Των Μαρίνας Μανωλακάκη, Εύας Διλβόη
Παππούδες και γιαγιάδες εν δράσει! Η φράση αυτή συνοψίζει όσα συμβαίνουν στα Κέντρα Κοινοτικής Φροντίδας – Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων (ΚΟΙ.Φ. – Α.Π.Η.), που παίζουν, πλέον, ενεργό ρόλο στη ζωή των ατόμων της τρίτης ηλικίας, προσφέροντάς τους το αίσθημα της ζωντάνιας της ενδυνάμωσης και της ασφάλειας.
Βασική φιλοσοφία των Κέντρων είναι η προάσπιση των κοινωνικών, βιολογικών και ψυχολογικών δικαιωμάτων των ηλικιωμένων, ένας θεσμός που προστατεύει, ψυχαγωγεί και ενθαρρύνει τους ηλικιωμένους να απολαμβάνουν τη ζωή τους στην τρίτη ηλικία.
Μέσα από τη διοργάνωση πολλαπλών δραστηριοτήτων όπως αυτές της ψυχαγωγίας, της επιμόρφωσης, του εθελοντισμού, της χειροτεχνίας, του χορού και της ιατρικής φροντίδας, ενισχύουν και ενδυναμώνουν την αυτοπεποίθηση των ατόμων, καθώς και το να ενεργούν ισότιμα και αυτόνομα ως μέλη του κοινωνικού συνόλου. Ταυτόχρονα, παίρνουν μεγαλύτερη ευχαρίστηση και δύναμη από τις φιλανθρωπικές δράσεις που πραγματοποιούν.
Τα ενεργά μέλη, αλλά και το κοινωνικό και οικογενειακό τους περιβάλλον, αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα και μεγάλη προθυμία τη δράση των ΚΟΙ.Φ. – Α.Π.Η, εφόσον δεν αισθάνονται απόμαχοι της ζωής. Αντίθετα, τούς δίνει χώρο έκφρασης και ανάπτυξη της δημιουργικότητάς τους.
Είχαν παρεξηγήσει τα ΚΟΙ.Φ. – Α.Π.Η, αλλά… έχουν πέσει έξω
Μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά αισθάνεται η κ. Μαρία Πεόγλου και τα εγγόνια της για τη συμμετοχή της στο Κέντρο της περιοχής του Πόρου. «Είμαι ένα χρόνο εγγεγραμμένη και πραγματικά περνάμε πολύ ωραία, μας δίνει ζωή και η ώρα μας περνάει πάρα πολύ ευχάριστα και πάμε ξεκούραστα στο σπίτι. Κάθε μέρα κάνουμε και κάτι διαφορετικό, από τραγούδια, γυμναστική χειροτεχνήματα, τεστ μνήμης που μας βοηθάει πάρα πολύ.
Τα εγγόνια μας χαίρονται μαζί μας, πολλές φορές θέλουν να μας παρακολουθούν στις εκδηλώσεις μας», αναφέρει. Παράλληλα, περνάνε κοινωνικά μηνύματα, στηρίζοντας όσο μπορούν άτομα που έχουν ανάγκη, όπως τονίζει η ίδια: «Με τη χορωδία πάμε σε ιδρύματα, σχολεία που έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες και νιώθουμε να βοηθάμε πολύ, ότι κάνουμε έργο».
Με την ίδια στάση αντιμετωπίζει τον θεσμό και η κ. Αικατερίνη Χρηστάκη, η οποία δηλώνει: «Είμαι εγγεγραμμένη περίπου πέντε χρόνια.
Κάνουμε διάφορες δραστηριότητες, κάνουμε κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα παζάρια, επίσης, με τη χορωδία, κάνουμε συναυλίες με φιλανθρωπικό σκοπό ώστε να μαζέψουμε χρήματα και φαγητό για τους άπορους». Συνεχίζει, αναλύοντας τις δραστηριότητες που συμμετέχουν και πώς αυτές επιδρούν στους ηλικιωμένους: «Κάνουμε χειροτεχνίες, πλέκουμε, ζωγραφίζουμε, κάνουμε γυμναστική, φυσικοθεραπεία, κάνουμε τεστ μνήμης. Έχουμε δραστηριότητες ώστε να φεύγουμε από την καθημερινότητα και τα προβλήματα».
Μικροί και μεγάλοι γίνονται όλη μια παρέα, όπως περιγράφει η κ. Χρυσάνθη Χαροντάκη, η οποία είναι εγγεγραμμένη στο Κέντρο του Τάλως από το 2012. Παιδιά σε μικρές ηλικίες, αναζητούν τις συμβουλές και τις γνώμες των ηλικιωμένων, προσεγγίζοντας με θετικά συναισθήματα το χάσμα των γενεών: «Πολλές φορές πηγαίνουμε και σε δημοτικά σχολεία με τη χορωδία του Κέντρου, όταν είναι Χριστούγεννα ή άλλη γιορτή για να τραγουδήσουμε. Τα παιδιά έρχονται και μας ρωτάνε διάφορα, ανταποκρίνονται με μεγάλη χαρά.
Πέρυσι τις Απόκριες τα είχαμε πάει σε ένα σχολείο και τα παιδάκια είχαν απορίες για το πώς ντυνόμασταν εμείς παλιά, πώς περνούσαμε. Ετσι, συζητήσαμε μαζί με τα παιδιά όλες μας τις αποκριάτικες εμπειρίες από παλιά. Είναι πάρα πολύ όμορφα, περνάμε πολύ ωραία μαζί με τα παιδιά».
«Εγώ είμαι γύρω στα 15 χρόνια. Μπήκα πάρα πολύ νέα. Είναι ένας χώρος τον οποίο τον θεωρώ δεύτερο σπίτι μου, με πολλές δραστηριότητες. Περνούσαμε, περνάμε και θα περνάμε πάρα πολύ ωραία. Όλο το προσωπικό από την κοπέλα που είναι στο κυλικείο μέχρι την προϊσταμένη, είναι άψογα άτομα.
Μας προσέχουν και ανά πάσα στιγμή είναι δίπλα μας. Είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένες και οι κύριοι και οι κυρίες», συνοψίζει η κ. Γιούλη και συμπληρώνει: «Εγώ τουλάχιστον προσωπικά, αλλά και οι άλλες κυρίες λέμε να είχαμε κι άλλες ώρες, να βρισκόμαστε εκεί.
Έχουμε τη γυμναστική, έχουμε την έργο-θεραπεία, τη χορωδία, έχουμε χορό, έχουμε τις διάφορες εκδηλώσεις που πηγαίνουμε στα διάφορα μουσεία. Είναι ό,τι λείπει από έναν άνθρωπο, που δεν θα μπορεί μόνος του να τα απολαύσει».
Την ίδια στιγμή εξιστορεί την εμπειρία της εγγονής της σε μία από τις εκδρομές που συμμετείχε μαζί της και τις εντυπώσεις της. «Εμένα η εγγονή μου είναι 20 χρονών. Την έχω πάρει σε μία εκδρομή για να δει πώς κάνουν τα πήλινα στο Θραψανό. Της άρεσε πάρα πολύ, λέγοντας ενθουσιασμένη: «Αν υπάρχουν ΚΟΙ.Φ. – Α.Π.Η, μέχρι να φτάσω και εγώ στην ηλικία σου θα ήθελα πάρα πολύ να πηγαίνω».
«Όλοι είναι πάντα με το χαμόγελο, αυτό που λείπει σε έναν ηλικιωμένο άνθρωπο. Στην αρχή είχαν παρεξηγήσει -τότε που υπήρχε η λέξη ΚΑΠΗ- αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς, είχαν πέσει και έχουν πέσει έξω», λέει με ένα πλατύ χαμόγελο η κ. Γιούλη.
Κέφι, ζωντάνια και διασκέδαση: Η καθημερινή τους συνήθεια
«Γύρω στα 10 χρόνια είμαι στο ΚΟΙ.Φ. – Α.Π.Η. Περνάμε πάρα πολύ ωραία, είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη με όλα, διασκεδάζω, χορεύω, γλεντώ, τραγουδώ. Τα πάντα έχουμε εκεί πέρα» παραθέτει γεμάτη αυτοπεποίθηση η κ. Αμαλία την στιγμή που έχει ξεκινήσει να απαριθμεί τις θετικές της εμπειρίες.
«Πρώτα-πρώτα έχουμε πάρα πολλές φίλες, που έχουμε γνωρίσει εκεί, που δεν θα τις ξέραμε και αποκτήσαμε κοινωνικές υποχρεώσεις. Πηγαίνουμε σε πολλές δραστηριότητες, όπως σε διάφορα γηροκομεία και διασκεδάζουμε τους γέροντες και γιατί διασκεδάζουμε και εμείς», αναφέρει χαριτολογώντας η ίδια, ενώ συμπληρώνοντας πως παρόλο που τα δικά της εγγόνια είναι μεγάλα αγόρια, δεν την έχουν ακολουθήσει ποτέ σε κάποια από τις εξορμήσεις της. «Δεν έρχονται τα αγόρια, δεν έχουν περιέργεια. Βάζω στο Facebook διάφορες φωτογραφίες και με βλέπουν που λέω το ποίημα μου, που τραγουδώ και μου γράφουν σχόλια».
Από την άλλη η κ. Μαρία που είναι σχετικά νέο μέλος, έχει ήδη προσχεδιάσει στο μυαλό της να παραμείνει ενεργή στις σημερινές της δραστηριότητες, τις οποίες ακολουθεί με κέφι καθημερινά.
«Εγώ είμαι 4 με 5 χρόνια. Πάρα πολύ ωραία έχω περάσει αυτά τα χρόνια και θέλω αν μπορώ και δεν έχω τίποτα υποχρεώσεις στο σπίτι μου, να είναι η οικογένεια μου καλά και να μπορώ να φεύγω, να πηγαίνω μέχρι να μπορώ. Ξεδίνουμε, λέμε ό,τι πρόβλημα, έχουμε ο ένας στον άλλο», τονίζει εκείνη, η οποία αποτελεί ένα σχετικά καινούργιο μέλος στην παρέα που έχει σχηματιστεί στο Τάλως.