Είχε την τύχη αλλά και την ευθύνη να έχει έναν παππού – μύθο, έναν άνθρωπο σημαντικό για την ιστορία της Κρήτης. Η κ. Αλεξάνδρα Σταυρακάκη, εγγονή του Γιώργου Πετρακογιώργη, αισθάνθηκε κάποια στιγμή την ανάγκη να γράψει για την οικογένειά της.
«Ο βίος του με τις αρχές, τις αξίες που είχε πλοηγούς, αλλά προπαντός οι αρετές του, σφράγισαν την ψυχή μου και την εν ευρεία εννοία παιδεία μου», αναφέρει στην «Π».
Το κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:
«Πώς είναι να μεγαλώνει κανείς έχοντας για παππού του ένα μύθο; Αισθανόσασταν την υποχρέωση να φανείτε αντάξια απόγονός του;»
«Ο αείμνηστος Γεώργιος Πετρακογιώργης, «Ο παππούς του μύθου μου», έκλεισε τα μάτια του στο Ηράκλειο στις 14-9-1972 πριν 46 χρόνια. Η συνέντευξή μου αυτή θεωρώ ότι αποτελεί μνημόσυνο στη μνήμη του.
Ο βίος του με τις αρχές τις αξίες, που είχε πλοηγούς, αλλά προπαντός οι αρετές του, σφράγισαν την ψυχή μου και την εν ευρεία εννοία παιδεία μου. Όπως όμως αναφέρω και στο βιβλίο μου « Γεώργιος Πετρακογιώργης ο Παππούς του Μύθου», πόνημα που εγκιβωτίζει αληθινά και αλησμόνητα βιώματα στην εγχάραξη του χαρακτήρα μου συνετέλεσε και ο αείμνηστος πατέρας μου, Ιωάννης Σταυρακάκης. Τα βιώματα αυτά συχνά ανακαλούσα στη μνήμη μου και τα διηγόμουν στον αγαπημένο μου σύντροφο. Εκείνος με παρακίνησε να καταγράψω τον βίο και την πολιτεία ενός άνδρα εξαιρετικών διαστάσεων, αποτυπώνοντας συγχρόνως την ατμόσφαιρα, μιας εποχής που έχει ήδη παρέλθει.»
Τι είναι αυτό που σας παρακίνησε να γράψετε το βιβλίο για το Γιώργο Πετρακογιώργη;
«Ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να αποκατασταθεί η αλήθεια σχετικά με την απαγωγή της θυγατέρας του της Τασούλας, η οποία ασμένως και με ανακούφιση δέχθηκε να υποβληθεί στη βασανιστική και επώδυνη εξιστόρηση των γεγονότων της ακούσιας απαγωγής της, που διαπίστωσα πως έχουν εγχαραχθεί στη μνήμη της ως «εγκαύματα ανεκπλύτου γραφής» (Τίμαιος Πλάτωνος 26 c).
Φυσικά και για μένα αυτή η βάσανος ήταν δύσκολη αλλά αναπόφευκτη και αναγκαία για την ολοκληρωμένη καταγραφή του βίου του Γεωργίου Πετρακογιώργη.
Η ακούσια απαγωγή της Τασούλας για τον Πετρακογιώργη ήταν τραγωδία, όχι κατά τον ορισμό του Αριστοτέλη ως: «μίμησις πράξεως η οποία περαίνει την κάθαρση των παθημάτων δι ελέου και φόβου» αλλά, ύβρις χωρίς κάθαρση.
Η βίαιη αρπαγή της πλήγωσε βαθειά τον αγωνιστή, τον αρχηγό της εθνικής αντίστασης της Κρήτης, τον πατριώτη και πατέρα μιας πολυμελούς οικογένειας, ο οποίος ανιδιοτελώς προσέφερε τα πάντα για την ελευθερία της πατρίδας του από τους Γερμανούς κατακτητές, αλλά δεν μπόρεσε να προστατέψει και να σώσει την θυγατέρα του, από ανεπιθύμητους απαγωγείς που προσπάθησαν να εισβάλουν στην εστία του.
Η έκδοση του βιβλίου της κας Γαλανάκη, συγκλόνισε όλη την οικογένεια από τις ανακρίβειες και τη διαστροφή των γεγονότων που περιέγραφε. Προσέβαλε και τους ζωντανούς και την μνήμη των νεκρών.
Προσωπικά για να υπερασπισθώ την μνήμη του πατέρα μου αναγκάστηκα να αρθρογραφήσω .
Η εφημερίδα «Τόλμη» στις 4-4-2006 δημοσίευσε άρθρο μου με τίτλο: «Πένθος χωρίς Πάθος», με συγκεκριμένα ερωτήματα στη συγγραφέα προκαλώντας την να διευκρινίσει τα ψεύδη με τα οποία αναφερόταν στην προσωπικότητα και τη συμπεριφορά του πατέρα μου, μέσα από τα χέρια του οποίου άρπαξαν την Τασούλα βιαίως. Ερωτήματα που ουδέποτε απαντήθηκαν».
Τι σας προσφέρει το «ταξίδι» σας στην ελληνική γλώσσα;
«Η σχέση μου με την ελληνική γλώσσα, είναι ένα ερωτικό ταξίδι, που λειτουργεί αναλογικά όπως οι βαθμίδες του έρωτα που περιγράφει ο Σωκράτης στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα.
Η έφεση για την γλώσσα προϋπήρχε αλλά καλλιεργήθηκε, από τον πατέρα μου εγκαθιστώντας στο σπίτι μας όλη την αρχαία ελληνική γραμματεία και τους τόμους της Βασικής Βιβλιοθήκης, και τον αείμνηστο διδάσκαλο Μενέλαο Παρλαμά, θέτοντας τις πρώτες ερωτήσεις που μου προκάλεσαν απορία και θαυμασμό, όπως π.χ. τι είναι η γλώσσα και πως προέκυψε. Συνεχίστηκε με την μελέτη του διαλόγου του Πλάτωνα «Κρατύλος» που αναφέρεται στην Ορθότητα των ονομάτων και στους νόμους της δημιουργίας τους, και το έργο του νεοπλατωνικού Πρόκλου, «Εκ των φιλοσόφου Πρόκλου Σχολίων εις τον Κρατύλον Πλάτωνος Εκλογαί Χρήσιμοι». Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.
Κέντρισε το ενδιαφέρον μου η φράση που ο Σωκράτης αναφέρει στον «Κρατύλο» :«Παρ Ομήρου χρη μανθάνειν….». Πάντα με πλοηγό την γλώσσα ανακαλύπτω τις νοητές ροές του Ομήρου που εμφανίζονται ως επιρροές στα έργα του Πλάτωνα. Οι σπόροι που έσπειρε ο Όμηρος και άνθησε η αρχαία ελληνική γραμματεία αποκαλύπτονται μέσω της γλώσσας μας. Ετοιμάζω ένα έργο για αυτήν την αόρατη, ερωτική μυστική σχέση που συνέχει την φιλοσοφία του Πλάτωνα με τον Όμηρο».
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
«Από το 2006 τιμώντας την μνήμη του πατέρα μου και ό,τι εκείνος μου προσέφερε διατηρώ μόνιμη στήλη στην ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ εφημερίδα που εκδίδεται στην Αθήνα και διανέμεται στους απανταχού Ανωγειανούς και όχι μόνον, με τίτλο «Πάρεξ ελευθερία και Γλώσσα». Ετοιμάζω το δεύτερο φυλλάδιο με τίτλο «ΜΑΘΑΙΝΩ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ» που αναφέρονται σε συγκεκριμένες ομάδες ονομάτων και απευθύνεται σε παιδιά του δημοτικού.
Θα δώσω σειρά διαλέξεων με θέμα «Η ΚΡΗΤΗ από τον Μύθο στον Λόγο» όπου αναλύεται ο πλούσιος κρητικός μυθόκοσμος, και αποκαλύπτει αλήθειες της Κρήτης και της κρητικής ψυχής, διότι όπως επισημαίνει ο Ανδρέας Κάλβος: «και ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας…».