξης.
2. Την επανάκτηση υπό δημόσιο έλεγχο δημόσιων αγαθών και στρατηγικών τομέων της ελληνικής οικονομίας (Εθνική Τράπεζα, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, λιμάνια, αεροδρόμια και τρένα).
3. Ριζικές αλλαγές στη λειτουργία του κράτους με μεταφορά πόρων και αρμοδιοτήτων στην τοπική αυτοδιοίκηση.
4. Ισχυρό κοινωνικό κράτος στη βάση ενός νέου συμβολαίου με όσους και όσες το υπηρετούν που θα βασίζεται από την πλευρά του κράτους στο διπλασιασμό των αμοιβών.
5. Πανελλαδικό σχέδιο βασισμένο στις ιδιομορφίες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου, για την ανασυγκρότηση της αγροτικής παραγωγής, της κτηνοτροφίας, της μεταποίησης και δέσμευση για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
6. Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που πέρα από το ξεκάθαρο ΟΧΙ στο rearm Europe ως προϋπόθεση για μια άλλη Ευρώπη, θα περιλαμβάνει καθαρές κόκκινες γραμμές με Τουρκία και υποστήριξη δίκαιης λύσης του Παλαιστινιακού. Η Ελλάδα πρωτοπόρος στο δρόμο για μια νέα αρχιτεκτονική ευρωπαϊκής ασφαλείας που θα συμπεριλαμβάνει τη Ρωσία.
Για μία ακόμη φορά σας καλώ να αφήσουμε στην άκρη τους τακτισμούς, να ξεπεράσουμε τις προσωπικές μας φοβίες και μιλήσουμε επιτέλους προγραμματικά. Η κοινωνία περιμένει από εμάς ξεκάθαρες θέσεις και δεν έχει την υπομονή να περιμένει πότε εμείς θα βρούμε ξανά τον βηματισμό μας.
Συνέδριο
Τέλος, όλα τα παραπάνω θα πρέπει να λυθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο συνέδριο και τον προσυνεδριακό διάλογο. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι αν πάμε σε ένα διεκπεραιωτικόσυνέδριο καταμέτρησης δυνάμεων οι εξελίξεις θα μας αφήσουν πίσω. Το προσεχές συνέδριο θα πρέπει να είναι ένα συνέδριο ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Κλείνοντας τις εργασίες του θα πρέπει:
• να καταλήξουμε στις αναγκαίες προγραμματικές, οργανωτικές αλλά και δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν.
• να καταλήξουμε με ποιες ξεκάθαρες θέσεις θα παλέψουμε για τη δημιουργία ενός προοδευτικού, πλειοψηφικού κοινωνικού μετώπου για την ανατροπή της πολιτικής Μητσοτάκη.
• Να καταλήξουμε με ποιες 5,6,10 βασικές προγραμματικέςθέσεις-κόκκινες γραμμές θα απευθυνθούμε σε κόμματα, πολιτικούς φορείς, κοινωνικά μέτωπα, κοινωνικές ομάδες με στόχο τη δημιουργία ενός πλειοψηφικού, με κυβερνητικό ορίζοντα πολιτικού μετώπου, για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων της ΝΔ».