Δεν είναι πως σ’ αγαπώ
είναι που μοιάζεις
μ’ εκείνα τα παλιά ,τα ρημαγμένα σπίτια,
κι έχεις εκείνα τα παράθυρα
τα ακόμα γαλανά, τα ξεχασμένα
ν’ ανοίγουν την ερημιά
να κλείνουν την ερημιά
και δεν είναι πως σ’ αγαπώ,
μα όλο σκέφτομαι να ‘βρισκα το κλειδί
Δεν θ’ άφησες να σου το πάρουν..
Θα ‘τρεχα μια στιγμή μέσα σου
να κλείσω τα γαλανά παράθυρα
να μη χτυπάνε άλλο στο βοριά,
να κάτσουμε μέσα οι δυο μας
να μ’ εμπιστευθείς,
να ‘μαστε μόνο οι δυο μας
και να τα λέμε, να τα λέμε..
Βάσω Δανέζη-Λαμπρινού
Από την συλλογή ποιημάτων :« Επειδή..»