Πενήντα φορές θα ηχήσουν οι καμπάνες των ναών για τα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Πένθιμα θα χτυπήσουν οι καμπάνες των ναών της χώρας στο πλαίσιο των δράσεων μνήμης για τα πενήντα χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Σύμφωνα με το Εγκύκλιο Σημείωμα της Ιεράς Συνόδου, το οποίο απεστάλη σε όλες τις Μητροπόλεις της χώρας, προτρέπουν οι σημαίες να κυματίσουν μεσίστιες και να ηχήσουν πένθιμα οι καμπάνες των ναών 50 φορές, σήμερα 20 Ιουλίου στις 11:00 π.μ., συμβολίζοντας τα πενήντα χρόνια από την εισβολή και την συνεχιζόμενη κατοχή της νήσου Κύπρου.

Επιπλέον, την Κυριακή 21 Ιουλίου 2024, σύμφωνα με το υπ’αριθμ. 2241/1089/23.05.2024 εγκύκλιο σημείωμα, σε όλους τους Ιερούς Ναούς και τις Ιερές Μονές, θα αναγνωστεί η υπ’αριθμ. 3088/23.05.2024 Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου, «επί τη συμπληρώσει πεντήκοντα ετών από την τουρκική εισβολή εις Κύπρον» και προ του «Δι’ευχών», θα τελεστεί Επιμνημόσυνη Δέηση.

Η εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου

Ἐ­φέ­τος, ὡς γνω­στόν, συμ­πλη­ρώ­νον­ται πε­νήν­τα χρό­νια ἀ­πό τῆς, πα­ρά πᾶ­σαν ἔν­νοι­αν δι­καί­ου, τουρ­κι­κῆς εἰ­σβο­λῆς στήν ἀ­πο­στο­λο­δι­ά­βα­τη, ἁ­γι­ο­τό­κο καί μαρ­τυ­ρι­κή νῆ­σο τῆς Κύ­πρου.

Ὡς ἐκ τού­του, ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος ἀ­πε­φά­σι­σε νά συμ­με­τά­σχει στήν θλι­βε­ρή αὐ­τή ἐ­πέ­τει­ο μέ τήν ἀ­πο­στο­λή τῆς με­τά χεῖ­ρας Συνο­δι­κῆς Ἐγ­κυ­κλί­ου, ἡ ὁ­ποί­α θά ἀ­να­γνω­σθεῖ ἀ­νά τήν ἑλ­λη­νι­κή ἐ­πι­κρά­τεια, καί, ἀ­κο­λού­θως, μέ τήν δι­ορ­γά­νω­ση δι­α­φό­ρων ἄλ­λων ἐκ­δη­λώ­σε­ων, ὅ­πως Ἐ­πι­στη­μο­νι­κοῦ Συ­νε­δρί­ου γιά τήν χρι­στι­α­νι­κή πα­ρά­δο­ση τῆς Κύ­πρου καί τήν ἀ­νεί­πω­τη κα­τα­στρο­φή Να­ῶν, Μο­νῶν καί μνη­μεί­ων χρι­στι­α­νι­κῆς λα­τρεί­ας, πού προκλήθηκε ἀ­πό τό μέ­νος τῶν εἰ­σβο­λέ­ων.

Τό ἐν λό­γῳ Συ­νέ­δριο θά δι­ορ­γα­νω­θεῖ ἀ­πό τήν Εἰ­δι­κή Συ­νο­δι­κή Ἐ­πι­τρο­πή Πο­λι­τι­στι­κῆς Ταυ­τό­τη­τος καί θά πραγ­μα­το­ποι­η­θεῖ, σύν Θεῷ, κα­τά τό πρῶ­το δε­κα­πεν­θή­με­ρο τοῦ προ­σε­χοῦς Δε­κεμ­βρί­ου.

Δυ­στυ­χῶς, κα­τό­πιν τῆς ὡς ἄ­νω εἰ­σβο­λῆς, συ­νε­χί­ζε­ται ἡ ἀ­πα­ρά­δε­κτη κα­το­χή τοῦ 37% τῶν ἐ­δα­φῶν τῆς Κύ­πρου. Ἐ­δῶ ἄς ὑ­πεν­θυ­μί­σου­με ὅ­τι με­τά τά δρα­μα­τι­κά γε­γο­νό­τα τοῦ Ἰ­ου­λί­ου τοῦ 1974 ἀ­κο­λού­θη­σε μία ἀ­νε­λέ­η­τη ἐ­θνι­κή ἐκ­κα­θά­ρι­ση, ἡ ὁ­ποί­α, ἐ­κτός τῶν ἄλ­λων, εἶ­χε ὡς ἀπο­τέ­λε­σμα τόν βί­αι­ο ἐ­κτο­πι­σμό πε­ρισ­σο­τέ­ρων τοῦ 1/3 τῶν Ἑλ­λή­νων κα­τοί­κων τῆς Κύ­πρου, τήν δο­λο­φο­νί­α 6.000 καί πλέον ἀν­θρώ­πων καί τήν αἰχ­μα­λω­σί­α ἄλ­λων 2.000, οἱ πλεῖ­στοι τῶν ὁ­ποί­ων ἐ­ξε­τε­λέ­σθη­σαν, ἀ­κο­λού­θως, ἐν ψυ­χρῷ, ἐνῶ 1.619 παραμένουν ἀκόμη ἀγνοούμενοι.

Πε­ρισ­σό­τε­ροι ἀ­πό 520 Να­οί τῆς δει­νο­πα­θού­σης Νή­σου, κοι­μη­τή­ρια καί τά­φοι προ­γό­νων καί ἄλ­λα σε­βά­σμα­τα βε­βη­λώ­θη­καν καί ἐ­ξα­κο­λου­θοῦν νά βε­βη­λώ­νον­ται, δε­δο­μέ­νου ὅ­τι ἀ­πώ­τε­ρος στό­χος τοῦ εἰ­σβο­λέ­ως εἶ­ναι ὁ ἀ­φα­νι­σμός κά­θε ἴ­χνους πού ἐ­πι­μαρ­τυ­ρεῖ καί τεκ­μη­ρι­ώ­νει τό ἑλ­λη­νι­κό καί χρι­στι­α­νι­κό πα­ρελ­θόν τῆς Κύ­πρου.


Ὁ Κυ­πρια­κός Λα­ός, κα­θό­λη τήν διά­ρκεια τῆς ἄ­δι­κης, ἀ­πα­ρά­δε­κτης καί ἀ­δι­α­νό­η­της γιά κά­θε πο­λι­τι­σμέ­νο ἔ­θνος καταλήψεως, βρί­σκε­ται κυ­ρι­ο­λε­κτι­κῶς ἐ­πί τῶν ἀ­γω­νι­στι­κῶν ἐ­πάλ­ξε­ων. Ἀ­παι­τεῖ τήν ἐ­πι­κρά­τη­ση τῆς δι­και­ο­σύ­νης, τῆς ἀ­λή­θει­ας καί τῆς εἰ­ρή­νης. Ζη­τεῖ τήν ἀ­πο­χώ­ρη­ση τῶν τουρ­κι­κῶν στρα­τευ­μά­των κα­το­χῆς, κα­θώς καί ὅ­λων τῶν ἐποί­κων. Ἀ­ξι­ώ­νει τήν ἐ­πι­στρο­φή τῶν ἐ­κτο­πι­σθέν­των Ἑλ­λη­νο­κυ­πρί­ων προ­σφύ­γων στίς ἑ­στί­ες τῶν προ­γό­νων τους, κατ’ ἐ­φαρ­μο­γήν τῶν ἀπαραγράπτων ἀν­θρω­πί­νων δι­και­ω­μά­των καί τῶν ἀρ­χῶν τῆς Ἑ­νω­μέ­νης Εὐ­ρώ­πης.

Στό ση­μεῖ­ο αὐ­τό πρέ­πει νά ἐ­πι­ση­μά­νου­με ὅ­τι ὡς Ἕλ­λη­νες ὀ­φεί­λου­με στήν ἱ­στο­ρί­α, στούς δε­σμούς αἵ­μα­τος καί, πρώ­τι­στα, στήν κοι­νή μας πί­στη στόν Κύ­ριο Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό καί τήν κοι­νή Μη­τέ­ρα μας, τήν Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α, νά καλ­λι­ερ­γοῦ­με τήν συ­νεί­δη­ση ὅ­τι ὁ Ἑλ­λη­νι­σμός τῆς Κύ­πρου καί τῆς Ἑλ­λά­δος εἴ­μα­στε ἕ­να σῶ­μα καί ἕ­να πνεῦ­μα· ὅ­τι ἡ Κύ­προς ἀ­πο­τε­λεῖ τό τε­λευ­ταῖ­ο προ­πύρ­γιο τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ στήν Ἀ­να­το­λή· ὅ­τι ἡ Κύ­προς εἶ­ναι ἕ­να μέ­ρος τοῦ Ἔ­θνους μας. Μέ­ρος τό ὁποῖ­ο κιν­δυ­νεύ­ει καί ἀ­πει­λεῖ­ται δια­ρκῶς καί με­θο­δευ­μέ­να.

Γι’ αὐ­τό πρέ­πει νά βρι­σκό­μα­στε μέ κά­θε τρό­πο στό πλευ­ρό τῶν Κυ­πρί­ων ἀ­δελ­φῶν μας. Μά­λι­στα, εἶ­ναι ἰ­δι­αι­τέ­ρως συγ­κι­νη­τι­κό ὅ­τι ὁ Μα­κα­ρι­ώ­τα­τος Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Κύ­πρου κ. Γε­ώρ­γιος καί ἡ πε­ρί Αὐ­τόν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος, κα­θώς καί ὁ Χρι­στε­πώ­νυ­μος Κυ­πρια­κός λα­ός, σέ σχε­τι­κή ἐ­πι­στο­λή πρός τήν Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος εὐ­χα­ρι­στοῦν τήν Ἐκ­κλη­σί­α μας καί ὁ­λό­κλη­ρο τόν Ἑλ­λη­νι­κό λα­ό γιά τήν συ­νε­χῆ καί στα­θε­ρή ὑ­πο­στή­ρι­ξη τῆς Ἑλ­λά­δος στά δί­και­α καί αὐ­το­νό­η­τα αἰ­τή­μα­τά τους καί τούς ἀ­γῶ­νες τους γιά τήν ἐ­πι­κρά­τη­ση τῆς νο­μι­μό­τη­τας καί τήν ἀ­πο­κα­τά­στα­ση τοῦ ­δι­καίου ὑπέρ τῆς ἡ­ρω­ο­θρέμ­μο­νος Κύ­πρου.

Χά­ριν τῆς ἱ­στο­ρί­ας ἄς ἀ­να­φέ­ρου­με ὅ­τι καί οἱ Κύ­πριοι ἀ­δελ­φοί μας συμ­με­τεῖ­χαν στούς ἀ­γῶ­νες τῆς Ἑλ­λά­δος ἔ­ναν­τι τῶν ποι­κί­λων ἐχθρῶν της, πα­ρά τίς ἀν­τί­ξο­ες συν­θῆ­κες. Ἐ­πί πα­ρα­δείγ­μα­τι, ὁ ἐ­θνο­μάρ­τυ­ρας Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Κύ­πρου Κυ­πρια­νός (1756 – 1821) εἶ­χε ἀλ­λη­λο­γρα­φί­α μέ τόν Ἀ­λέ­ξαν­δρο Ὑ­ψη­λάν­τη κα­τά τήν διά­ρκεια προ­ε­τοι­μα­σί­ας τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Ἐ­πα­να­στά­σε­ως τοῦ 1821. Τό­σο ὁ ἴ­διος, ὅ­σο καί ἄλ­λοι κλη­ρι­κοί καί πρού­χον­τες τῆς Κύ­πρου μυ­ή­θη­καν στήν Φι­λι­κή Ἑται­ρί­α καί συ­νέ­βα­λαν στόν Ἀ­γῶ­να ὄ­χι μό­νο μέ χρη­μα­τι­κή βο­ή­θεια, ἀλ­λά καί μέ τήν κρυ­φή ἔ­λευ­ση πολ­λῶν Κυ­πρί­ων στήν Ἑλ­λά­δα, οἱ ὁποῖ­οι πό­τι­σαν μέ τό αἷ­μα τους τό δέν­δρο τῆς Ἐ­λευ­θε­ρί­ας. Ἡ μαρ­τυ­ρι­κή με­γα­λό­νη­σος Κύ­προς εἶ­χε συ­νεί­δη­ση τοῦ Πα­νελ­λη­νί­ου χα­ρα­κτή­ρα τῆς Ἐθνε­γερ­σί­ας, ἐ­ξαι­τί­ας τῆς ἑλ­λη­νι­κό­τη­τος τῆς Κυ­πρια­κῆς ψυ­χῆς.

Μό­νο στήν ἄ­τυ­χη μά­χη τῶν Ἀ­θη­νῶν τό 1827, ἑ­κα­τόν τριά­ντα παλληκάρια τῆς Κύ­πρου ἔ­δω­σαν τήν ζω­ή τους γιά τόν κοι­νό ἀ­γῶ­να καί τήν Ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ. Τό ἴ­διο ἔ­πρα­ξαν Ἕλ­λη­νες Κύ­πριοι καί στούς Βαλ­κα­νι­κούς Πο­λέ­μους τοῦ 1912 – 1913, στόν Αὐ­το­νο­μια­κό Ἀ­γῶ­να τῆς Βο­ρεί­ου Ἠ­πεί­ρου τό 1914 καί στήν ἐ­πι­κή ἐ­ξόρ­μη­ση τοῦ 1940. Τό αἷ­μα τους χύ­θη­κε ὡς σπον­δή στόν βω­μό τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας καί τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ.

Τέ­κνα ἐν Κυ­ρί­ῳ ἀ­γα­πη­τά,

Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας δέν παύ­ει νά προ­σεύ­χε­ται γιά τήν ἐ­πι­κρά­τη­ση τῆς εἰ­ρή­νης καί τῆς δι­και­ο­σύ­νης σέ ὁ­λό­κλη­ρο τόν κό­σμο· καί δέν παύ­ει νά μᾶς ὑ­πεν­θυ­μί­ζει ὅ­τι μό­νο μέ τήν ἀ­φο­μοί­ω­ση τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­κοῦ πνεύ­μα­τος, τοῦ Σταυ­ροῦ καί τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ἄν­θρω­πος θά παύ­σει νά ἀ­δι­κεῖ, νά φο­νεύ­ει, νά κα­τα­πα­τεῖ τό δί­και­ο, νά φι­μώ­νει τήν ἀ­λή­θεια, νά φυ­γα­δεύ­ει τήν ἐ­λευ­θε­ρί­α. Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ἐρ­γά­ζε­ται μέ τήν δύ­να­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος γιά τόν ἐξαν­θρω­πι­σμό τοῦ ἀν­θρώ­που, γιά νά γί­νει ἡ γῆ Πα­ρά­δει­σος καί πρό­γευ­ση τῆς Βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ.

Ἄς εὐ­χη­θοῦ­με οἱ θυ­σί­ες τῶν Κυ­πρί­ων ἀ­δελ­φῶν μας γιά τήν Ἐλευ­θε­ρί­α νά δι­και­ω­θοῦν οὐ­σι­α­στι­κά. Κά­τι πού θά γί­νει μό­νον ὅ­ταν ὁ Ἑλ­λη­νι­σμός τῆς Κύ­πρου κα­τορ­θώ­σει νά ζή­σει ἀ­λη­θι­νά ἐ­λεύ­θε­ρος, ἀπαλ­λαγ­μέ­νος ἀ­πό τήν στρα­τι­ω­τι­κή κα­το­χή καί ἀ­πό ἄλ­λες μορ­φές ἐπα­χθῶν ἀ­νε­λεύ­θε­ρων ἐ­ξαρ­τή­σε­ων.

ΠΗΓΗ: in.gr